Interview, Nieuws, Politiek, Cultuur, Metal, Monzer Darwish, Syrian Metal is War -

Interview met Monzer Darwish, regisseur van ‘Syrian Metal is War’:

In het midden van de Syrische burgeroorlog proberen mensen te overleven, waaronder fans van metalmuziek die trachten hun ding te doen. Eén van hen, Monzer Darwish, maakt er een documentaire over die binnenkort verschijnt.

dinsdag 4 februari 2014 15:02
Spread the love

Hoe oud ben je, waar ben je geboren, waar leef je nu?

“Ik ben 23 jaar oud en kom uit de stad Salamiyah in de provincie Hama (nvdr: in westelijk centraal Syrië met 66.000 inwoners op 45 kilometer van de stad Homs). Op 21 januari 2013 was er een grote ontploffing in mijn wijk. Die kostte het leven aan mijn vrienden en buren. Sindsdien heb ik er nooit meer een stap gezet. Ik leef momenteel nergens, meestal ergens in Lattakia (havenstad aan de Middellandse Zee in het noorden van Syrië) maar eigenlijk op straat, van de éne stad naar de andere.”

Hoe verschillend is Syrië in 2014 van toen je jong was?

Syrië werd sindsdien grotendeels een woeste wildernis, zoals je kan zien in de documentaire. Ik had me nooit kunnen inbeelden dat ik ooit mensen zou zien met zoveel pijn, angst, zorgen, dat het de doodnormale emoties worden die ons allen overspoelen.

“De enige zorg van het Syrische volk is te weten te komen hoe een hele dag te overleven; hun dromen zijn blijven steken in de periode voor de oorlog, zij zien het leven nog slechts als een nachtmerrie. Toch denken ze dat het mogelijk is dat er een dag is waarop ze wakker worden en alles terug normaal zal zijn.”

Vertel een beetje over je achtergrond in muziek en film – hoe is je activiteit in muziek en film ontstaan? Ik weet dat je gitaar speelt, hoe lang ben je zelf al een muzikant?

‘Filmen is altijd een passie van mij geweest. Ik heb altijd gedroomd over het maken van eigen films, om het leven te zien door een lens, het vast te leggen en te tonen aan de mensen. Tot nu heb ik daar om financiële redenen nooit de juiste apparatuur voor gehad, zelfs niet eens een professionele camera. Muzikaal gezien ben ik op een prille leeftijd van 9 jaar begonnen met het leren van de basisvaardigheden van de ‘oed’ (Arabische luit met kalebasvormige klankkast met zes dubbele snaren) en keyboards. Ik heb er nooit de nodige aandacht aan gegeven totdat ik op mijn 15[de] mijn eerste elektrische gitaar kreeg en mezelf leerde spelen.”

Van daar naar heavy metal, wat sprak je in dit genre aan?

“Toen ik in mijn zevende schooljaar (leeftijd 13 jaar) zat, nam ik deel aan een programmeerwedstrijd in een school in Hama. Het was in de zomer. De hitte was zo ondraaglijk dat je een ei kon kon bakken op de stoep! Ik droeg een korte broeken en de begeleiders hadden een probleem met dergelijke kleding omdat er meisjes aanwezig waren.”

“Het was zelf zo erg dat ze kamferolie toevoegden aan onze thee om onze sexueliteit te onderdrukken. Hoe dan ook, ik weigerde om de manier waarop ik gekleed was te veranderen en werd daarom uit de wedstrijd gesmeten.”

“Ik was toen zo kwaad dat ik mezelf had kunnen bezeren. Terwijl ik mijn pakken aan het maken was, heeft een oudere vriend me aangesproken. Hij gaf me zijn hoofdtelefoon en zei “Dit zal je woede afkoelen”. In de hoofdtelefoon klonk Metallica’s “Battery”.”

“Het klikte onmiddellijk. Het eerste wat ik deed de dag dat ik terug thuis kwam, was het opzoeken van deze bizarre, overweldigend aangrijpende en prachtige muziek die mijn woede op een magische wijze deed verdwijnen! Die dag verliep verder heel goed. Zo leerde ik een muziekgenre genre kennen, dat een groot deel van mijn leven werd, en er van te houden.

