Klimaatverandering, IPCC, Global warming, Co2, Klimaatsceptici - Stein

Klimaat-‘sceptisch’ rapport alarmeert: de temperatuur stijgt voorbij doelstellingen

donderdag 13 maart 2014 00:43

Spread the love

Afgelopen week werd luid gejuicht in klimaat-‘sceptische’ kringen: een nieuw rapport toont aan dat CO2 lang niet zoveel effect had op het klimaat als gedacht… en het IPCC had dat eenvoudig kunnen weten. ^[1] Onder internationale belangstelling werd het rapport door de zelfverklaarde objectieve organisaties The Global Warming Policy Foundation en de Groene Rekenkamer gepresenteerd in het vooraanstaande internationale perscentrum Nieuwspoort. ^[2] De titel van het rapport: “Een gevoelige kwestie: hoe het IPCC goed nieuws over de klimaatverandering verborg”. ^[3] Maar hoewel het rapport 90% van de wetenschappelijke publicaties op zeer bedenkelijke wijze aan de kant schuift en beweert tot zeer positieve conclusies rond de stand van het klimaat te komen, zijn deze alarmerender dan de schrijvers en juichende ‘sceptici’ lijken te beseffen.

Actoren

Het rapport is geschreven door wiskundige Lewis en journalist Crok en gepubliceerd door de Global Warming Policy Foundation en de Groene Rekenkamer. Zij beweren strikt objectief te zijn en veel kennis te hebben rond het klimaat, die zij willen gebruiken om het klimaat-debat meer te kalmeren.

1. The Global Warming Policy Foundation

The Global Warming Policy Foundation, opgericht na de opgeblazen mediastunt ‘Climategate’ ^[4], is “in no sense ‘anti-environmental’ […] [We operate] in light of scientific scandals and the public’s loss of trust in climate activists and politicians.” Directeur van het instituut is Benny Peiser, die, ondanks dat hij sociaal antropoloog is en toegeeft geen klimaat-deskundige te zijn, vindt hij dat zijn mening rond klimaatopwarming er ten zeerste toe doet, want hij is uitgesproken klimaatsceptisch. ^[5] Het instituut is opgericht door Lord Nigel Lawson, voormalig conservatief parlementslid in Engeland, die kortgeleden nog zijn totale onwetendheid rond de wetenschap van klimaatopwarming mocht delen op de Britse radio ^[6] en wordt onder meer gesteund door Lord Barnett, die stemde tegen de Britse Climate Change Bill, en door de bischop van Chester, die ontkent dat er een wetenschappelijke consensus is dat CO2 een belangrijke factor is. ^[7] Wetenschappelijk adviseur is onder meer professor Ian Plimer, die steeds krachtig beweert dat vulkanen meer CO2 uitstoten dan mensen. ^[8] De figuur bovenaan hun website die de klimaat-‘hiaat’ toont, zonder context en met duidelijke insinuaties, maakt het zelfverklaarde imago nog minder geloofwaardig.^[9]

2. De Groene Rekenkamer

De Groene Rekenkamer komt voort uit Stichting HAN, dat in 1993 werd opgericht nadat Engelse-taal-deskundige Karel Beckman het boek ‘Het broeikaseffect bestaat niet’ publiceerde, dat onder meer ook de problemen rond zure regen en verdunning van de ozon-laag bagatelliseert. ^[10] De geloofwaardigheid van de stichting kwam echter ernstig in het gedrang vanwege belangenverstrenging ^[11] en in 1999 veranderde het zijn naam naar de Groene Rekenkamer. De GR is met name bekend van bedenkelijke rapporten dat duurzame energie niets oplevert en kernreactoren goed zijn die felle discussies in de Nederlandse politiek opleverenden. ^[12] Een dieptepunt in hun geloofwaardigheid bereiken zij met hun statement dat straling positieve effecten heeft op de menselijke gezondheid, Nederland minder straling heeft dan gezond en kernenergie daarom een gezonde energiebron is. ^[13] Maar ook op het gebied van klimaat loopt de GR mijlenver achter de wetenschap aan: de GR gelooft nog altijd dat de zon zorgt voor de opwarming van het klimaat ^[14] en dit is binnen de serieuze wetenschap ongehoord – de IPCC-rapporten schuiven deze theorie dan ook steeds verder en degelijker onderbouwd aan de kant. ^[15] ^[16]

