Vandaag organiseren de netwerken FAN (Financieel Actie Netwerk) en RJF (Réseau pour la Justice Fiscale) voor de derde keer Tax Justice Day.
‘Tax Justice Day’ is een antwoord op ‘Tax Freedom Day’. PricewaterhouseCoopers (PwC), een bekende internationale accountant en belastingadviseur, berekent ieder jaar wanneer de ‘Tax Freedom Day’ valt. Dat is dan de dag waarop de Belg al zijn belastingen voor dat jaar heeft betaald. “Pas vanaf de dag nadien werkt hij voor eigen rekening”, is de gedachte.
We weten echter dat het aandeel van de belasting op arbeid bijna zeven maal hoger is dan het aandeel van de belasting uit vermogen. Waarom laat PricewaterhouseCoopers (PwC) de media niet weten dat de Tax Freedom Day voor de vermogens in België al op 2 januari valt en voor de multinationale ondernemingen midden februari?
Een misleidende boodschap
De boodschap achter Tax Freedom Day is misleidend! Op een simplistische wijze wordt een onderscheid gemaakt tussen ‘werken voor de overheid’ en ‘werken voor jezelf’. Het is een propagandamiddel om belastingen te zien als een last waarvoor je niets terugkrijgt. Niets terugkrijgt? Om maar enkele terugverdieneffecten te noemen: pensioenen, gezondheidszorg, onderwijs, kinderbijslag, politie, justitie, brandweer, openbaar vervoer, bibliotheken, parken, zwembaden, autowegen, fietspaden, vervangingsinkomens…
De klanten van PwC zijn mensen met dikke portefeuilles en grote vermogens, multinationals en andere grote bedrijven. De specialisten van het bureau leggen hun klanten in de watten door alle “wettelijke” mogelijkheden en achterpoortjes op te zoeken om zoveel mogelijk belastingen te ontwijken. PwC en zijn klanten willen géén overheid met veel middelen maar een zo groot mogelijke opeenstapeling van private rijkdom.
PwC en Tax Freedom Day verpakken een ideologische strijd voor de afbraak van de overheid en van de sociale bescherming in een pleidooi voor minder belastingen.
Waarom Tax Justice Day?
PwC en TAX FREEDOM DAY vervalsen het fiscale debat: ‘Tax Justice Day’ brengt nuance in debat over belastingen. Begin juni zal PwC opnieuw zoals vorige jaren zijn ongenuanceerde en valse boodschap in de media lanceren. Voor hen is “Tax Freedom Day” geen dag voor rechtvaardige fiscaliteit maar een jaarlijkse hoogdag voor alle tegenstanders van een “herverdelende” overheid en een sociale verzorgingsstaat.
FAN en RJF vinden de boodschap van PwC populistisch en ongenuanceerd. Zo vertelt de berekening niets over de belastingdruk in de enge zin van het woord omdat de socialezekerheidsbijdragen – betaald door werknemers, werkgevers en zelfstandigen – worden meegeteld.
De berekening van PwC zegt al evenmin iets over de erg ongelijke verdeling van de belastingdruk. Arbeid wordt zwaar belast, kapitaal en vermogen veel minder. Stel dat we alleen kijken naar de vennootschappen. Die blijken op basis van hun gemiddelde effectieve aanslag al midden februari hun “Tax Freedom Day” te mogen ‘vieren’. Wie veel vermogen heeft, doet het nog beter. Voor hen valt “Tax Freedom Day” al op de tweede dag van het jaar.
De overheid moet ervoor zorgen dat iedereen naar draagkracht bijdraagt voor de collectieve diensten. Beter vermogenden moeten meer bijdragen dan anderen. Op dat punt faalt ons belastingstelsel. Inkomsten uit arbeid worden veel sterker belast dan inkomsten uit vermogen.
België blijft wel een belastingparadijs voor de roerende en onroerende inkomens en een fiscale hel voor de inkomsten uit arbeid.
Ook het voorbije jaar was België opnieuw een fiscaal luilekkerland voor de meest vermogenden onder ons.
Terwijl ze intussen toch steen en been klagen over de hoge belastingsdruk in ons land, ontdekken ook steeds meer buitenlandse multimiljonairs, (herinner je Bernard Arnault en Gérard Dépardieu? – slechts 2 van de velen), de immense voordelen van de Belgische fiscaliteit.
De meerderheid van de politieke klasse in ons land beschermt nog steeds de hoge vermogens waardoor de gewone werknemers (waaronder een stijgend aantal “working poor”) verantwoordelijk worden gesteld voor de crisis, moeten inleveren en nog steeds de meeste belastingen betalen.
