Will they still need me, will they still employ me when I’m 64?

Will they still need me, will they still employ me when I’m 64?

maandag 29 juli 2013 10:29
Spread the love

Werken tot we 70 zijn. Als het van Robrecht Bothuyne en Peter van Rompuy afhangt, is het tegen 2030 een realiteit. “Met het voorstel om de pensioenleeftijd en de loopbaanduur te koppelen aan de ‘gezonde’ levensverwachting, willen we een trendbreuk forceren”, aldus de twee jonge Vlaams CD&V-parlementsleden. Een controversieel voorstel, zo blijkt uit de vele afkeurende reacties: van honderden lezers op internetfora, van andere politieke partijen en zelfs van leden binnen de eigen partij. Ook het ACV is niet te vinden voor het voorstel. Let wel, ook wij willen mensen langer aan de slag krijgen. Maar door de pensioenleeftijd tot 70 op te trekken, bereik je niks. Focus op andere zaken zodat mensen effectief langer kunnen en mogen werken!

Minder lang gezond = vroeger op pensioen?

Laten we eerst nog even stilstaan bij het voorstel van Bothuyne en Van Rompuy om de pensioenleeftijd en de loopbaanduur te koppelen aan de ‘gezonde’ levensverwachting. Zo goed als iedereen weet ondertussen dat die levensverwachting, en bij uitbreiding ook de gezonde levensverwachting, sterk varieert naargelang het opleidingsniveau. Hoe lager iemands opleidingsniveau, hoe korter zijn leven, maar ook hoe korter zijn gezonde leven. Onderzoek wijst uit dat mannen van 25 jaar zonder diploma gemiddeld tot 73,1 jaar leven. Daarvan beschouwen ze 28,1 jaar  hun gezondheid als goed. Mannen van 25 met een masterdiploma leven gemiddeld tot 78,6 jaar en kunnen verwachten 45,9 jaar in goede gezondheid te leven. Kunnen we er op basis van deze cijfers dan mee instemmen dat mannen die geen of weinig opleiding genoten, al rond hun 50ste op pensioen mogen? Want hebben ook zij ook geen recht op een aantal jaren welverdiende rust in goede gezondheid? Bij de haren gegrepen, dit voorstel? Misschien wel. Maar dat het oppassen geblazen is met die (gezonde) levensverwachting, is wel duidelijk.

Werkbaarheid blijft een probleem

Voor zware beroepen kunnen uitzonderingen gemaakt worden, zo lijken de jonge CD&V-politici een sociale toets aan te brengen in hun voorstel. Want een bouwvakker van 66 nog laten metsen of een verpleegster van 67 nog ouderen laten tillen, dat kan toch niet. Uiteraard zijn uitzonderingen voor zware beroepen noodzakelijk. Maar de vraag is of de problemen zich beperken tot deze zware beroepen. Uit een onderzoek naar de werkbaarheid in 2010 blijkt dat bijna de helft van alle Vlamingen kampt met knelpunten op het vlak van werkbaarheid. En een grote groep 40-plussers – ze duiken ook op in het voorstel van Bothuyne en Van Rompuy – die geconfronteerd worden met dergelijke knelpunten – zien het niet zitten om te werken tot de pensioenleeftijd. Durft u deze mensen vertellen dat hun problemen van de baan zijn als ze plots 5 jaar langer moeten werken? Zij houden het niet eens vol tot hun 65ste.

Werk(zekerheid) gevraagd

In tijden van hoge werkloosheid zijn de voorstellen van Bothuyne en Van Rompuy ook een kaakslag voor zij die geen werk vinden of hun job verliezen. Niet in het minst voor werkloze jongeren. Ook al weten we dat de uitstroom van ouderen niet meteen betekent dat evenveel jongeren een job zullen vinden, veel moed zullen de voorstellen van Bothuyne en Van Rompuy hen zeker ook niet geven. Ook de vele werkzoekende 50-plussers die steeds duidelijker de boodschap krijgen dat ze terug aan de slag moeten, maar amper werk vinden, zullen hun ogen wijd opentrekken bij dergelijke voorstellen. Werken tot je op pensioen mag, het is velen vandaag niet eens gegund. Laat ons daar eerst eens werk van maken.

Langer werken mogelijk maken

Hoe zorgen we er dan voor dat mensen effectief langer kunnen werken? Het ACV pleit voor een loopbaanbeleid dat uitgaat van verschillende basisrechten. Het gaat om de rechten op levenslang en levensbreed leren. (Her/om-)scholing en ontwikkelen van competenties dus. Maar ook om het recht op een lerende en leefbare loopbaan. Dit betekent dat ook de jobs op zich mensen de kans moeten bieden om bij te leren en zich te ontwikkelen. En dat jobs mensen niet mogen opbranden. Werken tot na je 60ste moet wel leefbaar blijven. Hiervoor is een personeelsbeleid nodig dat rekening houdt met je levens- en loopbaanfase. In de beginfase van je carrière heb je nu eenmaal andere wensen en verlangens, maar ook andere zorgen (bv. inzake de combinatie van arbeid en gezin) aan je hoofd, dan in de eindfase. En als jongere kun je iets anders betekenen voor je onderneming dan als 40- of 50-plusser. Kenmerkend aan deze loopbaanbenadering is dat alle partijen – overheid, werkgevers, werknemers en werkzoekenden – er hun verantwoordelijkheid in moeten opnemen. Eenzijdige benaderingen, daar geloven we niet in.

Stijn Gryp

ACV-studiedienst

take down
the paywall
steun ons nu!