De aanval is de beste verdediging, zal Jan De Nul gedacht hebben toen hij in juni laatstleden, tijdens de verkiezing van de Trends MR Manager van het jaar (1), vrij en vrolijk zijn ding mocht doen.

Hij maakte in zijn bevlogen speech brandhout van de ‘vette overheid’ en van ‘de rode coryfeeën die de dapperen die werken en sparen doen betalen voor de drie miljoen niet werkende Belgen’ (2).

“Er is gewoon geen goesting om te werken” orakelde Jan, “omdat het zonder werken ook kan. Wij hebben immers zoveel systemen opgebouwd om betaald te worden zonder te werken”.

Moest baggeraar Jan De Nul zich verdedigen ? Alleszins werd zijn naam genoemd in wat Tom De Meester in het voorjaar noemde ‘de zonnepanelenzwendel’ (3). Even kort hoe dat in mekaar zit.

De Nul deed, met een goedwillend zetje van de Vlaamse Regering, gouden zaken met de alternatieve energie. Op Terra Nova (hij had dat slibstort in Zelzate voor een habbekrats gekocht) gaat De Nul immers 230.000 vierkante meter zonnepanelen plaatsen, het grootste park in de Benelux.

We schrijven juni 2010. Met de groenestroomsubsidie van de Vlaamse Regering en de notionele intrest rekent Tom De Meester in zijn boek uit dat dat op twintig jaar 25 miljoen Euro in the pocket is. Een vol miljard oude Belgische franken dus, en bijgevolg geen habbekrats.

Ondermeer omwille van de maatschappelijke reacties verlaagt de Vlaamse Overheid in het voorjaar van 2011 echter de subsidie, uiteindelijk naar 90 euro per duizend kilowattuur. Een streep door de rekening van Jan De Nul ? Want de plaatsing op Terra Nova zal immers maar klaar zijn in 2013, en normaal telt de datum van het keuringsbewijs.

Toch niet, want het Vlaams Energiedecreet heeft een uitzonderingsclausule uitgewerkt, op maat van de grote zonnepanelenparken, waarbij ook de datum van de bouwvergunning geldig is. En wonderlijk toeval (kan De Meester niet laten toe te voegen) voor Terra Nova is deze vergunning gedateerd op 29 juni, net twee dagen voor de eerste inperking van subsidies.

Ook de naam van Fernand Huts wordt in het energieboek van Tom De Meester genoemd. Katoen Natie-baas Huts heeft, naast de N-VA kracht van verandering voor Vlaamse ondernemers, ook de alternatieve energiesubsidiestrein niet gemist.

Op de loodsen van Katoen Natie in Kieldrecht, en op industrieterreinen in Genk en Gent laat hij 800.000 vierkante meter (160 voetbalvelden) aanleggen. Kassa kassa voor tien miljoen euro per jaar, ook dat is geen habbekrats.

Fernand Huts en Jan De Nul zijn twee van de fortuinrijke zonne(paneel)konngen (4) waarover professor economie Koen Schoors in zijn opinie (5) schrijft dat de overheid het kapitalisme moet beschermen tegen de kapitalisten. Hij heeft het zelfs letterlijk over ‘de complexe stroom van subsidies waarbij de grootste bedrijven en de bedrijven met de beste connecties gaan lopen met de prijs’.

Al zal De Nul door het voorgaande wel weer in zijn gat gebeten zijn, voor mij mag het zelfs iets meer zijn. Zoals ook in het boek van Kenis en Lievens ‘De mythe van de groene economie’ ten overvloede wordt aangetoond : er bestaat niet zoiets als een rechtvaardig groen kapitalisme.

Het is dezelfde tegenstelling die Peter Buffet (6) over de liefdadigheidsindustrie doet besluiten dat geld moet besteed worden voor projecten die bestaande structuren en systemen (die van de wereld een gigantische markt hebben gemaakt) bestrijden en afbreken, in plaats van ze te ondersteunen.

Hij gaat uit van zijn ervaring als voorzitter van de Amerikaanse NoVo Foundation (7) om te poneren dat ‘een beetje van je enorme rijkdom rondstrooien als daad van liefdadigheid net de bestaande structuur van ongelijkheid en armoede in stand houdt’. Buffet haalt ter staving een stelling van Albert Einstein aan : ‘Je kan een probleem niet oplossen vanuit dezelfde invalshoek die het creëerde”.

Of Thomas Decreus die op het laatste Gense Feestendebat er voor pleit (8)  resoluut de schijnbare maar bedrieglijke evidenties (economische groei en welvaartsstaat, vrije markt en democratie, de tweedeling tussen markt en staat) achter ons te laten.

Een nieuw besturingssysteem dus, een nieuwe code, en dit voorbij de angst voor de chaos, de politieke instabiliteit en de economische recessie.

(1) Niet dat hij er laureaat was. Dat was wel Sabine Gekiere van Mac Donald’s. Daarover valt ook wel wat te zeggen, maar goed, in tijden van nood mag en moet iedereen dopen zullen ze bij Trends gedacht hebben.

(2) Ruik je ook de Vlaams Blok adem die ik deze morgen ook kon waarnemen bij de fikse interventie van de Lubbeekse burgemeester Theo Franken over de gedwongen terugkeer van illegale criminelen ?

(3) Naast Electrabel, Albert Frère en de namen die in deze blog volgen vind je nogal wat andere zwendels en malversaties in ‘Opgelicht’.

(4) zie ook het artikel op DWM van 2 juli over het sociaal conflict bij Katoen Natie ‘Fernand Huts waant zich de zonnekoning’.

(5) in De Morgen van 29 juli

(6) Zoon van Warren Buffet, zie zijn Opinie, De Morgen van 30 juli.

(7) In dezelfde krant staat ook een bedenkelijk artikel over de vergelijking tussen Amerikaanse en Belgische weldoeners. Namen zoals Jef Colruyt, Baron Buysse en Uplace man Verhaeghe worden genoemd. De titel luidt : ‘Belgische ondernemers schenken liever in stilte’. Bart Engelen van de KU Leuven, Centrum Economie en Ethiek, weet zelfs dat ‘dat komt vanuit onze katholieke achtergrond : de beste gift wordt niet gezien’. Nou moe.

(8) Decreus heeft het in zijn inleiding ook uitvoerig over de vakbonden als belangrijke hefboom voor verandering. Ze zijn een noodzakelijk antwoord op figuren als Bart De Wever of Yves Verschueren (gedelegeerd bestuurder van Essenscia, Belgische Federatie van de Chemische Industrie, die reageerde op de vakbondsbetoging tegen het eenheidsstatuut), de grote pleitbezorgers voor een zogenaamde vrije markt, wat vooral impliceert de democratische vrijheid van enkelen en onvrijheid van velen.