De druk opvoeren

De inleidende speeches benadrukten nog maar eens dat de Bali-top niet mocht mislukken omdat de geloofwaardigheid van de WTO op het spel stond. Bovendien, zo werd gesteld, ligt een akkoord binnen handbereik.

Die opportuniteit zou zich nooit meer voordoen en dus moest ze hier gegrepen worden. Als de WTO verzwakt zou worden, dan zou de wereldhandel al snel beheerst worden door de wet van de jungle!

Daarmee was meteen ook duidelijk dat er geen twijfel meer over bestond dat dit een onderhandelingsconferentie zou worden, ook al was eerder het tegendeel afgesproken.

De Braziliaanse WTO-directeur-generaal Azevêdo beklemtoonde bovendien dat het Bali-pakket één en onverdeeld was en dat er niets kon worden uitgehaald. Met andere woorden als er onenigheid bleef bestaan over het dossier van de douaneprocedures en de voedselvoorraden, dan zouden de minst-ontwikkelde landen (MOL) ook niets krijgen!

Je vraagt je af of er nog wel mág en kán onderhandeld worden, als er met zoveel onheil wordt gedreigd.

De Schutter lost een schot voor de boeg

De speciale VN-rapporteur voor het Recht op Voedsel liet zich alvast niet van zijn stuk brengen. Vanuit Genève stuurde hij een bericht de wereld in waarin hij stelde dat “ontwikkelingslanden de vrijheid moeten hebben om voedselvoorraden te gebruiken om het recht op voedsel te verzekeren zonder een dreiging van WTO-sancties”, en dat “handelsregels moeten gevormd worden naar het voedselzekerheidsbeleid dat ontwikkelingslanden nodig hebben, in de plaats van dat dit beleid op de tonen van de WTO-regels zou moeten dansen”. 

De Schutter merkte overigens fijntjes op dat het ‘Comprehensive Framework of Action‘ van de high-level task force van VN-secretaris-generaal – waar het WTO-secretariaat deel van uitmaakt – landen heeft opgeroepen om strategische graanreserves te gebruiken om prijzen te stabiliseren en om het handelsbeleid en zijn impact op arme consumenten en boeren te herbekijken.

Bovendien als de ontwikkelde landen jaarlijks 400 miljard dollar mogen uitgeven aan landbouwsubsidies, ontwikkelingslanden hun kleine boeren ook wel mogen steun geven.

Het Bali-pakket moet ontwikkelingslanden dus voldoende garanties bieden om voort te gaan met ambitieuze voedselzekerheidsmaatregelen, aldus De Schutter.

De geloofwaardigheid van de WTO staat dus inderdaad op het spel: niet zozeer de geloofwaardigheid om te kunnen beslissen, maar wel de geloofwaardigheid om handelsregels te kunnen aannemen die tegemoetkomen de noden van de armsten en het fundamentele recht op voedsel!

Marc Maes

Marc Maes is beleidsmedewerker Handel bij 11.11.11, de koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging.