Actievoerders wilden een signaal geven. Zij zijn de wachtlijsten beu. Sociale problemen verdienen een onmiddellijke aanpak in plaats van uitstel tot ‘betere tijden’. Vele gezinnen moeten immers een aanzienlijk deel van hun inkomen spenderen aan een veel te hoge huur en hebben het des te moeilijker vanaf de 15de of 20ste van de maand. In normale taal heet dit armoede.

Ook het plaatstekort inzake kinderopvang is toegenomen. Jonge moeders kunnen niet gaan werken en dragen alle financiële gevolgen op hun schouders. De wachtlijsten voor kinderen in grote nood zijn in Antwerpen de langste van heel Vlaanderen. Bijna duizend kinderen wachten op adequate begeleiding of een pleeggezin na mishandeling. Het plaatstekort in het onderwijs is niet minder schrijnend.

“Overvolle klassen, containerklassen en andere noodoplossingen zijn tegenwoordig schering en inslag. Het minste wat gezegd kan worden, is dat deze situatie de schoolresultaten van kinderen zeker niet ten goede komt”, alsnog de actievoerders.