De meerjarenbegroting van de stad Antwerpen was al in evenwicht voor de huidige meerderheid aan haar mandaat begon. Dit college kon dus, in tegenstelling tot andere steden en gemeenten, een oefening starten vanuit een relatief comfortabele positie. Ja, de uitdagingen zijn groot, maar de stadskas was niet leeg. Er ‘moest’ dus niet perse bespaard worden. Er moesten dus niet perse mensen worden ontslagen.
Bovendien is het havendividendDe haven van Antwerpen wordt door de stad bestuurd. Zij haalt er ook een aantal inkomsten uit. zowat verdubbeld, dat was nog een oude eis van Groen. Ook vanuit de bovenlokale overheden zijn de toelagen (zoals het grootstedenfonds …) aan de stad gestegen, net om de noden te ondervangen. Er was bovendien een overschot van 300 miljoen euro van de vorige legislatuur.
Dat je daarmee andere accenten wil leggen is je goed recht, maar dan doe je dat op basis van een echt kerntakendebat, samen met de administratie. Het tegengestelde is gebeurd: men heeft een aantal afvloeiingen vastgelegd en moet nu nog gaan uitzoeken wat dat op de werkvloer zal betekenen. De vakbonden weten eigenlijk van niks en zijn terecht ongerust.
Dit alles gebeurt terwijl op dit zelfde ogenblik nog een reorganisatiestudie in de maak is en er signalen zijn dat na de afvloeiingen van de voorbije jaren op sommige diensten al een zeer hoge werkdruk heerst. Men heeft niet eens op deze bestelde studie willen wachten om te bepalen hoeveel mensen er volgens de meerderheid ‘in overtal’ zijn. Dat is perfide.
VOKA, het Vlaams netwerk van ondernemingen, zal blij zijn: De Wever maakt een fetisj van een slanke overheid. Antwerpen wordt misbruikt, louter om platte politieke redenen, om een spelletje armworstelen te kunnen spelen met de federale regering. Het gaat hier dus om een ideologische en strategische keuze: perse willen bewijzen dat je kampioen van de afvloeiingen bent, maar zonder uit te leggen hoe, waar en op welke manier dat concreet moet gebeuren.
Ik betwijfel dat dit louter effect zal hebben op de mensen die niet meer vervangen zullen worden. Het gaat immers om 1.420 voltijdse equivalenten, in de praktijk dus enkele honderden meer als je alle deeltijdsen (vaak vrouwen) mee incalculeert. Dit zal zich ongetwijfeld laten voelen in de dienstverlening. Wie het tegendeel beweert mag de cijfers en analyses op tafel leggen.
Deze beslissing is dan ook inhoudsloos, puur strategisch en bedrieglijk. Hoe kan men stellen dat er niet in sociaal beleid en zorg zal worden geschrapt als verschillende opdrachten aan sociale economiebedrijven nu reeds ‘on hold’ of stop zijn gezet.
Hetzelfde met de zogenaamde stijging van het budget voor sociaal beleid: de stijging van het budget voor het OCMW is een pure vestzak-broekzakoperatie: jarenlang was er een systematisch deficit en in plaats van op het eind van het jaar zal men dit nu van in het begin rechtzetten. Dit verkopen als een verhoging is boerenbedrog.
Bovendien wil men nu het sociaal beleid zelf uitvoeren (à rato van 4,5 miljoen euro meer), na een kaalslag van 7 miljoen euro in het sociocultureel middenveld. Met de cijfers die we nu hebben gaat het sociaal beleid er dus met 2,5 miljoen op achteruit! Dit gebeurt terwijl de diamantsector meer dan 3 miljoen bijkrijgt.
Ook de emancipatie van etnisch-culturele minderheden en mensen in armoede gaat erop achteruit, het is al inburgering en activering dat de klok slaat, zonder aandacht voor uitsluiting of discriminatie. Op gebied van onderwijs en armoedebeleid neemt men geen verantwoordelijkheid, noch in Vlaanderen, noch in Antwerpen. Hetzelfde gebeurt met de werkloosheid. Mensen moeten hun eigen boontjes doppen.
De gemaakte keuzes zijn duidelijk rechts en ideologisch, maar allesbehalve onderbouwd. Zo kiest dit college bijvoorbeeld om van de stad een beperkte lage emissiezone te maken maar steekt tegelijk honderden miljoenen in een gedrocht dat de stad wurgt met fijn stof: de OosterweelverbindingHet project om de Antwerpse Ring volledig te sluiten in het noordoosten van de stad.. Dit project schrappen zou meer dan 300 miljoen euro budgettaire ruimte vrijmaken.
Het is duidelijk: De wever kiest voor een neoliberale agenda los van de realiteit in zijn stad, en probeert die wanhopig te verkopen als maatschappelijk, ecologisch en sociaal verantwoord. Het tegendeel is waar.