“Metalmuziek met al zijn genres en subgenres is krachtig, oprecht en passioneel. Wat ik er zo prachtig aan vind is dat je er aan verslaafd raakt tot de dag dat je sterft. Het is niet iets waar je een maand van houdt en het dan laat liggen. Er zullen altijd een paar liedjes zijn waarbij de tranen in je ogen springen of waarbij je een gevoel van euforisch geluk krijgt. Het verandert nooit, het is levenslang.”

“Kan je me wat meer vertellen over de geschiedenis van metal in Syrië? Er is duidelijk een grote ‘metal community’ in Syrië en doorheen het Midden Oosten, ondanks de sociale en religieuze druk.”

“Het begon met rockers en met de Beatleshype, die deze buitenlandse muziek verspreidde in de oren van het Syrische volk. Daarna kwam metal. Dat verspreidde zich in het begin van de jaren 1990 op een grotere schaal.”

“De eerste mensen die de muziek binnen brachten, ernaar luisterden en het zelf speelden worden nu beschouwd als de oudere generatie van de Syrische metal. Jack Power is een van de pioniers. Mijn interview met hem was één van de interviews waarvan ik het meest heb genoten.”

“De metal community in Syrië is door de sociale druk, door misverstanden en door vervolging al zeer lang afwisselend actief en niet actief. We trachten echter om het samen met de muzikanten zo lang mogelijk stabiel gaande te houden.”

“Met de opkomst van de New Wave van de Syrische Metal zijn de zaken er weer goed beginnen uit te zien. De ‘metal community’ is tegenwoordig opgesplitst in twee categorieën, zij die originele muziek opnemen en zij die de muziek live bij de mensen brengen.”

[New Wave van de Syrische Metal: De term lijkt bedacht te zijn geweest door de Syrische metal journalist Sam Zamrik in een eerbetoon aan muzikant Fadi Massamiri, tevens eigenaar van een opnamestudio. Het is daarna een algemeen aanvaarde term geworden voor de recente uitbarsting van de vernieuwde Syrische underground-, metal- en rock-scene tussen 2010 en 2012. Meer informatie is beschikbaar via de Facebook pagina van The Syrian Metal Movement en het originele artikel van Zamrik. Zijn artikel “Hope in Syria” is ook een aanrader.]

In de trailer van je documentaire uit iemand de bezorgdheid dat indien metal-optredens bekend worden gemaakt, iemand binnen zou kunnen komen en “zichzelf zou opblazen tussen ons”. Dit is een brutaal, krachtig statement. Zijn de spanningen tussen de metalheads en de rest van de samenleving zo erg?

“In het algemeen wordt metal-muziek in Syrië of de Arabische landen tot nu toe noch aanvaard, noch correct begrepen. Tegelijk aanvaardt diezelfde samenleving videoclips van één of ander traditioneel muzikaal genre met bijna naakte vrouwen en expliciete seksuele hints, allemaal gebracht op een zeer neerbuigende manier tegenover vrouwen, met insinuerende termen en vloeken.”

“Sommige mensen zijn van mening dat metal puur over satanisme gaat. Anderen geloven dat het tegen religies en heilige figuren gericht is. Nog anderen denken dan weer dat deze muziek ‘moreel verval’ aanmoedigt. Tot vandaag is metal-muziek dus een genre dat bevochten wordt en verhinderd wordt om zich te verspreiden.”

“Het is dus wel mogelijk dat een persoon die de overtuiging heeft dat metalheads een bedreiging vormen voor zijn geloof, religie en dogma zichzelf zou opblazen tussen ons, of ons op een andere, minder fatale manier wil pijn doen.”

Zijn er veel vrouwelijke metalfans in de Syrische samenleving? Tot zover je er iets van afweet, hoe is hun ervaring?

“Ja, er zijn een degelijk aantal vrouwelijke metalheads in Syrië, te beginnen met mijn verloofde die een ‘doomster’ is. Ik zou zeggen dat de ervaring van vrouwelijke metalheads hier moeilijk is. Zij moeten onder hun medegenoten namelijk het hoofd bieden aan dezelfde onderdrukking, als die waar ze mee worden geconfronteerd in de gewone samenleving, vooral dan van mannelijke metalheads die de algemene scene overheersen (onderdrukking in de vorm van seksisme en willekeurige vooroordelen). Ik ken echter een paar vrouwen die zeer ervaren zijn in metal en in staat zijn om veel mannelijke metalheads onderuit te halen.”

Met welke misvattingen en vooroordelen vind je dat de metalheads en metalgroepen in het Midden Oosten geconfronteerd worden door de  ‘metal community’ in de rest van de wereld?

