Het ‘officiële’ verhaal

Zonder klokkenluiders focussen de grote media meer dan ooit op het weergeven van het ‘officiële’ verhaal. In tijden als deze draait dat officiële verhaal om de oorlog in Syrië.

Elke president die een nieuwe oorlog wil lanceren, kan klokkenluiders niet luchten. Die zouden wel eens de weloverwogen weglatingen, vertekeningen en flagrante leugens van de oorlogspropaganda kunnen doorprikken, waarin de waarheid in een soort preventieve doofpot wordt gestoken.

Tegen het midden van de voorbije week (sinds 26 augustus), was het adrenalinepeil in de media koortsachtig hoog. Nieuwsreportages citeerden ‘hooggeplaatste bronnen’ die uitlegden wanneer de raketaanvallen op Syrië zouden van start gaan, hoe lang de VS zouden blijven en wat hun doelstellingen zijn.

Dit zijn net de momenten waarop we meer dan ooit nood hebben aan klokkenluiders die informatie kunnen lekken die officiële uitspraken kunnen tegenspreken.

Wat ondertussen met andere mogelijke bronnen die documenten en andere informatie hebben die dit officiële verhaal tegenspreken? Het is voor klokkenluiders nooit gemakkelijk om het risico te nemen dat nodig is om deze geheime realiteit te onthullen. Nu is het zelfs extreem moeilijk – en toch zo essentieel – voor klokkenluiders om hun kans te wagen.

Alle regeringen liegen

De onafhankelijke journalist I.F. Stone zei ooit: “Alle regeringen liegen en niets van wat zij zeggen zou geloofd moeten worden.” Hiermee waarschuwde hij voor de automatische aanvaarding van elke bewering van de overheid. Deze waarschuwing wordt erg cruciaal wanneer de ontketening van een nieuwe oorlog nabij is. Dit zijn net de momenten waarop we meer dan ooit nood hebben aan klokkenluiders die informatie kunnen lekken die officiële uitspraken kunnen tegenspreken.

Er zit een desastreuze methodiek achter de waanzin van de dubbelzinnige aanval op klokkenluiders en journalistiek door de regering van Obama. In zijn toewijding aan een staat van permanente oorlog, heeft Obama meer vervolgingen van klokkenluiders op zijn naam staan dan alle andere presidenten voor hem samen. Ondertussen zijn journalisten ook het onderwerp geworden van intensieve bespionering en bedreigingen. Of het nu gaat om het in beslag nemen van telefoongegevens van Associated Press of het aandringen op gevangenisstraf voor New York Times journalist James Risen, omdat hij een bepaalde bron niet wil prijsgeven.

De wraakzuchtige behandeling van Bradley (nu Chelsea) Manning, de overdreven inspanningen om Edward Snowden vast te krijgen en de minder gepubliceerde vervolgingen, zoals de vendetta tegen NSA-klokkenluider Thomas Drake … Het is allemaal onderdeel van een overheidsstrategie die tot doel heeft de vernietiging van niet officieel geautoriseerde informatiepijplijnen naar journalisten en op die manier naar het publiek. Wanneer geheime informatie geblokkeerd is, blijft enkel het officiële verhaal over en worden alle barricades tegen een oorlog opgeheven.

Historische precedenten

Van het Tonkin-incident dat in 1964 de Vietnamoorlog startte naar het gefabriceerde babycouveuse-in-Koeweit verhaal in 1990 die de Golfoorlog ontketende, tot de beschuldiging dat Irak massavernietigingswapens zou bezitten begin deze eeuw: het resultaat is ontelbare doden en onbevattelijk veel leed, omdat potentiële klokkenluiders er niet in slaagden om tijdig en openhartig naar buiten te komen en omdat journalisten faalden om leugens uit hoge regeringskringen in twijfel te trekken.

Er is geen “goede oude tijd” om naar te verwijzen, geen tijdsperiode waarin een overvloed aan klokkenluiders en moedige reporters volhardend het publiek alarmeerden en de macht van de oorlogsstokers in Washington intoomden. We leven nu in een opvallend – en tragisch – angstig tijdperk. Potentiële klokkenluiders hebben meer reden dan ooit om schrik te hebben en belangrijke journalisten blijken zelden bereid te zijn om de oorlogsverslaving in twijfel te trekken. Telkens als een president beslist heeft om alweer de oorlog te verklaren aan een ander land, ging dat aan een onstopbare vaart.

Een luid en onophoudelijk protest tegen de oorlog is essentieel, net zoals de steun aan klokkenluiders.

De sleutelproblemen draaien, zoals gewoonlijk, rond de onterechte onderdanigheid aan de autoriteiten – een gehoorzaamheid uit eigenbelang – resulterend in een grote dodentol en een enorme verspilling van bronnen die het menselijke leven zouden moeten redden in plaats van het te vernietigen.

Steun alle klokkenluiders

Met oorlog als belangrijkste agendapunt van Washington, is het tijd om onze stem te laten horen. Een luid en onophoudelijk protest tegen de oorlog is essentieel, net zoals de steun aan klokkenluiders.

In de praktijk kan echte journalistiek niet bestaan zonder klokkenluiders. Democratie kan niet bestaan zonder oprechte journalistiek. We kunnen de oorlogsvoerende staat niet stoppen zonder democratie. Op lange termijn is de strijd voor vrede en democratie één en dezelfde. 

Norman Solomon 

De auteur is Amerikaans mediacriticus met een lange staat van dienst. Hij is mede-oprichter van RootsAction.org en stichtend directeur van het Institute for Public Accuracy. Enkele van zijn boeken zijn “War Made Easy: How Presidents and Pundits Keep Spinning Us to Death” en “Made Love, Got War: Close Encounters with America’s Warfare State“.

Vertaling Stephanie Ketels