Het stadsbestuur van Antwerpen kwam een tijdje terug weer in de pers met nieuwe boetes. De ploeg van De Wever is namelijk van plan haar ‘war on drugs’ nog aan te scherpen. Wie met de kleinste hoeveelheid cannabis (ook minder dan de tot nu toe in België gedoogde 3 gram dus) betrapt wordt, dient in de toekomst meteen 75 euro op te hoesten en riskeert zelfs correctionele vervolging.
Decennia van repressie hebben nochtans ruimschoots aangetoond dat een dergelijke aanpak niet werkt. De aan drug gerelateerde criminaliteit neemt er eerder door toe want de onderwereld gaat zich er mee moeien, net zoals tijdens de drooglegging in de VS gemoord werd om alcohol onder de toog te verkopen dus. De recreatieve gebruikers, zij die van zichzelf denken verantwoord met welke drug dan ook om te kunnen springen, worden zo ook de dupe want van kwaliteitsgarantie of handelsrecht is dan geen sprake meer. En zij die echt met een probleem kampen (minderjarige veelgebruikers maar even goed de kruimeldievende heroïneverslaafde dakloze met een voorgeschiedenis in de psychiatrie), zijn niet beter af want de georganiseerde misdaad zit niet met hen in en van de overheid lopen ze weg daar die hen een boete of een cel in plaats van de broodnodige zorgende aandacht biedt. De Antwerpse hulpverleners zijn dan ook eerder kritisch over deze aanpak van het stadsbestuur. Bovendien worden zo heel wat overheidsmiddelen verspild aan politie en gerecht die daarbij hun kerntaken uit het oog verliezen.
En laat ons duidelijk zijn, het is ons er, met dit pleidooi voor decriminalisering van alle drugs, niet om te doen om drugsgebruik te bagatelliseren, laat staan te promoten. Drugs uit de criminele sfeer halen is in onze ogen in tegendeel net een nodige stap om meer aandacht te kunnen gaan besteden aan de bedenkelijke maatschappelijke effecten van de consumptie ervan. Want laten we met Mr. Mackey uit South Park een kat een kat noemen: “Drugs are bad.” Maar dat een groot deel van Vlaanderen aan de prozac zit of er elk weekend wel ergens een dronkaard zichzelf of iemand anders met de wagen de dood in jaagt, zijn dan even goed zaken waarover gepraat moet kunnen worden. Dat (vooral de door de georganiseerde misdaad veredelde) weed voor menigeen ook nare gevolgen (van slechte schoolprestaties tot psychoses) heeft bij overmatig gebruik, betwist in dit debat haast niemand. Maar het mag ook gezegd worden dat heel wat chronisch zieken (zoals pijn- of terminale kankerpatiënten) misschien beter gediend zouden zijn met de heilzame effecten van een dagelijks jointje in plaats van een hele apotheek aan dure medicijnen.
Wij pleiten dus voor een breed maatschappelijk debat en moedigen uiteraard alle wetenschappelijk gefundeerde niet-criminaliserende preventieve maatregelen, zeker naar de jeugd toe, aan. Wij zijn echter ronduit tegen de doorgedreven repressie van het Antwerpse stadsbestuur die enkel ontworpen lijkt om conservatief Vlaanderen in mei 2014 te bekoren op kap van de jeugd en de onderkant van de samenleving.
Bij het open debat dat wij voorstaan, zullen we tot slot ook moet achterhalen waarom zovelen naar een joint, de fles, pillen of wat nog allemaal grijpen. Dat het gebruik van verdovende middelen in deze neoliberale tijden, met toenemende prestatiedruk en toekomstonzekerheid, welig tiert, is volgens ons namelijk niet onlogisch. Daarom biedt dergelijk escapisme echter nog geen oplossing voor de onrechtvaardigheden en het gevoel van onmacht waarmee we dagelijks geconfronteerd worden. Je mag en moet je amuseren, maar aan de toekomst werken, doe je nog steeds door je te engageren voor een betere wereld !
[Gisteren verscheen in Humo een uitgebreid interview met burgemeester De Wever waarin hij nog eens op dit onderwerp inging. Ons punt blijft ons inziens echter overeind.]