Horacio Cartes van de conservatieve Coloradopartij haalde 45,9 procent. Zijn belangrijkste tegenstander, senator Efraín Alegre van de Radicale Authentieke Liberale Partij (PRLA), haalde 36,8 procent. De centrumlinkse coalitie van oud-president Fernando Lugo kreeg amper 3,48 procent; Lugo zelf werd tot senator verkozen.
Fernando Lugo werd op 22 juni vorig jaar afgezet door het parlement in de nasleep van een bloedige confrontatie tussen politie en landloze boeren in Curuguaty die aan zeventien mensen het leven had gekost. Na een afzettingsprocedure die nauwelijks enkele uren duurde, nam vicepresident Federico Franco het roer over.
Isolement
Paraguay kwam internationaal alleen te staan. Het land werd geschorst in de Mercosur en Unasur, twee Zuid-Amerikaanse landenorganisaties, en de nieuwe regering, werd slechts door een handvol landen erkend.
Cartes neemt zijn mandaat in augustus op. Paraguay hoopt dat tegen die tijd de Mercosur en Unasur hun sancties tegen het land hebben ingetrokken.
De nieuwe president kreeg gisteren al telefonische felicitaties van president Cristina Fernández van Argentinië, een zwaargewicht in beide landenorganisaties. Ze herhaalde haar boodschap op het internet en hoopte daarbij op de terugkeer van Paraguay in de Mercosur.
Staatsgreep geperfectioneerd
“Deze verkiezingen perfectioneren in zekere zin de staatsgreep van 22 juni omdat ze een gewelddadige beleidswissel legaliseren”, zegt Miguel López, columnist van de krant Última Hora.
Bij de afzettingsprocedure vorig jaar had de PLRA de sleutel tot de afzettingsprocedure in handen. De partij was aanvankelijk een bondgenoot van Lugo maar na het bloedbad van Curuguaty had de toenmalige president minister van Binnenlandse Zaken Carlos Filizzola vervangen door Rubén Candia Amarilla.
Die is gelieerd aan de rechtse Coloradopartij, die tot 2008 zestig jaar lang alomtegenwoordig was in Paraguay, met inbegrip van de dictatuur van Alfredo Stroessner (1954-1989). De PLRA kon zich niet vinden in die vervanging en trok zich terug uit de regering.
Lugo liet meteen weten dat hij niet van plan was op te stappen. De Senaat besliste de president 24 uur de tijd te geven om zijn verdediging voor te bereiden. Veel te weinig, zeiden de advocaten van de president. Hij kreeg ook maar twee uur om zich in de Senaat te verdedigen.
