Het einde van de vakantie nadert. De zomer is nu eenmaal geen gebed zonder einde. We zitten in de tuin bij neef Jihad en khaltou.
De tante met Hollandse roots woont in een Oost-Vlaams gehucht waar tegenwoordig de kinderen heer en meester zijn. Onofficiële speelstraten zover het oog reikt, het is uitkijken geblazen en als een slak de auto besturen om de bestemming te bereiken zonder kinderleed te veroorzaken.
Naast ons ligt een uitgestrekt veld met luie, grazende koeien die ik benijd. Jihad is weliswaar enig kind maar die moet zeker niet onderdoen voor mijn drie onvermoeibare rakkers, samen zijn ze het tienvoud waard.
We houden van de zomer.Vooral onze kroost rekt deze heerlijke dagen eindeloos uit. Soms valt er niets meer met ze aan te vangen. Vlak voor het schooljaar begint, breken er enkele zenuwslopende resocialisatie dagen aan.
Het begin van het einde van zotte dagen mag dan hectisch verlopen, het blijft toch spannend en fijn om met een schone lei het schooljaar tegemoet te treden!