“De meeste metal communities over de wereld wisten zelf niet eens dat Syrië bestond, tot het moment dat de oorlog door de media globaal bekend werd gemaakt. Nochtans lukte het de New Wave van de Syrische Metal zichzelf in 2012 op de kaart te zetten als afzonderlijke scene in het Midden Oosten. Sindsdien werd de Syrische met dankbaarheid en waardering ontvangen, in die mate dat de meeste fans van onze groepen zich buiten Syrië en het Midden Oosten bevinden.”

Wat zorgde voor de beslissing om deze documentaire te maken?

“Ik ben een Syrische metalhead die nog steeds in Syrië leeft en die hier heeft geleden sinds de oorlog. Ik vond dus, zoals de meeste van mijn medegenoten hier, dat er niets is dat onze scene een degelijk forum gaf, een podium dat het lijden en de moeilijkheden weergeeft die we ondergaan. Daarom besloot ik deze film te maken.”

Kan je enkele details van de film met ons delen? De trailer ziet er alvast fascinerend uit.

“Dank je. Deze documentaire is gefilmd in Syrië, maar we denken er aan om het uit te breiden naar de Libanese hoofdstad Beiroet en eventueel naar de Verenigde Arabische Emiraten, om iedereen in de diaspora erbij te hebben. Alles hangt af van hoeveel geld we kunnen verkrijgen.”

“Ik ben, zoals je weet, verantwoordelijk voor de regie, de opnames, de montage en de interviews van de mensen in de film. Sam Zamrik heeft er aan meegewerkt. Hij is manager van een aantal groepen en is de enige overblijvende Syrische metal-journalist die nog steeds in Syrië woont. Hij helpt met het algemeen beheer van de documentaire en ander promotie-gerelateerde zaken.”

“De film is opgenomen en bewerkt met de minst denkbare uitrusting om toch zo een kwaliteit te produceren.”

De documentaire maakt er een punt van om er de standpunten bij te betrekken van individuen van een grote verscheidenheid aan politieke, religieuze en seksuele geaardheid, wat volgens mij erg belangrijk is. Zijn er breuklijnen tussen Syrische metalheads volgens hun uiteenlopende overtuigingen?

“De meeste Syrische metalheads laten in het algemeen niets tussen hen in komen en blijven één geheel omdat metal meer een levensstijl is dan zomaar een muziekgenre. Het is een manier om de wereld te zien met als zijn problemen en ziektes.”

Wat zijn je persoonlijke opvattingen over de conflicten tussen het Syrische volk en zijn regeringsleiders?

“Mijn enige commentaar over dit onderwerp is dat ongeacht welke mening men heeft, eenmaal men extremistisch wordt, het probleem zal veranderen in iets afschuwelijk.”

Wat wil je bereiken met Syrian Metal is War?

“Ik wil enkel aan iedereen het lijden van de Syrische metalheads tonen, want ik zie hun passie. Die mag niet ongekend blijven.

Wanneer zal de volledige documentaire worden uitgebracht?

“Ik werk zo snel ik kan, maar ik heb nog geen definitieve datum. We zullen daarentegen wel iedereen op de hoogte houden via onze Facebook pagina. Ik ben ook aan het werken aan een website die binnenkort operationeel zal zijn.”

Als ik zou beginnen met me te verdiepen in de Syrische metal scene, waar zou ik beginnen?

Er is een verscheidenheid aan groepen en een grote verscheidenheid van genres, zoals Theoria (Space Black Metal), Netherion (Death Metal), Eulen (Post-Metal), Slumpark Correctional (Thrash Metal), The Hourglass (Heavy/Trad Metal), Anarchadia (Modern Thrash Metal), Sideffects (Metal/Alternative Rock), Haunted Cellar (Death Metal), Karaj Adeem ( Hard Rock/Heavy Metal).

Het laatste woord is aan jou, alvast heel erg bedankt.

Bedankt voor dit interview. Mijn dank aan de voltallige crew van MetalSucks, die dit mogelijk hebben gemaakt. Zoek de Syrische metal op, je zal niet teleurgesteld zijn, blijf ons volgen voor updates!

Dit interview werd overgenomen van de website www.metalsucks.net. De Facebookpagina van Monzer Darwish vind je hier.

Vertaling Bavo Vanoost

Trailer van de documentaire ‘Syrian Metal is War’:

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!