De grote vermogens blijven groeien en zij worden niet gehinderd door een vermogenskadaster en vermogensbelasting. Zij worden ook beschermd door een nog steeds onvoldoende opheffing van het bankgeheim. Voor hen is het alle dagen feest. Zij die beweren dat de bedrijven via de vennootschapsbelasting door een fiscale hel gaan dwalen: Sommigen betalen effectief de wettelijk voorziene belastingen (33,99%), veel anderen veel minder of helemaal niets, omdat ze dank zij allerlei ingrepen de mazen in de wet gebruiken (“fiscale spitstechnologie”).
Hun belastingontwijking – in de realiteit is dit “belastingontduiking” – waardoor de overheid veel miljarden misloopt is legaal en wordt begeleid en gepromoot door honderden fiscale adviesbureaus. Sommige adviesbureaus benoemen België als “fiscale snoepdoos van Europa” voor “fiscale fijnproevers”. Wegens geen meerwaardebelasting op aandelen. Wegens de notionele intrestaftrek. Wegens aantrekkelijke schenkingsrechten. Wegens een groot aantal dubbelbelastingverdragen met andere landen. Aantrekkelijk voor buitenlandse holdings.
De Belgische fiscale regimes worden door 20 procent van de grootste bedrijven ter wereld gebruikt om zo weinig mogelijk belastingen te betalen. Bekende namen zoals ArcelorMittal, Volkswagen en Rabobank passeerden de revue. België is ook een (belasting)paradijs voor de grote Belgische en buitenlandse fortuinen. De 60.000 Nederlandse belastingvluchtelingen in Vlaanderen en de 10.000 Franse belastingvluchtelingen in Brussel en Henegouwen zijn er het levende bewijs van. Wat vinden die rijke buitenlanders hier?
Net hetzelfde als wat de Belgische financiële fortuinen hier vinden, namelijk: geen belasting op grote fortuinen (zoals wel in Frankrijk), noch een samenvoeging van de inkomsten (afgeschaft sinds 1982), en ook geen belasting op de meerwaarden van beurseffecten (bestaat in meeste landen van de Eurozone, behalve in Luxemburg), en evenmin een kadaster van de roerende inkomsten (zoals wel in Frankrijk), omdat dit onmogelijk is zolang het fiscale bankgeheim niet volledig is opgeheven
Laten we het voorbeeld van Electrabel nemen. Die slaagde er in om op vijf jaar tijd een nettowinst te behalen van in totaal 4,5 miljard euro waarop ze slechts 0,55 procent belastingen heeft betaald. Vergeleken met een gemiddeld gezin, dat dertig procent belastingen betaalt, geniet Electrabel, met dank aan de wetten die de regeringen maken, van een feitelijke belastingvoet die dicht tegen het nulpunt aanschurkt.
Intussen weten we dat ongeveer 25.000.000.000.000 euro in fiscale paradijzen verborgen zit: de grootste plundering uit de wereldgeschiedenis. En dat belastingontduiking aan de Europese Unie ieder jaar 1000 miljard euro kost. Zonder belastingparadijzen zouden de EU-landen [ieder jaar] 200 tot 250 miljard euro meer belastinginkomsten hebben.
Het belangrijkste gevolg van deze “geheimhoudingsindustrie”: de afbraak van de verzorgingsstaten en de groei van sociale ongelijkheid waardoor de wereld herschapen wordt in een sociale jungle. “De trucs van de rijken” worden gelegaliseerd door de wetten (en de mazen in de wetten) van de politieke overheden.
Daardoor ontstaat er een mondiale (sociale en fiscale) herverdeling van beneden naar boven, van arbeid naar kapitaal, van gewone mensen naar grote vermogens, want de gedorven financiële middelen – noodzakelijk om een sociale welvaartsstaat boven water te houden – moeten door de “legale creatieve belastingplanning” van het grote geld vooral worden opgehoest door diegenen die de welvaart produceren: de werknemers, de echte belastingbetalers dus.
Het solidariteitsmechanisme staat onder zware druk.
Belastingen zouden een prachtig solidariteitsmechanisme moeten zijn. Een herverdeling van rijkdom, van welvaart en dus ook van welzijn en geluk. Waarin de rijksten, de sterkste schouders, de grootste bijdragen leveren aan de sociale gemeenschap, de publieke diensten.
Vandaag zijn het echter de werknemers die solidair zijn met de rijksten en meestvermogenden en telkens opnieuw de plundering van de gemeenschapspot (via notionele interestaftrek, “creatieve belastingsplanning”, “fiscale optimalisatie”, belastingparadijzen, offshoreconstructies) moeten bijpassen.
PwC en honderden andere fiscale adviesbureaus, banken en juristen maken deze constructies mogelijk, verdienen er goed geld aan en helpen daardoor volop mee aan de publieke schatkisten van veel nationale overheden.
