Opinie, Nieuws, België, Referendum, Sint-Niklaas -

Sint-Niklaas: Wat is een woord nog waard?

In Sint-Niklaas legt het stadsbestuur de uitslag van een geldig referendum zonder veel omhaal naast zich neer. Dat stadsbestuur bestaat uit N-VA, dat de burgemeester levert, en een ‘progressief kartel’ van SP.A en Groen. Laat ons even de rol van dit progressief kartel bekijken.

maandag 2 september 2013 10:15
Spread the love

Het kartel wordt geleid door Christel Geerts (SP.A), die als schepen bevoegd is voor huisvuilophaling, en die bovendien de intercommunale NIWA voorzit die de inzet was van dit referendum. Mevrouw Geerts wordt lokaal gezien als de opvolgster van Freddy Willockx, aan wie achter de schermen nog veel invloed wordt toegedicht.

Geerts mocht op de zondag van het referendum haar woordje komen plaatsen in de Zevende Dag, tegenover vakbondsleider Dirk Van Himste. Wat zeer interessant was, was haar antwoord op de vraag naar de houding van het bestuur in geval van een nederlaag in het referendum. Gaat het stadsbestuur de uitslag van het referendum gevolg geven in beleid, zo luidde de vraag.

Het antwoord van Geerts was ondubbelzinnig. Ze begon met “wij zijn democraten” en eindigde met “we zullen dat respecteren”. Als de tegenstanders van het beleid het referendum winnen, dan zal het bestuur haar beleid aanpassen – men kan haar woorden moeilijk anders interpreteren.

Enkele uren later zag ik Geerts terug op de televisie, naast burgemeester Dehandschutter (N-VA) tijdens de mededeling van de uitslag van het referendum. De cijfers zijn bekend: de opkomst was onverwacht groot, en het aantal stemmen tegen het beleid was dubbel zo groot als de voorkeurstemmen van de burgemeester tijdens de laatste verkiezingen. Die burgemeester zei echter dat het college ‘unaniem’ had beslist geen rekening te houden met de uitslag van de stemming.

‘Unaniem’, dat betekent dat iedereen hetzelfde zegt, dus ook Geerts. Haar standpunt van enkele uren tevoren, netjes afgerammeld voor het oog van de nationale media, werd nu simpelweg omgekeerd. Van ‘democraten’ die de uitslag ‘respecteren’ werd het progressieve kartel plots een college dat ‘unaniem’ de uitslag naast zich neerlegt.

Groen liet via Facebook weten waarom. Het spel van de cijfertjes: “14 procent van de inwoners” had zich tegen het beleid gekant, en dat was “geen voldoende draagvlak” om het beleid te wijzigen.

Partijen die van zichzelf vinden dat een electorale 14 procent een royaal draagvlak is om aan het beleid te gaan zitten, keren die logica simpelweg om wanneer ze aan dat beleid zitten. De Wever noemt dit “het primaat van de politiek”: van zodra we verkozen zijn, zijn wij de 100 procent van de macht, en is er geen enkel ander draagvlak groot genoeg om ons van richting te doen wijzigen.

Het ‘progressieve kartel’ laat zich hier van een weinig fraaie kant zien. SP.A en Groen hebben maandenlang gevochten tegen hun natuurlijke bondgenoten de vakbonden; en wanneer die laatste door middel van een referendum de bovenhand dreigen te halen, dan roepen deze ‘progressieve’ partijen het primaat van de politiek in.

En dit op een wijze die we goed kennen: zeg ’s morgens A, en ’s avonds B, dat is nu eenmaal de politiek. Juist, dat is de politiek van De Wever, en de lokale SP.A en Groen laten zien in welke mate ze al besmet zijn door dit schandelijke politieke cynisme. Politique politicienne op z’n smalst.

Volgend jaar moeten Geerts en haar kameraden alweer naar de verkiezingen. Haar houding van de afgelopen maanden, en zeker haar cynische en opportunistische U-turn van zondag 1 september, zal haar blijven achtervolgen. En dat heeft ze verdiend.

Zogeheten progressieve partijen die in coalities zitten met extreemrechts moeten zich dringend beginnen afvragen hoe ze binnen een handvol maanden een geloofwaardig progressief project aan hun burgers zullen voorleggen. De N-VA is zich aan het kapot regeren in de gemeenten en steden waarin ze het beleid in handen heeft. Coalitiepartners moeten zich dringend afvragen of ze dat soort politieke cultuur nog verder willen blijven gestalte geven.

“Wij zijn democraten” die de mening van het volk “zullen respecteren”, zo lang dat volk zijn kop maar houdt – dat soort houding wordt in mei 2014 zonder pardon afgerekend. Want dat soort leugens, dat is nu net wat burgers nijdig maakt en nijdig houdt. Het geheugen van mensen is langer dan de spindoctors en politieke cynici denken.

Jan Blommaert

Jan Blommaert is taalkundig antropoloog-sociolinguist, dr. in de Afrikaanse Geschiedenis en Filologie en hoogleraar Taal, Cultuur en Globalisering aan Tilburg University (NL).

take down
the paywall
steun ons nu!