Elke week duikt er wel een bericht op in de krant: arbeider verpletterd of arbeider maakt zware val. Meestal zijn dat kleine berichtjes die totaal niet in verhouding staan tot het leed dat er achter schuilgaat en het structurele probleem dat die arbeidsongevallen vormen.

Uit de officiële statistieken van de afgelopen 26 jaar blijkt dat het totale aantal ongevallen op of rond het werk daalt. Alleen geldt die daling alleen voor de lichte ongevallen zonder blijvende schade. Vraag is ook of er wel echt een daling is want veel lichte ongevallen worden niet aangegeven omdat het vaak goedkoper is om ze af te handelen zonder tussenkomst van een verzekeraar.

Vermoed wordt dat ook veel buitenlandse werknemers niet in de statistieken zitten. In sommige gevoelige sectoren zoals de bouw werken nochtans veel buitenlandse arbeiders.

De evolutie dan: per 1000 arbeiders werden er in 2011 8,64 zware arbeidsongevallen aangemeld, in 1980 waren er dat ‘maar’ 7,22 per 1000 arbeiders. Een stijging dus.

Wie in een KMO werkt, heeft dubbel zoveel kans op een dodelijk ongeval en hoe kleiner het bedrijf hoe groter het risico. Ook uitzendkrachten lopen gevaar. Een uitzendkracht heeft – als hij één jaar werkt – één kans op zeven op een arbeidsongeval.

Het ACV wijst de gebrekkige controle met de vinger. “Deze zorgwekkende evolutie heeft zeer veel te maken met de falende overheidscontrole op onveilige arbeidsomstandigheden. Het aantal inspecteurs blijft op het laagste peil ooit. Een onderneming wordt gemiddeld slechts 1 keer om de 21,5 jaar gecontroleerd. Eén inspecteur staat in voor de controle van 1.951 ondernemingen met 27.125 werknemers”, klinkt het.

Het Senior Labour Inspectors Committee van de Europese Commissie tikte België in 2006 al op de vingers omdat België de norm van 1 inspecteur per 10.000 werknemers niet haalt. Het aantal werknemers per inspecteur is sindsdien enkel toegenomen. België is hiermee de slechtste leerling van de Europese klas.

Het ACV heeft daarom klacht ingediend tegen de Belgische staat bij de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) in Genève. De ACV-klacht werd onderzocht door de commissie van experten en opgenomen in het jaarlijks rapport over inbreuken op internationale conventies. De IAO vorderde de Belgische regering in dit stadium om meer uitleg te geven over deze vaststellingen en zich te verantwoorden. In juni buigt de IAO zich over het geheel van klachten en ontvangen antwoorden.

De vakbond klaagt ook aan dat het aantal arbeidsongevallen dat geweigerd wordt door de verzekeraars blijft stijgen.  In 1985 werd slechts 2,2 procent van alle aangiften geweigerd. In 2011 was dat al gestegen tot 10,6 procent.

Volgens het Fonds Arbeidsongevallen zijn de grote verschillen tussen verzekeraars “wellicht in overwegende mate toe te schrijven aan de weigeringspolitiek van de verzekeringsondernemingen“

Ethias is met 13,6 de grootste weigeraar. Balise (ex-Mercator), KBC, en Fidea weigeren minder dan 5 procent van de gevallen.

Het ACV ging vandaag aankloppen bij minister van werk Monica De Coninck en staatsecretaris voor sociale zaken Philippe Courard. De Coninck belooft meer inspecteurs. Courard wacht het advies van het Fonds Arbeidsongevallen af voor hij actie onderneemt tegen de weigerende verzekeraars.