In twintig jaar tijd zijn over de hele wereld de fiscale paradijzen, vluchtheuvels voor fraude en zwart geld, van een dertigtal toegenomen tot een kleine honderd. Een kwart van het Belgisch financiële patrimonium zou zich in het buitenland bevinden.
De “volledige” opheffing van het fiscale bankgeheim zowel in België als in de Europese Unie zou de financiële geldstromen doorzichtig kunnen maken, wat een doeltreffende strijd tegen de belastingfraude en de witwaspraktijken mogelijk maakt.
We moeten komen tot een rechtvaardig fiscaal beleid dat de financiële verantwoordelijkheid erkent voor het gebruik van onze ondersteunende infrastructuur. Het wordt tijd om de brutale aanvallen van de vermogenden over de hoge belastingsdruk te beantwoorden met meer rechtvaardige fiscaliteit, waarbij hen duidelijk wordt gemaakt dat het vooral de gewone werkende mensen zijn die het cement van de publieke welvaart gieten, waarop zijn hun particuliere rijkdom bij elkaar kunnen graaien.
Tijdens de eerste Tax Justice Day in 2011 verwoordde regisseur Luc Dardenne zijn aanwezigheid en steun voor ons initiatief als volgt: ‘Belastingen zijn de prijs voor onze beschaving, voor onze sociale welvaartsstaat. Het is de mooiste uitvinding van de democratie. Als verantwoorde burger wil ik die belastingen betalen. Als ze rechtvaardig zijn.’
Nieuwe ‘feestdag’ 31 mei in teken van rechtvaardige fiscaliteit
Dat België de hoogste belastingdruk heeft, is een leugen. Wel juist is dat de Belgische werknemers te hoge belastingen betalen omdat veel vermogens en grote bedrijven aan de fiscus ontsnappen. Het is bittere noodzaak om de fiscale inspanningen anders en eerlijker te verdelen tussen de gewone mensen en ‘het grote geld’. Bedrijven krijgen veel te veel fiscale cadeaus van de overheid.
Het Belgische overheidstekort moet tegen 2015 worden weggewerkt. De politici willen dat bereiken door te besparen. Het FAN wil met zijn campagne voor een rechtvaardige fiscaliteit beklemtonen dat er langs de inkomstenkant nog heel wat mogelijk is. De overheid moet de belastingen correct innen, fiscale achterpoorten sluiten en grote vermogens meer laten bijdragen.
De meerderheid van de Belgische politici stemt vandaag voor een fiscaliteit die vooral de inkomsten uit arbeid belast en de inkomsten uit kapitaal en vermogen ontziet. Die ongelijkheid wordt in stand gehouden door het bankgeheim en het ontbreken van een vermogenskadaster, dat van België een belastingparadijs maakt.
Het rechtvaardigheidsgevoel van 80 procent van de Belgen vraagt om een vermogensbelasting in te voeren. Peilingen hebben aangetoond dat de Belgen massaal achter een vermogensbelasting staan en willen dat de regering het geld in de eerste plaats gaat halen bij wie veel geld heeft.
Toch blijft de overheid doof voor de verzuchtingen van de meerderheid van de belastingbetalers die gewoon een meer rechtvaardige fiscaliteit willen.
Wij willen dat de regering de middelen noodzakelijk voor het functioneren van de overheid en de openbare diensten eerst en vooral zou gaan halen bij wie veel geld heeft.
En dat is maar logisch omdat in België niet alleen de rijkdom maar ook de belastingsdruk heel ongelijk verdeeld is. We willen een einde maken aan een systeem van fiscale onrechtvaardigheid, gedoogd door de politieke overheden, ondersteund door een legertje van banken, accountantsbureaus en allerlei fiscale adviseurs.
Vandaag 31 mei worden in Vlaanderen, Brussel en Wallonië tienduizenden flyers verspreid in de treinstations van Oostende, Brugge, Roeselare, Tielt, Izegem, Gent Sint-Pieters, Sint-Niklaas, Antwerpen Centraal, Antwerpen Berchem, Aalst, Mechelen, Genk, Hasselt; Brussel Luxembourg, Brussel Noord; Luik, Charleroi, La Louvière.
Ook worden door syndicale afgevaardigden in de bedrijfsrestaurants van tientallen bedrijven duizenden speciale onderleggers voor rechtvaardige fiscaliteit verspreid.
Meer info over de nationale actiecampagne “laat het grote geld niet ontsnappen” op www.hetgrotegeld.be
De leden van het FAN zijn het ABVV, ACLVB, ACV, ATTAC-VLAANDEREN, BBL, FAIRFIN, KWB, LBC-NVK, LEF, MASEREELFONDS, OXFAM-SOLIDARITEIT en 11.11.11.
Intussen, vriendschappelijke groeten,
Omdat een andere fiscaliteit moet,
Eric Goeman, coördinator FAN
