Weekendkost: we betalen belastingen, hoera

Weekendkost: we betalen belastingen, hoera

zaterdag 5 oktober 2013 01:11
Spread the love

Tijdens zijn gastcollege aan de Ugent op 1 oktober deed premier Elio Di Rupo een boude uispraak: “Belastingen dragen bij aan onze welvaart!” Dit doordenkertje dat toch de kern van ons gelukkig samenleven raakt en van bijzonder politiek belang is, lokte in de media nauwelijks reactie uit. Met uitzondering van hoofdredacteur Johan Van Overtveldt van Trends die de premier naar een tweede zit verwees. Verbazingwekkend was dit zijnentwege natuurlijk niet. Van Overtveldt heeft zijn bewondering voor de neoliberale ideologie nog nooit verborgen gehouden, ook al verpakt hij zijn standpunten in wetenschappelijke referenties die het algemeen belang suggereren. Toch vreemd, de makke reactie op die oneliner van de premier. Hoewel. Ook in de politieke berichtgeving gaat het tegenwoordig al vlug over de waanzin van de dag. Eigenlijk wordt die waanzin door de journalisten zelf gecreëerd. Je bedenkt een hype, bij voorkeur eentje die lijdt aan ‘anecdotis’, zoals socioloog Luc Huyse de overdreven aandacht voor anecdotes noemt. Andere media volgen sowieso, want ze willen de boot niet missen. En zo ontstaat een nieuwscascade. Maar heeft de journalistenschare zich ooit al eens de vraag gesteld of Jan en Mie Publiek wel echt gediend is met zo’n overkill? Of dit werkelijk aanzet is tot diepzinnige gesprekken aan de tapkast of de keukentafel? Natuurlijk niet. Die vragen doen niks ter zake, want journalisten bepalen zelf wel wat belangrijk is voor het publiek. Zelfgenoegzaamheid van opiniekneders. Er valt heel wat af te dingen op de politiek en de overheid in het algemeen. De recente carnavaleske vertoning rond de benoeming van de bazen van de overheidsbedrijven bijvoorbeeld. Of het al dan niet aanvaarden van een smak geld bij het afscheid aan de politiek. Trouwens, wat zullen ze in de bestuurskamers van de ondernemingen gelachen hebben nu ook die politieke bonus ter discussie is komen te staan. Dikwijls worden er in de Wetstraat politieke spelletjes gespeeld. Of zoals Rik Van Cauwelaert het in De Tijd (24 augustus) noemde: ‘politique politicaille’. Opgepikt uit de stoere mond van de Franse ex-president Nicolas Sarkozy, die het in het verleden had over ‘racaille’, uitschot. Toen ging het niet over politici, wel over relschoppers in de banlieus. Het taalkundig verband heb je natuurlijk begrepen. Was het gehakketak over de NMBS donderdagnamiddag in het Vlaamse parlement ook zo’n politique politicaille? N-VA-vertegenwoordigers waren boos over de inhoud van een brief van minister-president Kris Peeters en zijn charmante minister van Mobiliteit Hilde Crevits. Daarin vroegen de ministers meer Vlaamse inbreng in het beleid van de NMBS. De’ George Clooney van Vlaanderen’ – welke verlichte geest heeft dat eigenlijk bedacht? – zette in het parlementair halfrond meteen de puntjes op de i. In de schoot van de Vlaamse regering had de N-VA zich immers achter zijn brief geschaard, aldus Peeters. Daar stonden ze dan met de billen bloot, die N-VA-verkozenen. Uit schaamte schaarden ze zich toch maar achter het initiatief van Peeters. ‘Kazakdraaierij’ begint zowaar een courante N-VA-praktijk te worden. Dat bleek afgelopen week trouwens ook met het gedoe over de opstappremie voor ex-senator en dito voorzitter Danny Peeters, eveneens N-VA. Eerst van zijn neus maken over het bestaan van zo’n premie, maar nadien toch vragen te worden uitbetaald. Tja, voor het N-VA is ‘verandering’ niet alleen een verkiezingsslogan. Overigens waren er die donderdag al veel leukere dingen over het spoor verteld. Een anonieme stationschef had op Twitter de hashtag #nmbsocial geplaatst als reactie op de vaak verzuurde commentaren op de werking van de NMBS. Maar nu lieten heel veel passagiers via Twitter zeer positieve boodschappen achter. Je kunt het hele verhaal horen op www.radio1.be/hautekiet/anonieme-stationschef-lanceert-positieve-actie-over-de^trein En eigenlijk had Di Rupo het zich in Gent ook heel gemakkelijk kunnen maken. Ter illustratie van zijn statement dat we onze welvaart aan belastingen te danken hebben, had hij gewoon moeten voorlezen uit een opiniestuk dat zaterdag 28 september door De Standaard was gepubliceerd, geschreven door een ambtenaar: “Al enkele weken plaagt me een wat ongemakkelijk gevoel. Voortgaand op de retoriek die in Vlaanderen meer en meer veld lijkt te winnen, maak ik plots deel uit van ‘het overheidsbeslag’. Niks tegen de term, in zoverre hij aangeeft hoe groot het aandeel van de overheid in onze economie is. Maar de context waarin dat begrip de jongste weken wordt gebezigd, krijgt onmiskenbaar een connotatie mee. Ik voel me geculpabiliseerd, omdat ik blijkbaar mede de oorzaak ben van dat terug te dringen ‘overheidsbeslag’.” En: “De overheid is niet alleen ‘beslag’. Een overheid is veel meer dan alleen een financiële aanslag op de portemonnee van de burger. Een overheid staat voor dienstverlening. En die dienstverlening uit zich in de meest diverse beleidsdomeinen. Een overheid organiseert onderwijs en gezondheidszorg, beheert musea en recreatiedomeinen, controleert of iedereen op een rechtvaardige manier bijdraagt tot de maatschappij en int die bijdrage in de vorm van belastingen. Een overheid organiseert arbeidsbemiddeling en beroepsopleiding. Bovendien maakt de overheid via subsidiëring allerlei dienstverlening door andere organisaties mogelijk, gaande van het Ballet van Vlaanderen tot een sportclub of wijkwerking.” Je kunt het hele artikel lezen op www.standaard.be/cnt/dmf20130727 00763085 Samengevat: we krijgen voor dat overheidsbeslag heel wat dienstverlening terug, maar dat lijkt haast niemand nog te durven zeggen. De schrijvende ambtenaar en de premier wel.

take down
the paywall
steun ons nu!