Terwijl in het Britse Parlement geen meerderheid werd gevonden om een militaire interventie te starten, en het Amerikaanse Congres nog steeds wacht op de beloofde ‘slam dunk’ van bewijzen van schuld aan de gifgasaanval van het Syrische regime, blijven opiniemakers pleiten voor een aanval op Syrië. Ga er de opiniepagina’s van de krant er maar op na, of kijk naar nieuws- en duidingsprogramma’s: de ene na de andere politicus of expert pleit voor een interventie.
Rik Coolsaet deed op het Journaal een heldere uitleg over hoe een coalition of the willing toch Syrië zou kunnen aanvallen zonder VN-mandaat (met de steun van de Arabische Liga, namelijk) en Guy Verhofstadt riep in Terzake voor de zoveelste keer op om toch maar militair in te grijpen om het conflict te ontmijnen door een aanval. Maar zij reppen, net zoals pakweg Isabelle Durant of John Kerry, met geen woord over hoe het nadien verder moet.
Zoals de resultaten in Afghanistan, Irak en Libië leren is een militaire tussenkomst geen garantie op het stoppen van geweldpleging tegen burgers. Integendeel: de toestand in elk van deze landen na de inval kan men beschouwen als één van de gewelddadigste die ze in hun lange geschiedenis hebben meegemaakt.
Libië is een slagveld van sektarisch geweld, waarin de verschillende traditionele stammen & nieuwgevormde milities het tegen elkaar opnemen om de controle over territorium. In het Syrië van vandaag – dat nog niet zo lang geleden in staat was om Soennieten, Sjiieten, Alawieten, Christenen, Koerden en kleinere minderheden vreedzaam te laten samenleven – lijkt door de toegenomen graad van geweld het risico op sektarisch geweld nog veel groter
Dus, vraag ik aan de dames en heren die zo vurig voor een militaire tussenkomst in deze burgeroorlog pleiten: wat zijn jullie van plan om na deze actie te doen? Denken jullie dat Bashar Al-Assad zal onderhandelen met de landen die hem gebombardeerd hebben? Verwachten jullie dat de aan Al-Quaeda gerelateerde milities hun wapens zullen opbergen als jullie daar vriendelijk om vragen? Welke fouten uit eerdere interventies zullen dit keer wél vermeden worden? Wat na de interventie? Dat is de vraag waarop ik nog geen antwoord gehoord heb, en dat verontrust me diep.