3. De wetenschappelijk schrijver, Lewis

De wetenschappelijke schrijver van de publicatie, de wiskundige Lewis, gaat er prat op artikelen te hebben gepubliceerd rond het klimaat die breken met de huidige consensus ^[17] maar deze zijn vooral met nodige scepsis in de wetenschappelijke wereld ontvangen. Een eenvoudig te lezen verwerping van zijn theorie is te vinden onder ^[18], waar onder meer wordt betoogd dat Lewis gebruikmaakt van ‘cherry-picking’ – een techniek die klimaatsceptici vaak en graag gebruiken, waarbij zij enkele, voor hen gunstige data selecteren als geloofwaardig en andere data negeren of afdoen als ongeloofwaardig.

4. De journalist, Crok

Marcel Crok is journalist en bekend als schrijver van ‘De Staat van het Klimaat’ ^[19] waarin hij een bijzonder klimaat-‘sceptische’ houding aanneemt, en is momenteel bezig aan een volgend klimaat-‘sceptisch’ boek. In 2005 publiceerde hij samen met McIntyre en McKitrick een artikel in het (niet peer-reviewed dus niet-wetenschappelijk) tijdschrijft Natuurwetenschap en Techniek waarin zij vraagtekens zetten bij de beroemde hockeystick-grafiek van Mann, die een ongezien snelle opwarming toont in de laatste 150 jaar. Hoewel de bewering van Crok et. al dat het 1000 jaar geleden zeker zo warm was als nu, tegenwoordig breed wordt gesteund in klimaat-‘sceptische’ kringen (het zou aantonen dat er momenteel helemaal niets bijzonders aan de hand is), is er nooit een wetenschappelijke onderbouwing van hun kritiek gepubliceerd geweest, zelfs integendeel ^[20]; bovendien is de hockeystick van Mann al vele malen gereproduceerd geweest met andere methoden^[21]. Journalist Crok is er echter stellig van overtuigd dat hij een betere kijk heeft op het klimaat dan de meeste wetenschappers. ^[19]

Het Rapport

Het rapport “Een Gevoelige Kwestie: Hoe het IPCC goed nieuws over klimaatverandering verborg” bestaat uit verschillende delen, die kritiek leveren op de aanpak van het IPCC en een eigen afweging van de wetenschappelijke literatuur rond klimaatveranderingen geven.

1. ‘Er is maar één relevante studie gedaan… ooit`

Allereerst maakt het rapport duidelijk dat klimaatopwarming wel degelijk door de mens wordt veroorzaakt. De volgende zeer relevante vraag is dan ook: hoeveel opwarming zal er in de toekomst zijn?

Voor de bepaling hiervan wordt in de wetenschap gebruik gemaakt van vijf methoden om dit te evalueren, in het kort:

– een instrumentele, waarbij ervanuit wordt gegaan dat metingen uit het verleden via een kleine omerkening direct bruikbaar zijn in de toekomst;

– een klimatologische consistentie-studie gebruikt modellen waarbij alleen de uitkomsten worden gebruikt die data uit het verleden goed weergeven (‘consistent zijn’ met de realiteit);

– pure modellen gebruiken parameters uit de realiteit en invloeden op waterdamp, wolken, CO2 uit de oceanen etc. om toekomstige scenario’s te ‘voorspellen’;

– een paleo-studie haalt informatie uit het verre verleden en probeert daarmee informatie te krijgen voor de toekomst;

– en, ten slotte, combinatie-studies maken gebruik van meerdere van bovenstaande om schattingen te krijgen.

