Gedwongen verhuizing

De oorsprong van de wijk Texas gaat terug tot na de Tweede Wereldoorlog, toen er voor de werknemers van de mijnen van Waterschei bescheiden huisjes werden gebouwd. Ondanks de vele verschillende nationaliteiten, religies en verhalen van de mensen die er samenkwamen, vormden de inwoners er al snel een zeer hechte gemeenschap.

Dit kwam vooral omdat ze allen blij waren in vrede te kunnen leven én te kunnen werken. Als in 1987 de mijn wordt gesloten en er plannen opkomen om op de grond van Texas een themapark te bouwen, ontstaat er onrust bij de bewoners.

Ondanks luid protest tegen een gedwongen verhuizing komt die er in 1995 uiteindelijk toch. De bewoners nemen tegen hun zin intrek in de comfortabelere huisjes die voor hen zijn gebouwd in een wijk niet veel verderop: Nieuw-Texas.

Geen Texasbar

Achttien jaar na de woelige verhuisperiode kijkt oud-mijnwerker Pierre Frans met weemoed terug op het leven in Texas. “Die gemeenschapssfeer van Texas vind je hier niet meer, nee. We zitten hier ook veel meer verspreid en er ontbreekt een plek zoals de Texasbar om bij elkaar te komen.”

Dat verlangen deelt ook Jean-Marie Van Speybroeck, oud-mijnwerker en bewoner van Nieuw-Texas. Nadat zijn vrouw vier jaar geleden stierf, verhuisde hij naar het rustige Nieuw-Texas, waar hij opmerkt dat de oud-mijnwerkers zich sterk aan elkaar vastklampen en dat net dat een gemeenschapsvorming tussen alle bewoners van de wijk in de weg staat.

Gering contact

In de wijk wonen ook verschillende gezinnen die er zijn komen wonen vanwege de aangepaste huizen voor mensen met een handicap. Gaby Venken, een huisvrouw van 50, stelt trots haar zoon Luca voor. “Ik woon hier graag”, verzekert Luca ons.

Toch haalt ook zijn moeder het geringe onderling contact in de wijk aan: “Ik woon hier nu meer dan tien jaar en onlangs heb ik voor de eerste keer met de buren kunnen praten.” Dat wordt volgens haar deels verklaard door het feit dat er veel anderstaligen in de wijk zijn komen wonen en communicatie met hen moeilijker verloopt.

In Nieuw-Texas gaapt een kloof. Mijmerende bejaarden die de evolutie van een open mijnwerkerswijk naar een de geslotener gemeenschap moeilijk kunnen aanvaarden, staan in schril contrast met jongere gezinnen die er al dan niet toegewezen zijn komen wonen, niet vertrouwd met de geschiedenis van het oude Texas.

© 2013 – C.H.I.P.S. StampMedia – Foto’s: Tijmen Maessen, Wietse Lemmens, Robyn Williams – Infografiek:Cato Beljaars