“De raad van het OCMW Antwerpen beslist om vanaf heden de dringende medische hulp aan de illegale gezinnen met minderjarige kinderen ten laste te weigeren.Het gezin dat niet wenst in te gaan op de opvangmogelijkheid en bijgevolg verkiest om illegaal op het grondgebied te verblijven, kan als stelling worden ingenomen dat het ook geen recht heeft op dringende medische hulp omdat het zichzelf behoeftig maakt door de materiële opvang te weigeren en niet terug te keren.”

Dit voorstel staat geagendeerd op de OCMW raad van 30 januari.

Op 18 februari 2013 n.a.v. de heiza die ontstond omdat het Antwerps OCMW dringende medische hulpverlening weigerde aan HIV patiënten (aidsremmers) of aan kwetsbare zwangere vrouwen (medische opvolging) zonder verblijfsdocumenten, kreeg voorzitster Liesbeth Homans de politieke wereld, inclusief Maggie De Block, tegen omdat zij toen voor het eerst verdedigde dat dringende medische hulpverlening  moest gekoppeld worden aan terugkeer.

Op donderdag 21 november  deed de arbeidsrechtbank te Antwerpen in deze kwestie een ondubbelzinnige uitspraak: “Een koppeling van het verlenen van dringende  medische hulp aan de deelname van een traject van vrijwillige terugkeer kan geen sprake zijn. Het is wettelijk niet toegestaan om bijkomende voorwaarden te creëren.  (Antwoord op schriftelijke vraag nr. 5-8930 door staatssecretaris M. de Block Senaat 3 mei 2013, zitting 2012-2013.)” Ze verwijst daarbij dus ook naar het antwoord in de kamer van staatssecretaris voor migratiebeleid Maggie De Block.

De PVDA eist onmiddellijk de intrekking, en de juridische en morele veroordeling van dit agendapunt of van deze maatregel die de Antwerps OCMW voorzitster wil doorvoeren..

Het is juridisch onwettelijk zoals de arbeidsrechter reeds had uitgesproken, of zoals staatssecretaris De Block in het parlement heeft geantwoord.

Het is ethisch mensonwaardig om dringende medische hulpverlening, dan nog bij gezinnen met kinderen, te koppelen aan terugkeer. Dat is niet meer of niet minder hetzelfde als gedwongen terugkeer of deportatie.

Het is medisch deontologisch mensonterend om gezinnen en kinderen in nood de noodzakelijke dringende medische hulpverlening te weigeren onder het valse argument ‘dat ze zichzelf behoeftig hebben gemaakt’.

Bijlage: de volledige tekst van het voorliggende agendapunt

Geagendeerd

Orgaan: Raad voor Maatschappelijk Welzijn – Zitting op  30/01/2014 20:00 Informatie bij dit besluit

Beknopte samenvatting:

Een gezin met illegale kinderen ten laste heeft recht op materiële opvang in een federaal opvangcentrum. Indien het gezin niet wenst in te gaan op deze opvangmogelijkheid en verkiest om illegaal op het grondgbied te verblijven, wordt voortaan de vraag naar dringende medische hulp geweigerd omdat het zichzelf behoeftig maakt door de materiële opvang te weigeren.

Bedrijfseenheid en dienst:

OCMW Bestuurszaken — Interne juridische dienst Motivering

Aanleiding en context:

Op het BCSD is een discussie gevoerd omtrent het toekennen van dringende medische zorgen aan een gezin met schoolgaande minderjarige kinderen dat illegaal op het grondgebied verblijft.

Juridische grond:

art. 57§2 1° van de OCMW-wet: het verlenen van dringende medische hulp, wanneer het gaat om een vreemdeling die illegaal in het Rijk verblijft; art. 57§2 2° van de  OCMW-wet en KB van 24 juni 2004: het vaststellen van de staat van behoeftigheid doordat de ouders hun onderhoudsplicht niet nakomen of niet in staat zijn die na te komen, wanneer het gaat om een vreemdeling jonger dan 18 jaar die met zijn ouders illegaal in het Rijk verblijft. In dit geval wordt de maatschappelijke hulp beperkt tot de materiële hulp die onontbeerlijk is voor de ontwikkeling van het kind en wordt uitsluitend verstrekt in een federaal opvangcentrum overeenkomstig de voorwaarden en nadere regels bepaald door de Koning.  De aanwezigheid in het opvangcentrum van de ouders of van de personen die het ouderlijk gezag over het kind daadwerkelijk uitoefenen, wordt gewaarborgd.

Argumentatie:

De taak van het OCMW is beperkt tot het verlenen van dringende medische hulp, wanneer het gaat om een vreemdeling die illegaal op het grondgebied verblijft.

In een arrest van het Grondwettelijk hof van 11 maart 2009 over het toekennen van dringende medische hulp aan illegalen wordt bevestigd dat een persoon die maatschappelijke dienstverlening vraagt, dient aan te tonen dat hij zonder die steun niet in staat zal zijn een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid.  Het OCMW dient in deze situatie ook een onderzoek te doen naar de bevoegdheid en de behoeftigheid.

Een gezin met illegale kinderen heeft recht op materiële opvang in een federaal opvangcentrum Door de overbezetting van het opvangnetwerk werd de materiële opvang aan deze gezinnen geweigerd van april 2009 tot begin april 2013.

Omdat de federale overheid deze doelgroep niet uitwijst en om kinderen de kans te geven het schooljaar af te maken besliste het OCMW van Antwerpen in 2009 om dringende medische zorgen te verstrekken aan illegale gezinnen met minderjarige schoolgaande kinderen ten laste.

Momenteel worden deze gezinnen echter opnieuw opgevangen in het open terugkeercentrum Holsbeek.

Het OCMW heeft als taak om de gezinnen te informeren omtrent het recht op opvang.

Het gezin dat niet wenst in te gaan op de opvangmogelijkheid en bijgevolg verkiest om illegaal op het grondgebied te verblijven, kan als stelling worden ingenomen dat het ook geen recht heeft op dringende medische hulp omdat het zichzelf behoeftig maakt door de materiële opvang te weigeren en niet terug te keren.

Strategisch kader:

Dit besluit past in de realisatie van:

Doelstellingen:

SD – TDBZ02 – Het OCMW wil efficiënt, rechtszeker en toegankelijk zijn.

ND – TDBZ0201 – Het besluitvormingsproces verloopt wettig, efficiënt en met de nodige afstemming.

Financiële gevolgen:

Ja

Algemene financiële opmerkingen:

Indien de dringende medische hulp aan een illegaal gezin met minderjarige kinderen ten laste wordt geweigerd, dient het OCMW de medische zorgen niet meer te prefinancieren.

Besluit

Artikel 1:

De raad van het OCMW Antwerpen beslist om vanaf heen de dringende medische hulp aan de illegale gezinnen met minderjarige kinderen ten laste te weigeren.

Deze gezinnen moeten doorverwezen worden naar FEDASIL voor materiële opvang.

De raad van het OCMW van Antwerpen geeft opdracht om de reeds lopende dossiers opnieuw voor te leggen aan het BCSD teneinde een individuele beslissing terzake uit te lokken.

Artikel 2:

OCMW Antwerpen voert uit:

Departement    Actie     Timing

BZ/juridische dienst      communicatie van de beslissing aan de maatschappelijk werkers           na beslissing