In volgende grafiek, gebundeld in IPCC 5, zijn deze schattingen uit tientallen rapporten, onderverdeeld in de methoden, te zien voor evenwichtsklimaatgevoeligheid ^[23], waarbij de evenwichtstemperatuur 70 jaar in de toekomst wordt bepaald. ^[24] Het IPCC schat op basis van deze tientallen verschillende studies, dat dit rond de 3°C zal liggen ^[24] – min of meer een gemiddelde over alle studies – weliswaar met een brede onzekerheid, maar een serieus te nemen waarde. Hierbij worden de paleo-studies niet te zeer betrokken, omdat het huidige klimaat te zeer verschilt van het verleden om nog te veel informatie uit te kunnen trekken. ^[26]

Dit lijkt solide en gedragen door een veelheid aan studies. Maar wat Lewis en Crok met deze data doen is ongezien, want met minimale onderbouwing wordt de ene na de andere studie weggestreept:

– worden alle pure modellen als onrealistisch neergezet vanwege zogezegde onoverbrugbare onzekerheden rond aerosols en feedback-mechanismen – en daarnaast komen zij niet overeen met de realiteit, waar zij even later op in gaan –;

– zijn klimatologische consistentie-studies onbetrouwbaar vanwege vermeende rigiditeit in de modellering – dit, terwijl gerenommeerde wetenschappers er geen problemen in zien ^[15];

– en wordt de instrumentele modellering opgehemeld, maar worden ook binnen die methode nog vrijwel alle studies geschrapt – vaak brengen zij niet meer dan één zin aan ter motivatie hiervan – en dan blijft alleen een enkele studie van Forster en Gregory over ^[28], waarover zij pagina’s lang uitwijden vanwege de genialiteit, de robuustheid – want wat is er beter dan instrumentele ‘metingen’ – en de eenvoud – uiteindelijk is het een relatief eenvoudige energie-balans die wordt opgesteld. Nog enkele meer recente publicaties binnen deze methode worden wel meegenomen omdat zij min of meer op hetzelfde principe gebaseerd zijn.

Het moge duidelijk zijn dat combinatie-studies niet werden gebruikt, net zomin als paleo-klimaat-studies.

Van de vele tientallen studies, van tientallen jaren onderzoek door honderden wetenschappers, wordt slechts een handvol publicaties als relevant getypeerd –toevallig studies die uitkomen op lagere waarden, met een overdreven nadruk op de studies van Forster en Gregory. De opwarming zou nu nog ‘slechts’ 1.8°C zijn.

De voorliefde voor de studies van Forster en Gregory blijkt, ironisch genoeg, bepaald niet wederzijds. ^[29] Beide wetenschappers geven in een (opmerkelijk snelle) reactie, al vlak na de publicatie van dit rapport, aan dat in hun eigen studies en methoden – zoals in alle studies en methoden – onzekerheden zitten die de uitkomsten bepaald niet feilloos maken en het sowieso ruwe schattingen zijn, zodat het absoluut onjuist is zich alleen hierop te baseren: juist het gebruikmaken van studies met een combinatie van pure modellering en combinaties ervan maakt volgens hen de IPCC-schattingen realistisch. Bovendien merken ze op, dat – aangezien de toekomst niet gemeten kan worden – ook hun voorspellings-methode gebruik maakt van modellering – juist een argument waarmee Lewis en Crok andere studies aan de kant schoven. Ze concluderen met de opmerking dat, wanneer de voorspelling van Lewis en Crok (die net als bij het IPCC slechts over 70 jaar gaat) wordt geextrapoleerd naar 2100, er dan een totale opwarming van 2.1°C heeft plaatsgevonden – alsnog hoger dan het beleidsdoel van 2°C tegen 2100, en daarom alsnog alarmerend.

