Rond de nieuwjaarsperiode vond men het in Antwerpen nodig een
kliklijntje voor bedelende vuilnismannen op te zetten. Call-centers
zaten met de handen in het haar, want slechts een paar maanden daarvoor
was er in diezelfde stede ook al een kliklijntje voor “patsers”
opgericht en het zag er dus naar uit dat zij overuren zouden moeten gaan
draaien. Patsers en bedelende vuilnismannen verklikken: de overlast
“indamsen”, heet dat daar.

De radarwaarneming waarover ik het hier wil hebben, appelleerde heel
hard voor lidmaatschap van de tweede van de bovengenoemde
overlastcategorieën. BMW ? Check. Grote muil ? Check. Bruin vel ? Check …
Maar ik heb hem finaal toch gebuisd. Vanwege een ruim onvoldoende aan
gel in het haar, vanwege een opvallend onopvallend vestimentair gedrag,
wat nog het best als “normaal“ te omschrijven valt én … omdat hij verzot
is op pannenkoeken met Nutella en een glas melk. Zoê godde gaa
vanselêve gienen echte patser wurre, moat !

Zoals het bij dubbeltjes wel vaker gaat, was het ook hier weer een
onverwachte kant uitgerold. Ik had waarschijnlijk nooit van het bestaan
van Bear Grills afgeweten, als afgelopen week Filip Dewinter himself mij
niet op de hoogte had gebracht, middels een filmpje
waarin hij “Grelligen Beir” van antwoord dient. Ons Vlaams Belang
kopstuk staat ergens in een ongedefinieerd café op een verdacht lege
toog geleund -maar wel mét een bolleke in de hand- weerwerk te geven aan
het feit dat Rachid, het alter ego van Bear Grills, hem “rotten hond”
had genoemd en, zoals het in die mileus de rigueur is, eindigt dat betoog met het intussen welbekende “Bol’et af, vriejnd !”.

“Bliep”, zei het op mijn scherm. Bliep, bliep.

screenshot uit de video “Mandela”

Bear Grills, voor de goede verstaander, is een van die mannen
waarvoor Dewinters’ compañero-in-crime Geert Wilders -Hij Met De Golvend
Geverfde Haarkuif Die Altijd Tegen De Wind In Lijkt Te Lopen- iets “gaat regelen”.
Bear Grills is een Belg van marokkaanse afkomst, zoals wij dat nu in
het Gentse officieel heten. Fier om Gentenaar te zijn (correctie: tot de
Gentse invloedssfeer te behoren), maar echt lekker bekken doet die
omschrijving nog altijd niet. Soit !

Rachid aka Bear Grills is iemand die de pers, in tempore non suspecto,
mogelijks zou hebben kunnen bedenken met de titel “internet fenomeen”.
Een beetje zoals de pers voor Paris Hilton en aanverwanten het epitheton
“society figuur” in het leven heeft geroepen, om er zich vanaf te maken
zonder te hoeven uitvissen wat zo iemand nu eigenlijk doet. Maar de
tijden zijn beroerd, vertelt men ons, en het journaille is in een
constante evenwichtsoefening tussen politiek correct en waanzinnig fout
betrokken. Vermoedelijk daarom is er nog bitter weinig pers die dit
figuur heeft opgepikt.

“Den Bear Grills” probeert www-gewijs zijn ei aan de wereld kwijt te
raken: de man post filmpjes op zijn facebook-pagina die dan als een
soort van “Second Life” ook op YouTube verschijnen. Voor Dewinter mag
het duidelijk zijn: zijn ei is rot en rijp voor een retour-á-Maroc om
daar rustig te gaan composteren. Volgens hem “ies’t altaad iet” waarover
Rachid klaagt in die filmpjes van hem, het is nooit goed. Afvoeren dus,
die handel.

Tot zover nil nove sub sole, de gevestigde wereldorde wordt
piccobello gevolgd: er is “nen broanen” die ”van zennen tak mokt” en het
Vlaams Belang komt met de oplossing aandraven, waarin vliegtuigen naar
het zuiden altijd een prominente plaats innemen. Er zijn, met andere
woorden, nog zekerheden in deze onzekere wereld.

Tot men die “bliep” op dat scherm eens van wat dichterbij gaat bekijken …

Een deep dive in de wereld van Bear Grills’ zijn filmpjes is
een behoorlijk vermakelijke bezigheid, ik kan het iedereen ten zeerste
aanbevelen. Een willekeurige greep uit het aanbod levert titels op als
“Loenfichke”, “Nelson Mandela”, “Dewever”, “België vs. New York”, “Twie
f**king panda’s”, “Goe nieuws” en het enigszins onverwachte maar voor de
rest naadloos aansluitend bij de rist kookprogramma’s die heden ten
dage op ons worden afgevuurd, “Pannekoeke”.

Een andere willekeurige greep levert dan weer titels op als
“Schapenfeest”, “Buite ete veur moslims”, “Survival in Marokko”. Het mag
duidelijk zijn: Bear Grills catert voor verschillende smaken.

