De Iraakse ‘Zwarte Maandag’

Terwijl op 15 april de hele wereld haar blik richtte op de bomaanslagen tijdens de Boston Marathon, werden minstens 79 mensen gedood en meer dan driehonderd anderen gewond – voornamelijk burgers – in een reeks van bomaanslagen en gewapende aanvallen in heel Irak. Zesentwintig autobommen, zestien bomaanslagen en vier andere gewapende aanvallen, allemaal in afzonderlijke incidenten. Acht autobommen ontploften in verschillende districten in Bagdad.

Een andere autobom was gericht tegen de internationale luchthaven van Bagdad die daarna werd beschoten door mortieren. Nog drie autobommen ontploften in Kirkuk. Gewapende schermutselingen braken uit in het centrum van Samarra, samen met een autobom en mortierbeschietingen. Een autobom en twee andere bommen troffen Baquba. Een bom ontplofte in Fallujah. De wijk Tuz Khormatu (in het noordoosten van Tikrit) kreeg het ergste geweld te verduren, met de ontploffing van vijf autobommen en drie andere bommen.

Regeringstroepen lanceerden een reeks huiszoekingen en invallen in Kerbala, Maysan en Ninawa, detineerden zesentwintig mensen van Kerbala, eenentwintig van Maysan, en twaalf van Nineve. De arrestaties waren willekeurig, met flinterdunne aanklachten tegen de verdachten.

Pyromanen in de brandweerkazerne?

De twee mannen, beschuldigd van de Boston Marathon bomaanslagen zijn de Tsjetsjenen Tamerlan Tsarnaev, die werd gedood, en zijn jongere broer Dzhokhar, die ernstig gewond is en wordt behandeld voor schotwonden.

Einde van het verhaal? Niet echt. Er zijn een aantal vragen die moeten worden beantwoord. Een officiële politiebron in Makhachkala, Dagestan, vertelde NBC News op zondag dat de Russische interne bewakingsdienst vorig jaar in november navraag had gedaan bij de FBI met een aantal vragen over Tamerlan. Daarbij overhandigden ze een kopie van het dossier dat ze over hem opgesteld hadden. De FBI heeft nooit gereageerd.

Tony Cartalucci schreef op 19 april:

‘Wat privé contractors lijken te zijn met ongemarkeerde, gelijkaardige uniformen en een ongemarkeerde terreinwagen met communicatie-apparatuur in de buurt van de finish van de Marathon van Boston kort na de bomontploffing – kunnen voordien worden gezien op slechts enkele meters afstand van waar de eerste bom ontplofte.”

“De ‘contractors’ verlieten de locatie even voordat de bom ontplofte, en bevonden zich daarna aan de overkant van de straat met communicatie-apparatuur en wachtten op gelijkaardig geklede en uitgeruste individuen na de ontploffing.”

Op donderdagavond 18 april ontplofte een bom in een populair koffiehuis in de Al Amiriya-wijk in West-Bagdad, waarbij ten minste 27 mensen om het leven kwamen en 51 anderen gewond raakten. De bom was verborgen in een plastic zak in het koffiehuis, waar ze ontplofte rond 22 uur.

De zak bevatte ongeveer twee kilo uiterst explosief materiaal. De explosie scheurde door het drie verdiepingen tellende gebouw, waarin ook een ijssalon op de eerste verdieping bevond en medische kantoren op de tweede verdieping. Het café was op de derde verdieping. De meeste van de slachtoffers zijn jonge mannen, hoewel er ook vier kinderen waren onder de slachtoffers.

Het BRussells Tribunal ontving een reeks foto’s van de slachtoffers, samen met het volgende bericht: “Dringend! Dringend! Dringend!”
“We hebben net onthullende informatie gekregen van een ooggetuige die in hetzelfde café aanwezig was  een paar minuten voor de explosie. Hij zei dat de veiligheidsdiensten een raid uitoefenden in het café en weggingen even voordat de bom ontplofte. De ooggetuige verklaarde dat dezelfde soldaten aan de ambulances verboden om het gebied van de explosie te betreden. Eén van die soldaten vertelde de ambulancechauffeur: ‘Je moet hen niet helpen, het zijn soennieten’.”

Er zit meer achter deze en andere zogenaamde terreuraanslagen dan we kunnen zien. Van Boston terug naar Bagdad.

Tony Cartalucci: “De angstaanjagende geschiedenis van de betrokkenheid van de FBI in het aanstoken van valse terroristische aanslagen, met de dood van onschuldige mensen tot gevolg, spreekt boekdelen, vooral wanneer ze samen worden gezien met niet-geïdentificeerde, semi-clandestiene organisaties die privécontractors lijken te zijn.”

“Privécontractors werken niet voor de overheid, maar eerder voor de hoogste bieder. Privécontractors, met name Blackwater en haar verschillende incarnaties hebben in binnen- en buitenland obscene misdaden en wreedheden gepleegd met schijnbaar absolute straffeloosheid. De term ‘defence contractor‘ is in feite een eufemisme voor huurling en heeft geen plaats in een beschaafde, democratische wereld.”

