Italië: humanitair migratiebeleid en racistische oppositie in crisistijd

Italië: humanitair migratiebeleid en racistische oppositie in crisistijd

donderdag 8 augustus 2013 15:04
Spread the love

In Italië speelt zich dezer dagen iets af wat ook de meeste andere Europese landen kennen (of gekend hebben), zij het dat het in Italië om geografische en historische redenen vandaag meer op het scherp van de snede gespeeld wordt.

Wanneer de Maltese regering onder leiding van premier Joseph Muscat recent weigerde toegang te geven tot Malta aan een Grieks schip dat 102 Africaanse migranten op een schamele  rubberboot uit de Middellandse zee opgepikt had, heeft de Italiaanse regering onder leiding van Enrico Letta de kandidaat-vluchtelingen waaronder veel vrouwen en kinderen dan maar in Siracusa op Oost-Sicilië laten aan wal gaan. Nochtans, de last van de migratiedruk op Italië is enorm, reeds vandaag, en de Europese Unie faalt duidelijk in haar  hulp die ze op dat vlak redelijkerwijze aan Italië zou moeten bieden.  (Er gaat geen dag voorbij of er spoelen meer dan honderd vluchtelingen aan op Lampedusa en momenteel ook in de streek rond  Siracusa). Dit is één gezicht van Italië: het humane.

Zoals meestal in democratieën kan het tegenbeeld niet uitblijven. Het vindt vooral uitdrukking In een toenemend racisme bij de Lega Nord. Het wordt vergemakkelijkt doordat het land in een complexe crisis gewikkeld zit: de economische en financiële crisis die de Zuid-Europese landen teistert en de gerechtelijke perikelen rond de leider van de tweede grootste regeringspartij, de PDL van Silvio Berlusconi. Het racisme dat altijd al wat aanwezig was in de Lega Nord,  die een meer gematigde (maar minoritaire) vleugel heeft met als boegbeeld Flavio Tosi, burgemeester van Verona, en een zeer uitgesproken racistische tweede vleugel (met als boegbeeld Calderoli, voormalig minister onder Berlusconi en momenteel senator), neemt vooral de laatste weken toe, nu na de verkiezingen gebleken is dat  het succes van de partij op andere vlakken afkalft. De voorzitter, Maroni, die op Umberto Bossi gevolgd is na diens afgang toen nepotisme en allerlei financiële schandalen aan de oppervlakte zijn gekomen, is er tot  op heden niet in geslaagd de partij opnieuw wind in de zeilen te laten krijgen… en zwijgt. Ondertussen kon Calderoli (senator) het tijdens een lokale meeting al hebben over een orang oetang (alluderend op Cécile Kyenge, minister van integratie, van Congolese herkomst, in de regering Letta…) en trachtten andere, mindere goden hem in vulgariteit nog voorbij te steken. (Wat in het geval van Calderoli echt niet gemakkelijk is.)

Een nieuwe vondst in de rij van recente Lega Nord  provocaties komt nu van Matteo Salvini, vice-secretaris van de Lega Nord, die 500.000 handtekeningen wil verzamelen om een referendum te organiseren over de vraag of het ministerie van integratie (met Cecile Kyenge) niet best afgeschaft wordt, en  dit met de klassieke populistische dooddoener dat het een “te dure administratie” is. Nota bene: enkele maanden geleden geraakte de Lega Nord in crisis omdat uitlekte dat velen aan de top, onder wie hun charismatische leider Umberto Bossi en zijn familie, zich met overheidsgeld smadelijk verrijkt hadden.

Dit is de maatschappelijke context, overigens zeer complex gemaakt door de troebelen rond Berlusconi, waarin Erico Letta’s regering Italië weg uit het moeras van de reële crisis (die over gans andere zaken gaat) moet trachten uit te lichten. Het racisme op zich zou Letta vermoedelijk wel kunnen counteren, zoals hij er ook wel zou in slagen om het ‘ius soli’ (Italiaanse nationaliteit voor wie op Italiaans grondgebied geboren wordt) in te voeren. Maar de reeks gerechtelijke schandalen rond Berlusconi verzwakken hem in zijn eigen partij, de PD, en verzwakken de positie van de PDL, tweede regeringspartij. Het is een context waarin de strijd tegen een groeiend racisme geen prioriteit is. Met dank dus o.a. ook aan Berlusconi.

Wie zei hier in Vlaanderen ook weer enkele maanden geleden tijdens een interview dat België wellicht best ooit een Berlusconi zou gehad hebben en de politiek er bij ons wel zou bij gevaren hebben? Wedden, dat betrokkene, als hij zich tenminste de moeite geeft om van de toestand in Italië vandaag kennis te nemen, voortaan tweemaal zou nadenken vooraleer nog eens zulk een calamiteit op de Vlaamse media los te laten…

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!