Nieuws, Afrika, Politiek, Egypte, Egypte + Jasmijnrevolutie, Arabische lente, Analyse -

Zwakke dynamiek nieuwe politieke partijen Egypte

Al Monitor is een website die sinds 2012 nieuws brengt 'vanuit een Midden-Oostenperspectief' op de regio. Medewerker Ahmed Fouad volgt specifiek de Egyptische politieke situatie. In dit artikel gaat hij na waar de talrijke nieuwe politieke partijen in Egypte voor staan.

donderdag 27 februari 2014 17:51
Spread the love

Er zijn de afgelopen jaren zo’n 50 nieuwe partijen en politieke bewegingen ontstaan in Egypte. Door hun vaak onbekend en vaag karakter, is het moeilijk om te weten waar deze ‘democratische’ en sociale bewegingen echt voor staan.  Door hun zwakke electorale kracht, voelden verschillende partijen zich genoodzaakt zich te verenigen onder een gemeenschappelijke vlag. Hieronder volgt een korte omqchrijving van de meeste bekende coalities.

The National Salvation Front (NSF)

Het NSF werd gevormd op 24 november 2012 met als hoofddoel het mobiliseren van mensen tegen de grondwetswijziging door president Mohammed Morsi. Met dat voorstel zou hij zichzelf de macht geven om wetten in te voeren zonder inspraak of controle van andere instanties.

Het NSF bestond op dat moment uit vijfendertig politieke partijen en revolutionaire bewegingen, waaronder allianties zoals The Popular Front en The National Association for Change. Mohammed Morsi Al deze groeperingen verklaarden een liberale en linkse ideologie te onderschrijven.

De meest invloedrijke figuren binnen de NSF waren Mohamed El Baradei, voormalig hoofd het Internationaal Agentschap voor Atoomenergie (IAEA), Amr Moussa en Hamdeen Sabahi. Na de afzetting van Morsi werd El-Baradei vice-president. Toen op 14 augustus 2013 een protestkamp van Morsi-gezinden hardhandig werd ontruimd, stapte ElBaradei op als vice-president omdat hij nog in een vreedzame oplossing geloofde. Niet veel later ontvluchtte hij Egypte.

Amr Moussa stapte uit het NSF nadat hij was geselecteerd voor een 50-koppige commissie die een nieuwe grondwet moest opstellen. Sabahi besloot op zijn beurt om tijdens de volgende verkiezingen op te komen zonder de steun van het NSF. Ondanks de de interne verdeeldheid, maakte de beweging  op 2 februari 2014 bekend te blijven bestaan.

In een verklaring verkondigde ze, “Wij blijven vasthouden aan onze nationale verantwoordelijkheid om de democratie te beschermen, te waken over de mensenrechten en te strijden voor de belangen van onze natie en zijn inwoners. Daarvoor streven wij een grondige wijziging van de grondwet na.”

Wahid Abdel Meguid, de woordvoerder van het NSF, verklaarde aan Al-Monitor dat het in stand houden van een gemeenschappelijk doel waar alle bewegingen achter kunnen staan, de enige bestaansgarantie is. “In de toekomst zal het NSF moeten vechten voor de democratie in Egypte, tegen zij die de klok willen terugdraaien.” Hij voegde er nog aan toe dat het NSF momenteel niet actief aanwezig is in de straten, maar zich wil focussen op het vrijwaren van de democratie en zich wilvoorbereiden op de verkiezingen.

The National Alliance to Support Legitimacy and Reject the Coup (NASLR)

De NASLRC bestaat uit elf Islamitsche partijen. De meest prominente was The Freedom and Justice Party (FJP), voordat die werd ontbonden. De Salafistische Nour-partij behoort niet dat deze coalitie. Verschillende websites berichten over interne onenigheid binnen de groepering.

Sommige personen zouden aansturen op een verzoening met de rest van het politieke landschap. Ondanks deze strubbelingen zei Magdi Karkar, secretaris-generaal van het NASLRC, dat de coalitie een invloedrijke rol speelt in de Egyptische politiek en een sterke achterban kan mobiliseren tegen het regime.

Karkar zei tegen Al-Monitor wel dat de invloed van de groepering is afgenomen door de impact van de recente veranderen op hun achterban. Hij voegde er aan toe dat alle rationele en financiële vooruitzichten in het voordeel zijn van het regime dat de militaire coup pleegde. 

Road of the Revolution Front (RRF)

De Road of the Revolution Front werd opgericht op 24 september 2013. Hun doel is “de mensen bij te staan in hun strijd voor radicale hervormingen, vooral om de welvaart te herverdelen ten bate van de Egyptische bevolking – vooral de armen en mensen met een laag inkomen – en om een democratie op te richten op basis van volksparticipatie”. Hun oprichtingsverklaring werd ondertekend door 150 personen waarvan Alaa Abd El Fattah en Ahmed Maher de meest prominenten zijn.

Mohammed Ibrahim, één van de oprichters, wijdt de geringe invloed bij de brede bevolking aan politieke obstakels in de politiek en de media. Ibrahim verklaarde tegen Al Monitor dat zwakke financiële ondersteuning, vervolging door de veiligheidsdiensten en vedraaiing door de media de voornaamste oorzaken zijn van alle nieuwe politieke allianties.