Wat al meteen opvalt is: geen “As-salamu alaykum” aan het begin van
elk filmpje, maar wel een “Yoo, de manne !”. Je kan Uytterhoeven op zijn
Zuid-Franse berg tot hier horen grinniken. Traditionele afsluiter is
altijd de visuele signatuur “Bear Grills … van Antwaarpe”. Running gag
doorheen alle filmpjes –behalve die waarin hij in de auto zit- is de cam
die per filmerij wel een keer of twee tegen de vlakte gaat, maar dit is
voor de rest van het verhaal van weinig of geen belang.

Arabisch wordt er ook al amper gesproken in de online video-wereld
van Bear Grills, maar wel plat Antwaarps met een vette A waar zelfs het
Echt Antwerps Theater nog een rooie kop van krijgt. Die wereld is
bevolkt met “apshaars” en “rotte honde”. Dewinter is dus op verre na
niet de enige die dat stukje verbaal geweld over zich heen krijgt. Het
zal een flinke deuk in zijn ego geven, denk ik dan wel eens, tot ik
besef dat dat ego al decennialang “deukvrij” gecertifieerd is. Eigen ego
eerst.

Volgt u mij gerust, lezer, terwijl we nog een trapje dieper afdalen
in dit kleurrijke universum van onze Antwerpse internaut met de
Marokkaanse roots.

In “Loenfichke”
haalt de man sans gêne precies dat papiertje boven en wijst goedkeurend
op de 2900 euro bruto bovenaan, waarna hij via alle afhoudingen
uiteindelijk onderaan belandt op een bedrag van 1744 euro. Het leidt hem
tot de bedenking dat België het enige land ter wereld is waar men moet
werken om armer te worden. “Woar ies men geld ?!” briest hij. Doek.

“Daklozen”
inspireert hem tot een mijmering (noem het voor mijn part een tirade)
over hoe iemand die op jaarbasis 200.000 euro verdient, kan geacht
worden de verschoppelingen van de maatschappij, de koningen van de
straat, aan te sporen om hard hun best te doen.

In “België vs. New York”
plaatst hij die ene burgemeester die acht miljoen burgers bestiert
tegenover de lappendeken aan gewestregeringen, gemeenschapsregeringen,
federale ministers, regionale ministers en staatssecretarissen
allerhande die dit landje van elf miljoen burgers hoort in goede banen
te leiden. Vóór de afsluitende visuele signatuur klinkt dan ook de
vraag: “Wie got da allemoal blaave betôale ?”

Lurkend aan een alomtegenwoordige sigaret, gaat onze man in “Mandela”
tekeer tegen al die hoogwaardigheidsbekleders die tijdens het
apartheidsregime in Zuid-Afrika het “niets gezien, niets gehoord”
principe huldigden om handel te kunnen drijven met de natie maar nu wel
in grote drommen stonden aan te schuiven voor de begrafenis van de man
die datzelfde regime voor 27 jaar op penitentiair verlof naar een
robbenkolonie hadden gestuurd.

“Schapenfeest”,
opgenomen tijdens een verblijf in Marokko, steekt dan weer een jennende
vinger in de wonde van al die arme moslimbroeders en -zusters die voor
hun grootste feestje van het jaar weer “nen hôep ziever” over zich heen
zullen krijgen omwille van het onverdoofd slachten van een schaap, de
messen die weer te bot zullen zijn en patati en patata. Meneer heeft er
in het “thuisland” deze keer geen last van.

“Buite ete veur moslims”
is zowat de Marokkaanse pendant van het immer populaire programma
“(Niet) Komen Eten” op de Vlaamse buis. Rachid is het beu tajines en
couscous te bestellen als hij buitenshuis gaat eten, want daar komt hij
binnenshuis al voldoende van aan zijn trekken. Neen, Rachid wil
“stoôfvlies mè friete, twie kier gebakke”, maar wel halal, en vraagt
zich af waarom geen Vlaams restaurateur hem blijkbaar op die wenk wil of
kan bedienen.

Bij het hilarische “Twie f**king panda’s”
raad ik u vooral aan zelf een kijkje te gaan nemen. Het zal misschien
verbazen dat hier de link wordt gelegd met de werkloosheid, maar laat
dat de pret vooral niet bederven.

En “Pannekoeke” tenslotte is eigenlijk gewoon aandoenlijk.

Is er u iets opgevallen in deze korte en beperkte wandeling doorheen
leven en werk van den Bear Grills ? Is het u bijvoorbeeld opgevallen
dat, naargelang welke willekeurige greep men neemt uit het arsenaal aan
beschikbare filmpjes, men een geheel andere invalshoek krijgt ?

Het
schapenprikken en het halal verzoek ontmaskeren ontegensprekelijk den
snoden moslim en ik neem aan dat Filip Dewinter met zijn
“onschuldige hand” diep in die pot heeft gegraaid, maar valt het u ook
op hoe “Vlaams” die andere willekeurige greep wel niet klinkt ? Er wordt
gevloekt op de hoge belastingen, er wordt gekankerd op de inefficiënte
overheid en er wordt gelachen met de prioriteiten in dit land … alsof
men zowaar midden in een Vlaamse huiskamer van een kleine zelfstandige
is aanbeland.

Waar u met andere woorden in Filip Dewinters’ filmpje naar kijkt is
een partijkopstuk die zijn eigen electoraat frontaal aanvalt. De kans
dat Rachid op het Vlaams Belang van “rotten hond” Dewinter zal stemmen
is gering tot onbestaande, lijkt mij, maar de gelijkenis tussen waar hij
zich druk in maakt en waar de modale Vlaming zich druk in maakt is te
duidelijk om over het hoofd te worden gezien.

Men zou er zich, in het
onophoudelijk anti-moslim discours dat de boventoon voert in de Lage
Landen en ver daarbuiten, bijna over verbazen. Want moslims, dat zijn
per definitie ongeïntegreerde dwarsliggers. Alleen, deze mens noemt zich
wel niet “Bear Grills … van Marrakech” of van Rabat of van Ouarzazate,
maar wel “Bear Grills … van Antwaarpe”, de stad waar hij is geboren en
getogen, de enige stad die hij waarschijnlijk écht goed kent en waarmee
hij zich identificeert. En dat is een probleem.

Mijn hypothese is dat Filip Dewinter dit probleem op zijn eigenste
radar heeft zien verschijnen en het meteen als zodoende heeft onderkend.
Want op een Rachid-met-de-BMW die dezelfde taal spreekt als
Jan-met-de-BMW, daar kan je niet langer op kafferen zonder jezelf in de
voet te schieten.

Elke soundbite van de man in de straat, wordt in de
media en door politici van allerlei pluimage tegenwoordig als het groot
gelijk beschouwd, want dat is “het draagvlak”. Een moslim die zich
aansluit bij dat draagvlak, is dus een potentieel  gevaar, omdat hij
zich niet langer enkel als moslim manifesteert, maar als burger  En dat
is een probleem voor het voortbestaan van een partij als het Vlaams
Belang. Men heeft “de vijand” nodig. “De vijand” is het DNA, het bread and butter van die partij. Dus moet Grelligen Beir het afbolllen, want hij wordt te gevaarlijk, hij wordt … te Vlaams.

Al jaren loopt men in dit landsdeel de noodzaak van het leren van de
taal, het Nederlands, als evangelie te verkondigen. De kennis van de
taal als glijmiddel voor een geslaagde inburgering, als het ware (never mind
dat het eerste woord dat kandidaat-inburgeraaars nu te leren
krijgen”wachtlijst” is). Men schijnt echter gemakshalve te vergeten dat
taal niet ophoudt aan de deur van het klaslokaal, evenals men het feit
over het hoofd ziet dat het Nederlands (with viel hair up) nu al, buiten
elk klaslokaal om, de eigenlijke lingua franca vormt van een aantal superdiverse wijken.

En dat die taal uiteindelijk leidt tot mondigheid, variërend van
vuilgebekt (maar humoristisch) in het geval van Bear Grills, tot
welbespraakt en fijnbesnaard, zoals sommige van de jonge columnisten op Bleri Lleshi’s blog.
Om meer mondigheid, daar kunnen we alleen maar blij om zijn, omdat
mondigheid de noodzaak van een fysieke manifestatie reduceert, omdat
mondigheid leidt tot discussie en omdat enkel discussie kan leiden tot
eerbare en leefbare oplossingen, zelfs als het naar goede Belgische
gewoonte compromissen zijn.

Dit is geen pleidooi om nu maar de hele wereld vrijkaarten voor
Beautiful Belgium te bezorgen, noch om de zware verschillen en problemen
die er tussen de verschillende gemeenschappen wel degelijk bestaan met
de mantel der liefde te bedekken. Alleen, het is geen vraag of
multi-culti wel of niet zal zijn: multi-culti is er al lang en het
groeit alleen maar, wat we ook proberen om het tegen te houden: 170
nationaliteiten in Antwerpen, 160 in Gent. Geen rijdende Fyra die dat
nog allemaal teruggetransporteerd krijgt.

Steden en gemeenten besteden heden ten dage miljoenen aan camera’s op
elke straathoek, onder elke luifel, in elke portiek. De NSA besteedt
miljarden aan afluistertechnologie om uit te vinden wat u denkt en wat u
van plan bent.

Welnu, Filip Dewinter, den Bear grills vertelt het u
gewoon, in uw gezicht -met nog een dikke laag ironie er bovenop- wat hij
denkt. Niets geen afluisterapparatuur nodig. Met gewoon te kijken en te
luisteren naar die bliepjes op ons scherm komen we dan misschien toch
al een paar stappen vooruit. Dat is meer dan van u kan gezegd worden.