Meertaligheid en bezinning zijn geen hindernissen voor integratie
Opinie -

Meertaligheid en bezinning zijn geen hindernissen voor integratie

De directie van het diversiteits- en integratiecentrum Prisma, tevens onthaalbureau voor de provincie Antwerpen, besliste recent dat binnen de gebouwen van het centrum alleen nog Nederlands gesproken mag worden en ontneemt personeelsleden, vrijwilligers en inburgeraars de mogelijkheid om er te bidden.

woensdag 2 april 2014 12:30
Spread the love

DeWereldMorgen.be

Sinds de oprichting
van het integratiecentrum hadden de medewerkers de mogelijkheid om te
bidden in de organisatie. Dat gebeurde discreet. Het verbod komt dan
ook als een volslagen verrassing bij de werknemers.

Als organisaties
werkzaam in de stad Mechelen, waar een van de twee regiohuizen van
Prisma gevestigd is, betreuren we dat deze nieuwe regels worden
doorgevoerd zonder enig overleg met het personeel, dat zich hierin
duidelijk miskend voelt. Het eenzijdig opleggen zonder enig overleg
van zo een maatregel is ondemocratisch.

Bovendien hebben de
maatregelen een onnodig polariserend effect in Mechelen. Belangrijke
actoren van het diversiteitscentrum, zoals de Moskeeën,
organisaties van mensen met migratieachtergrond, werden niet
geïnformeerd, laat staan
geconsulteerd. Als gevolg van dit verbod hebben de moskeeën
hun samenwerking met Prisma opgezegd. Andere organisaties overwegen
dit ook te doen.

De directie van
Prisma stelt dat ze met deze nieuwe regels een professioneel kader
wil creëren waarin alle erkende levensbeschouwingen een waardige
plek krijgen. Het verbod om te bidden wordt verantwoord met het
principe van neutraliteit en van de scheiding tussen Kerk en Staat.

Deze motivatie is op
zijn minst opmerkelijk voor een diversiteits- en integratiecentrum
dat in zijn missie schrijft een substantiële bijdrage te willen
leveren aan “een diversiteitsvriendelijke samenleving waaraan
mensen met een migratie-achtergrond evenwaardig kunnen participeren.”

Enge visie op
integratie

In het
maatschappelijk debat over integratie zien we de jongste tijd een
belangrijke verschuiving. De focus verlegt zich stilaan van de
eenzijdige integratie- of assimilatie-plicht voor nieuwkomers naar
superdiversiteit als nieuw kader. Daarin wordt integratie een
gemeenschappelijke verantwoordelijkheid en krijgt iedereen het recht
en de ruimte om zich geheel in overeenstemming met de eigen culturele
achtergrond te ontwikkelen.

Ook in de gematigde
mainstream media wordt de noodzaak van dat nieuwe kader erkend. Zo
schreef senior writer Bart Eeckhout in De Morgen van 12 maart:
“Wat wij integratie noemen, staat in feite gelijk met assimilatie.
Om zich ‘perfect’ te kunnen integreren, verwachten we van de ander
dat hij zich naadloos inpast in onze onveranderlijk geachte, leidende
cultuur. Daarmee leggen we de lat zo hoog dat nieuwkomers er niet
kunnen of willen over springen. Het is de illusie van de smeltkroes:
de gedachte dat we allemaal samen kunnen opgaan in een uniforme
samenleving. Het is dat beeld dat de toets van de werkelijkheid niet
langer doorstaat. Op een of andere manier zullen we verschil in onze
samenleving moeten leren aanvaarden…Stilaan rijpt het besef dat
integratie in een superdiverse maatschappij alleen kan werken als
iedereen zijn eigen identiteit en cultuur mag ontwikkelen.”

De doelstelling van
een diversiteits- en integratiecentrum moet niet het nastreven zijn
van neutraliteit maar de bevordering van diversiteit en het promoten
van actief pluralisme. In heel wat instellingen als buurt- en
wijkcentra, universiteiten, enz. is het inrichten van een
(oecumenische) bezinningsruimte heel gewoon; het tast de neutraliteit
niet aan. Dat uitgerekend een centrum, dat moet ijveren om mensen van
andere origine in te sluiten in de samenleving dergelijke maatregel
oplegt is onbegrijpelijk. Iemand het recht ontnemen op de beleving
van zijn godsdienst is discriminerend en kwetsend. Je kan moeilijk
pretenderen dienst te verlenen aan een bevolkingsgroep als je een
belangrijk deel ervan schoffeert.

Het verbod aan
personeel om een andere taal dan het Nederlands te gebruiken, heeft
overigens niets met neutraliteit of gelijkwaardigheid te maken en is
in een integratiecentrum meer dan bizar te noemen. Vanzelfsprekend is
het de bedoeling dat inburgeraars een taalbad krijgen. Het verbieden
van het gebruik van andere talen dan het Nederlands, lijkt echter op
taalfetisjisme. De maatregels drukt geen erkenning van de meerwaarde
van meertaligheid uit.

Met de nieuwe
huisregels lijkt Prisma aan te sluiten bij het “old school”
integratiedenken, waarin meertaligheid en bezinning als hindernissen
worden gezien voor integratie. Het kadert in de enge visie, gepromoot
door de Vlaamse overheid, die integratie herleidt tot aanpassing aan
de Vlaamse waarden, gewoontes en taal. Nochtans hebben tal van
onderzoeken en praktijkervaringen aangetoond dat openheid voor
anders-taligheid en levensbeschouwelijke diversiteit tot positieve
resultaten leidt.

Interne kwestie?

De directie van
Prisma stelt dat het om een intern proces gaat dat volop aan de gang
is, en verwerpt elke kritiek. Dat het een interne kwestie zou zijn,
is relatief, en wel om volgende redenen:

Ten eerste is het
logisch dat betrokken werknemers en vakbonden actief betrokken zijn
in dergelijk proces.

Ten tweede gaat
Prisma op in het Extern Verzelfstandigd Agentschap voor Integratie en
Inburgering, verantwoordelijk voor de uitvoering van het Vlaamse
inburgeringsbeleid. Prisma heeft dus een maatschappelijke opdracht.
Logischerwijze hebben de doelgroepen en stakeholders recht op
betrokkenheid in het beleid van de organisatie.

De maatregelen van de
directie hebben directe gevolgen voor de uitstraling van het centrum
en dus voor zijn werking naar doelgroep toe. De goede samenwerking
met het middenveld komt daardoor op de helling.

De maatregel leidt
tot onnodige en ongezonde polarisering, precies het omgekeerde van
wat het centrum zou moeten nastreven. Het centrum beoogt inburgering,
maar de maatregel zal enkel leiden tot uitsluiting en vervreemding
van de doelgroep.

Belangrijke
maatschappelijke rol

Prisma heeft als
diversiteits- en integratiecentrum een belangrijke maatschappelijke
rol. En het is onze overtuiging dat Prisma alles in huis heeft om die
rol op een goede manier in te vullen. Daarvoor heeft het centrum
voldoende gekwalificeerd en gemotiveerd personeel ter beschikking.
Het is dan ook jammer dat de directie nu beslissingen neemt die het
eigen personeel ontgoochelen, de doelgroep frustreren en de goede
samenwerking met het middenveld op de helling zetten.

We willen ons dan ook
stellig uitspreken tegen deze nieuwe regels en hopen dat ze alsnog
kunnen worden ingetrokken. We roepen de politieke partijen op om hun
verantwoordelijkheid in deze te nemen.

Kif Kif, Motief,
ROJM, FMDO, Vandaag en Morgen, Karama, Internationaal Comité, PVDA+ Mechelen, Internationaal Comité.

take down
the paywall
steun ons nu!