The Revolution Youth Union (RYU)

Deze unie ontstond tijdens de revolutie van 25 januari 2011, initiatiefnemers waren jongeren. Volgens Adel al-Rabia, lid van de RYU, zijn de activiteiten onder te verdelen in drie groepen, strijden tegen corruptie binnen staatsinstellingen, plannen voor economische heropleving ontwikkelen en politieke participatie op lokaal en nationaal niveau.

Rabia vertelde aan Al-Monitor dat de RYU zich vooral richt op lokale problemen. Ze proberen diensten te verlenen aan de inwoners van plattelandsgemeente en in Opper-Egypte in het zuiden. De doelstelling is de populariteit van de unie te vergroten. Hij benadrukte dat de RYU nog veel invloed moet verwerven, de oorzaak daarvoor is “de corrupte media die de kansen voor de jeugd proberen af te zwakken door hen in een slecht daglicht te stellen.”

June 30 Coordinating Committee

Het June 30 Coordinating Committee werd opgericht op 27 juni 2013, door een aantal activisten uit Alexandrië. Drie dagen later zouden er anti-Morsi betogingen plaatsvinden doorheen het land. In de oprichtingsakte omschreven ze hun doelstellingen als, “het verzekeren van een vreedzame overdracht van de macht, de vorming van een interim-regering en de oprichting van een comité dat de grondwet moest herzien. Daarna zouden er binnen de zes maanden verkiezingen moeten plaatsvinden.”

Deze objectieven werden niet bereikt binnen een peridoe van zes maanden, het comité is nog steeds actief. Hamada al-Kashif, hun woordvoerder, zei dat hun invloed sterk is afgenomen en dat er geen communicatie meer is met de mensen die op straat komen.

De huidige rol van het comité is beperkt tot evaluatie van de overheidsprestaties en toezicht op hoe jongeren een grotere stem kunnen krijgen in de samenleving. Volgens al-Kashif legt de overheid al hun aanbevelingen naast zich neer. Kashif schrijft het verlies aan populariteit van dit soort groeperingen toe aan de verslechterende economische en sociale toestand. Ook het gebruik van vage termen zoals ‘sociale rechtvaardigheid’ zonder daar een duidelijk programma aan te verbinden, speelde in hun nadeel.

Volgens Kashif hadden burgers niet het gevoel dat deze groeperingen hun directe eisen verdedigde, zoals het ijveren naar een minimumloon. Hij stelt dat het merendeel van dit soort initiatieven niet lang zal overleven, omdat hun doelstellingen een tijdelijke situatie weerspiegelen. Ze formuleren geen langetermijndoelstellingen.

Geringe impact van nieuwe partijen

Alle groeperingen en personen waar Al-Monitor mee sprak, erkennen dat ze nog maar weinig invloed hebben op de mensen op straat. Ze zien hiervoor meerdere oorzaken, zwakke financiering, geen toegang tot de media, vervolging door ordetroepen en een verslechtering van de culturele, sociale en economische omstandigheden voor de doorsnee burger.

Al deze factoren dragen bij tot een dalend politiek activisme bij deze groeperingen. Nochtans zouden de meest voorname oorzaken ook ergens anders kunnen liggen:

  • Het gebrek aan lange termijndoelstellingen. Hun ontstaan was gelinkt aan een bepaald regime. Dat was het geval met de NSF en de June 30 Coordinating Committee. Nadat het regime ten val kwam, verdween de oorspronkelijke bestaansreden en verdween de achterban.
  • Het ontbreken van een duidelijk plan en politieke agenda. Dit slaat zowel op partijen aan de macht, zoals het NSF waarvan verschillende leden zetelen in de huidige regering, als op partijen in de oppositie, zoals NASLRC.
  • Het gebruik van een vaag discours dat de noden van de bevolking niet weerspiegelt. Termen zoals “democratische weg”, “economische ontwikkeling”, “sociale rechtvaardigheid”, etc…, laten zich niet vertalen in een duidelijk programma die de onmiddellijke problemen van mensen oplossen.

De populariteit van deze politieke coalities nam af,  vanwege de zwakte van hun organisatie en als gevolg van hun onvermogen om een duidelijk programma te formuleren dat gehoor kan geven aan de verlangens en ambities van het volk. Of ze in de oppositie zitten of in de regering maakt daarbij geen verschil.  Vele burgers verwachten dat ook de populariteit van islamitische partijen zal afnemen, vooral die van de Nour Party.

Dit betekent dat tijdens de volgende verkiezingen de opkomst wel eens lager dan verwacht zou kunnen zijn. Dat betekent ook dat de verkozenen slechts een klein segment van de maatschappij weerspiegelen. Langs de andere kant blijven er politieke partijen ontstaan waar er andere verdwijnen. Zolang hun standpunten de burger niet aanspreken, omwille van de reeds eerder genoemde oorzaken, is het politieke leven in Egypte ‘klinisch dood’.

Vertaald uit het Engels door David Eeckhout 

take down
the paywall
steun ons nu!