“Dat deze beide entiteiten samen aanwezig waren in de directe nabijheid van de bomaanslagen in Boston, met minstens twee contractors die zich op slechts enkele meters afstand bevonden van waar de bom ontplofte, roept een aantal zorgwekkende vragen op. “

“De CIA zal naar verwachting een grote clandestiene aanwezigheid in Irak en Afghanistan behouden lang na het vertrek van de conventionele Amerikaanse troepen, als onderdeel van een plan van de regering-Obama om een beroep te doen op een combinatie van spionnen en Special Operations Forces om de Amerikaanse belangen te beschermen in de twee oorlogsgebieden “, meldde de Washington Post op 8 februari 2012.

Het is dus normaal om dit soort ‘incidenten’ in Irak te verwachten, als onderdeel van een voortdurende clandestiene counterinsurgency oorlog.

Operaties onder valse vlag

Tenminste 15 verkiezingskandidaten, allen leden van de soennitische gemeenschap, werden vermoord, volgens Iraakse veiligheidsfunctionarissen en de Verenigde Naties. Vele anderen werden gewond of ontvoerd of ontvingen dreigende sms-berichten of telefoontjes om te eisen dat zij zich zouden terugtrekken uit de provinciale verkiezingen.

Wie is verantwoordelijk voor die bommen, moorden en intimidaties?

Eerste minister Nouri Al Maliki en de verzamelde internationale pers beschuldigen Al-Qaeda van de recente aanslagen. Een meerderheid van de Iraakse bevolking is ervan overtuigd dat de huidige regering achter deze aanvallen en bombaanslagen zit.

Een voormalige Iraakse diplomaat vertelde me: “Wanneer er een politieke crisis is in Irak, is er een toename van bomaanslagen. Je kan er je klok op gelijk zetten. Daarna worden de Maliki-gelederen weer gesloten … tot de volgende crisis”.

Dit is hoe de New York Times het vermeldt: “Door leden van hun eigen sekte aan te vallen, willen radicale soennieten gelieerd met Al-Qaeda effectief de door sjiieten geleide regering destabiliseren, om de soennietische gemeenschap, die al vervreemd is van de huidige machthebbers, nog meer te ontraden om deel te nemen in de nationale bestuur. Ook intra-soennitische rivaliteit speelt een rol, zoals politieke soenni-tegenstanders doden in hun zoektocht naar macht.”

Ach, daar heb je ze weer: Al-Qaeda! Toen ik een Iraakse academicus hierover aansprak in Doha, vertelde hij: “Welke Qaeda? Amerikaanse Qaeda? Iraanse Qaeda? Saoedische Qaeda? Alle milities, veiligheidstroepen en ISOF (Iraqi Special Operation Forces) zijn betrokken bij de chaos in Irak vandaag. Geloof me: het zijn allemaal false flag-operaties, bedacht door Maliki, in samenwerking met Iran en de Verenigde Staten.”

“Stel jezelf de vraag: wie profiteert er van dit alles? Maliki dwingt het Iraakse volk tot een dagelijkse strijd om te overleven. De mensen zijn de hele dag  bezig met een dagelijkse zoektocht naar eten, kerosine en andere basisbehoeften, en Maliki houdt de mensen bang door overal bommen te laten ontploffen, om te voorkomen dat ze protesteren. Waarom denk je dat er nog steeds geen elektriciteit is?”

“Stel jezelf de vraag: wie profiteert van dit alles? Maliki dwingt het Iraakse volk tot een dagelijkse strijd om te overleven. Waarom denk je dat er nog steeds geen elektriciteit is?”

“Kandidaten vermoorden betekent angst aanjagen”, zei Hameed Fadhil, een politieke wetenschapper aan de Universiteit van Bagdad. “En dat is de reden waarom ik denk dat het de deelname aan de verkiezingen zal beïnvloeden, want ik denk niet dat mensen weer hun leven zullen willen riskeren.”

Maliki bedreigt politieke tegenstanders

Al Monitor meldde op 18 april: Voor de vijfde keer in minder dan een jaar, heeft de Iraakse premier Nouri al-Maliki zijn politieke tegenstanders bedreigd met “gevaarlijke onthullingen tegen hen.” Hij zei: “Ik zal de dossiers en de namen onthullen van de parlementleden die betrokken waren bij terroristische daden. Ik zal elk en ieder van hen aanwijzen die voor deze bombardementen verantwoordelijk zijn.”

Deze verklaringen hebben een grote golf van verontwaardigde reacties veroorzaakt de afgelopen dagen, met de vraag aan Maliki om die ‘dossiers’ te onthullen of te zwijgen. De belangrijkste kritieken kwamen van de sadristische leider Muqtada al-Sadr, de leiders van de Iraakse nationale lijst, en van de Koerdische leiders.

