Zoals we allen maar al te goed weten, wordt er zwaar gesnoeid in de non-profit sector. Persoonlijk moet ik denken aan een of ander stuk vee dat geofferd wordt aan de goden zodat onze samenleving zou genezen van haar kwalen. En net zoals het altijd gegaan is in de geschiedenis van de mensheid, wordt het volk blaasjes wijs gemaakt, in de hoop dat zij niet zouden opstaan tegen de heersers van het rijk.
Jammer genoeg heb ik moeten ondervinden dat het niet enkel onze politici zijn die ons zand in de ogen strooien. Het zijn niet enkel de heersers van het plebs die mee richting geven aan een verzuurde Vlaamse staat. In tegendeel, het zijn werkgevers en organisaties uit de sociale sector – zij van wie we toch verwachten dat men iets in de weg legt van de hedendaagse verzuring van onze maatschappij – die kansen ontnemen van hen die mee willen werken aan iets beter, iets rechtvaardig, iets betaalbaar, iets eerlijk, iets oprecht, iets mooi voor iedereen.
Op 30 november 2013 heb ik mijn laatste dag als opvoeder bij Het Gielsbos gewerkt. Hoewel dit een zeer aangename en leerrijke job was, kon ik hier niet blijven werken. Ik ben afgestudeerd als sociaal-cultureel werker, en het gemis naar het sociaal werkveld werd me te groot. Al sinds augustus was ik opnieuw bezig met solliciteren. Maar keer op keer werd ik niet weerhouden, omdat ik niet genoeg ervaring had.
Één van mijn laatste sollicitaties was bij Arktos vzw. Maandag 23 december kreeg ik een e-mail terug, met het bericht dat er ongeveer 150 mensen hadden gereageerd op hun openstaande vacature, dat ze slechts 10 mensen op gesprek uitnodigden en dat ik niet weerhouden werd.
Hieronder leest u mijn antwoord aan Arktos vzw en de gehele sector:
Geachte,
Omdat u degene bent die de druppel doet overlopen, bent u de eerste tegen wie ik mijn verontwaardiging uitspreek.U hoeft zich geen zorgen te maken, ik ben zeker dat u niet alleen bent. Vele organisaties handelen volgens dezelfde procedure als de uwe, dus zal ik (en hopelijk ik niet alleen) hen ook mijn misnoegen meedelen.
Dit is de zoveelste vacature waarvoor ik (en ongeveer honderd anderen) niet weerhouden werd omdat ik niet “de juiste ervaring” heb. Hoewel ik sinds mijn afstuderen als sociaal-cultureel werker nog niet gewerkt heb als sociaal werker, heb ik tijdens mijn opleiding toch meerdere projecten voor buitenschoolse organisaties bedacht, ontwikkeld en begeleid. Projecten voor verenigingen waar armen het woord nemen, culturele organisaties, schoolgaande jongeren uit kansarme gezinnen, … Dit zijn niet zomaar “schooltaakjes”, het zijn volwaardige projecten waarop de organisaties verder kunnen bouwen. Deze opdrachten zijn tevens één van de redenen waarom de opleiding Sociaal Werk aan Thomas More Kempen campus Geel de beste sociaal werk opleiding in Vlaanderen is. Ze geven de studenten een kans om echte ervaring in het werkveld op te doen.
Uw motivatie om ons afgestudeerden niet op een sollicitatiegesprek uit te nodigen (omdat we niet de juiste ervaring hebben) is dus een goedkoop smoesje. En zoals u ondertussen wel zal gemerkt hebben, ik pik dit niet meer. En hopelijk zullen u en andere organisaties in de sector de stem van honderden, duizenden misnoegde afgestudeerden moeten aanhoren.
Wij komen recht van school. Wij zijn op de hoogte van de meest actuele problematieken, theorieën, methodieken, … Wij hebben ervaring en wij zijn enorm gemotiveerd om alles wat mis gaat in de maatschappij aan te pakken. Wij zijn natuurlijk geen onwetenden. We beseffen ook dat het in onze sector nog steeds crisis is en het beleid het u met blinde besparingen moeilijk maakt uw werk kwaliteitsvol uit te kunnen voeren. Wat u misschien niet is opgevallen, is dat u de crisis alleen maar in de hand werkt en de verrechtsing van Vlaanderen bespoedigt. Enerzijds worden pas afgestudeerden niet uitgenodigd op een sollicitatiegesprek. We krijgen niet eens een eerlijke kans om onze competenties en motivatie te bewijzen. We blijven maanden werkloos, terwijl we bijna hopeloos blijven verder zoeken. Anderzijds gaan we op zoek naar interimjobs om toch maar te kunnen werken en worden we tewerkgesteld in fabrieken, magazijnen, handelszaken, … Wij hebben 3 jaar gestudeerd en hebben zin om de blinde besparingen, de verrechtsing, de vervreemding van onze maatschappij tegen te gaan. Maar we krijgen niet eens de kans om te werken in de sector, onze mond wordt gesnoerd.
Ik hoop dat u na dit schrijven de moed heeft om te reflecteren over uw selectieprocedure en kan erkennen dat u niet enkel honderden pas afgestudeerden, maar ook de maatschappij in zijn totaliteit in de kou laat staan.
Tim Nijs
