Overlastgevers geregeld gemeld bij politie

Tadzio woonde van 2010 tot februari 2012 in het Gesù-klooster. Hij besloot uiteindelijk te  vertrekken om zijn kamer vrij te maken voor een intrekkend gezin, maar bleef sindsdien activiteiten ondernemen in het gebouw. “Ik heb er nog altijd veel vrienden”, zegt hij.

De voormalige bewoner erkent dat er het afgelopen jaar problemen speelden in het klooster. Hij is er echter van overtuigd dat men met meer inzet van vrijwilligers en enige financiële hulp vanuit de gemeente in goede omstandigheden in het gebouw had kunnen blijven wonen.

“In de beginjaren hebben we getracht met een algemene vergadering te werken. Het was echter moeilijk om de beslissingen die hier gemaakt werden toe te passen, omdat de gemeente ons weigerde te helpen.”

Zo was het volgens Tadzio moeilijk om in een groot gebouw met meer dan 200 inwoners te controleren wie er allemaal binnenkwamen. “We hebben vele malen aan de politie gevraagd of zij die paar mensen die de boel verstoorden en problemen veroorzaakten konden verwijderen”, vertelt hij. “De sociale dienst en de vuilophaaldienst hielpen ons ook al niet: hierdoor stapelden de problemen zich op.”

Klooster leverde namenlijsten aan gemeente

De voorbeelden van drugshandel en prostitutie die burgemeester Emir Kir (PS) heeft aangehaald ziet Tadzio als smoesjes om het klooster leeg te kunnen halen. Volgens hem was er dan ook geen sprake van prostitutie in het gebouw.

“Het gebouw ligt een paar honderd meter verwijderd van de prostitutiewijk van Brussel. Prostitutie vind je overal in St-Joost: daar kunnen ze de bewoners van het klooster niet verantwoordelijk voor maken.”

Volgens Tadzio kwam de overlast vooral van een drietal gewelddadige bewoners, waarover de overige bewoners geregeld hun beklag zouden hebben geuit bij de politie. Deze overlastgevers behoorden niet tot de officiële bewoners van het klooster.

“Kir zegt dat hij niet weet wie er in het gebouw leefden. Drie jaar geleden, toen er een overeenkomst werd gesloten met de eigenaar van het gebouw, hebben veel van de bewoners echter hun identiteit bekend gemaakt. Sindsdien hebben we de gemeente om de twee maanden een lijst met bewoners toegestuurd.”

“Gemeente liet klooster bewust verloederen”

De berichtgeving over criminele activiteiten in het klooster is volgens Tadzio dan ook zwaar overdreven. “Het klooster werd grotendeels bewoond door arme gezinnen die genoodzaakt waren hun land te ontvluchten. Wij hadden deze mensen op een waardige manier moeten verwelkomen.”

Als de gemeente en de politie de bewoners met enkele praktische zaken hadden geholpen, zoals het verwijderen van de overlastgevers, het ophalen van het afval en het aanpakken van de rattenoverlast had het volgens Tadzio allemaal anders kunnen aflopen. “Het was een bewuste strategie van de gemeente om het pand te laten verloederen, zodat wij gemakkelijker verwijderd konden worden”.

Tadzio stelt dan ook dat het bedrag dat is uitgegeven aan de ontruiming ook had kunnen worden ingezet om de leefomstandigheden van de bewoners te verbeteren. “Bijvoorbeeld door de verwarming te repareren”.

Officiële instanties leverden nieuwe bewoners

Daarbovenop vertelt Tadzio dat vertegenwoordigers van de dienst die zich inzet voor de daklozen in Sint-Joost-Ten-Node, La Maraude,  geregeld het klooster hebben bezocht met de vraag of zij hier nieuwe bewoners konden plaatsen. Kir zou hiervan op de hoogte zijn, wat het volgens Tadzio nog schandaliger maakt dat de oud-bewoners van het klooster door het gemeentebestuur nu vooral in verband worden gebracht met criminele activiteiten.

Sinds het aantreden van Kir zouden de plaatsingen van daklozen in het klooster door La Maraude zijn afgebouwd. Maar ook andere organisaties zoals Fedasil zouden volgens Tadzio geregeld bij het klooster hebben aangeklopt met de vraag of nieuwe bewoners door hen verwelkomd konden worden.

Ook stelt hij er zeker van te zijn dat de gemeente met regelmaat sans-papiers zou hebben doorverwezen naar het Gesù-klooster omdat zij toch geen aanspraak konden maken op officiële vormen van hulp. “Uit solidariteit hebben wij deze mensen binnengehaald”, stelt Tadzio.

“Geen good guys en bad guys”

Na de ontruiming werden de 119 bewoners, onder wie 38 kinderen, naar een crisiscentrum gebracht. Hier wachten zij op een overplaatsing naar tijdelijke woningen die de gemeente en het gewest voor hen beschikbaar zullen stellen. Tientallen bewoners waren echter al voor de ontruiming vertrokken.

Tadzio is bang dat de gemeente bij de overplaatsingen een onderscheid zal maken tussen ‘voorbeeldige bewoners’ en ‘probleemgevallen’, en sneller geneigd zal zijn de eerste groep te helpen. “Je kunt echter niet spreken van good guys en bad guys: dit zijn simpelweg arme mensen die hulp nodig hebben.”

Het Brusselse parlementslid Fouad Ahidar (SP.A) heeft inmiddels aangedrongen op een menselijke oplossing voor de voormalige bewoners van het klooster. “Vandaag weten we niet waar een groot deel van de bewoners naartoe is, zijn er niet genoeg opvangplaatsen, en dreigt een overbelasting van de winteropvang. Het gaat hier niet over bevoegdheden maar over het lot van honderden kwetsbare volwassenen en kinderen”, stelt Ahidar.