2. ´Alle modellen zijn fout`

Het volgende deel gaat dieper in op de modellen die zij aan de kant schoven – die daarentegen een belangrijke basis vormen voor de conclusies van het IPCC – en dan met name over een consequent hogere inschatting van de opwarming van het klimaat door modellen ten opzichte van de reële opwarming – dit en de complexiteit die ‘spelen met de uitkomst’ mogelijk zouden maken, is de belangrijkste motivatie voor het wantrouwen van pure modellering door sceptici. Dat de modellen die zij aanhalen uit de pas lopen met de realiteit over de laatste vijftien jaar is feitelijk correct ^[30] in zoverre, dat modellen tot kortgeleden inderdaad meer opwarming voorspelden dan de afgelopen vijftien jaar toonden. Er is sprake van een klimaat-‘hiaat’ sinds 1998: de temperaturen stijgen nauwelijks meer terwijl dit volgens de modellen wel zou gebeuren. Een en ander blijkt te komen door tijdelijke opslag van warmte in de oceaan – iets wat nog niet kan worden voorspeld door modellen, maar wat geen effect heeft voor hun lange-termijn-berekeningen, aangezien de warmte na een tijdje weer wordt afgestaan. Een uitgebreider artikel hierover van mijn hand verscheen kortgeleden bij DWM. ^[31]

Nieuwere modellen incorporeren deze parameters wel en volgen, achteraf gezien, de temperatuur over deze jaren vrijwel perfect – en blijven een flinke klimaatopwarming tegen eind deze eeuw voorspellen. Dit stuk uit het rapport van Lewis en Crok is derhalve ingehaald door de wetenschap – reeds voordat het rapport werd gepubliceerd.

3. ‘En al die andere studies kloppen ook niet’

In dit deel wordt ingegaan op schattingen van de meer tijdelijke overgangsklimaatgevoeligheid. ^[32] Eenzelfde motto als eerder wordt weer toegepast: studies worden al te eenvoudig als irrelevant neergezet en uit wat overblijft (wederom één enkele studie, met een uitkomst die toevallig overeenkomt met een belachelijk eenvoudige som die de auteurs voorschotelen (niveau eerste jaar middelbare school) en die het gedegen onderzoek – dat echter uiteraard ook zijn tekortkomingen heeft – moet ondersteunen) komen de schattingen van Lewis en Crok lager uit dan de conclusies van het IPCC, die immers alle studies gebruikt. Overgangsklimaatopwarming zou zijn 1.35°C in plaats van 1.8°C.

Concluderend

Hieruit blijkt, dat de titel van het rapport niet helemaal eerlijk is: het IPCC verborg geen informatie, want de informatie staat gewoonweg in het rapport: de weging van de de informatie is gewoonweg anders gedaan. De weging door Lewis en Crok is echter zeer bedenkelijk – gezien de achtergrond van de twee schrijvers en de organisaties die het rapport publiceerden ook begrijpelijk. Hun kritiek dat de modellen de reële temperaturen te laag inschatten was sowieso al voor de publicatie achterhaald. Echt serieus is de studie al met al niet te nemen, maar sceptici zullen daar weinig van aantrekken.

En dan nog dit…

Merk overigens op, dat het in hun studie steeds slechts gaat om een iets vertraagde verwarming – niet effectief om minder verwarming: de schattingen van Lewis en Crok liggen weliswaar ongeveer een derde lager dan die van het IPCC, maar in dat geval worden in hun wel zeer optimistische scenario de waarden van het IPCC – die zeer alarmerend zijn – gewoon enkele decennia later bereikt aangezien de aarde daarna wel gewoon blijft opwarmen… een in 2130 zijn deze temperaturen echt niet minder schadelijk dan in 2100. En dat is waarschijnlijk nog het meest shockerende van de studie: als een rapport, gepubliceerd in zo een klimaat-‘sceptische’ context met zo een voorkeur voor ‘optimistische’ studies en zonder enige waardering voor 90% van de wetenschappelijke rapporten, al conclusies bereikt die niet significant van die van het IPCC verschillen… hoe slecht staan we er dan feitelijk voor met het klimaat?

Wat alleszins duidelijk is, is dat de ‘sceptici’ met dit rapport zich op zeer professionele wijze in de eigen voet hebben geschoten. Of begint het besef bij hen door te dringen, dat de strijd gestreden is?