Het probleem met dergelijke uitspraken is dat ze worden gedaan door het hoofd van de uitvoerende macht in Irak, die tevens opperbevelhebber is van de strijdkrachten en de ambtenaar die belast is met defensie, binnenlandse zaken, de nationale veiligheids-en inlichtingendiensten, in de afwezigheid van echte ministers. Met dergelijke absolute voorrechten kan hij onmogelijk zinspelen op de implicatie van Iraakse politici in gewelddaden, zonder daarvoor bewijzen aan te leveren.

Gevraagd naar de reden achter zijn onwil om deze bestanden aan de rechterlijke macht door te spelen, antwoordde hij: “Ik ben bezorgd over de ineenstorting van het politieke proces als ik dat doe.” 

Dit roept dan weer de volgende vraag op: als de minister-president bevestigt in het bezit te zijn van bezwarende juridische dossiers en die weigert voor te leggen aan de rechterlijke macht, wat zal er dan nog overblijven van respect voor de wet?

Maliki liegt alsof het gedrukt staat. Hij beschuldigt zijn tegenstanders en beloont zijn bende moordenaars. De gouverneur van Nineve, Atheel al-Nujaifi, verklaarde op 1 april dat al-Maliki, opperbevelhebber van de strijdkrachten, kolonel Hadi Saheed al-Kanani heeft gehonoreerd.

Diezelfde Al-Kanani wordt beschuldigd van het doden van al-Nujaifi’s neef in Mosoel een paar weken eerder. De kolonel werd gehonoreerd ondanks de uitvaardiging van een arrestatiebevel tegen hem.”

De straffeloosheid in Irak is de hoogste in de wereld

Wat is Maliki’s antwoord op al dit geweld? In plaats van een serieus onderzoek te voeren naar de gerichte moordaanslagen, willekeurige moorden, bomaanslagen en andere ‘incidenten’, arresteren veiligheidstroepen willekeurige soennitische mannen of sjiitische tegenstanders van Maliki. Hij sluit ze op in een van de vele geheime gevangenissen van het regime, dwingt hen om over te gaan tot valse bekentenissen na ernstige martelingen en veroordeelt ze vervolgens tot de dood.

Dit alles is goed gedocumenteerd.

“De Iraakse straffeloosheid – of de mate waarin daders aan vervolging ontsnappen voor de moord op journalisten -.. Is de ergste in de wereld. Het is 100 procent. Zelfs vandaag de dag, na de terugtrekking van de Amerikaanse strijdkrachten, hebben de autoriteiten geen enkele interesse getoond om deze moorden te onderzoeken”, verklaarde de mediawaakhond CPJ (Committee For The Protection of Journalists).

Dezelfde bemerking kan worden gemaakt voor andere Iraakse professionals: academici, advocaten, rechters, artsen, ingenieurs, inspecteurs van de integriteitscommissie enz …

Strenge veroordeling door de Hoge Mensenrechtencommissaris

De VN-Hoge Commissaris voor de Mensenrechten, Navi Pillay, veroordeelde op vrijdag 19 april de executie van 21 personen in Irak eerder in de week, die het totaal bracht op 33 in de afgelopen maand. Ze zei geschokt te zijn door berichten dat het ministerie van Justitie heeft aangekondigd dat nog eens 150 mensen kunnen worden terechtgesteld in de komende dagen.

Zij benadrukte dat het rechtssysteem in het land “té ernstig verstoord was om zelfs maar een beperkte toepassing van de doodstraf te rechtvaardigen, laat staan ??tientallen executies op hetzelfde moment uit te voeren.”

“Het executeren van mensen in deze aantallen is obsceen”, zei Pillay. “Dit lijkt meer op een slachthuis. Het strafrechtelijk systeem in Irak is nog steeds niet adequaat functioneel, met tal van veroordelingen op basis van bekentenissen verkregen onder foltering en mishandeling, een zwakke rechterlijke macht en procedures die niet aan de internationale normen voldoen. De toepassing van de doodstraf in deze omstandigheden is gewetenloos, omdat de veelvuldige rechterlijke dwalingen als gevolg van de doodstraf niet meer ongedaan kunnen worden gemaakt.”

Men veronderstelt dat er op dit moment in totaal zo’n 1.400 mensen in de dodencel in Irak op hun executie wachten. Alleen al in 2012 werden 129 mensen geëxecuteerd.

Eerlijke verkiezingen?

De Irakezen gingen zaterdag naar de stembus in de eerste verkiezingen sinds het vertrek van de Amerikaanse troepen, maar de geloofwaardigheid van deze provinciale verkiezingen wordt ernstig in vraag gesteld, gezien de aanvallen op kandidaten waarbij minstens 15 doden vielen en een derde van de provincies van Irak – allemaal hoofdzakelijk soennitische Arabisch of Koerdisch – niet mochten stemmen.

Politieke bijeenkomsten werden gewelddadig verstoord en twee scholen in Hilla, die moesten dienen als stembureau, werden door bommen opgeblazen op ‘zwarte maandag’.

De verkiezingen worden gezien als een graadmeter voor de populariteit van de door sjiieten geleide regering van premier Nouri al-Maliki, voorafgaand aan de algemene verkiezingen van volgend jaar. Desondanks werden de grote problemen voor de kiezers, zoals slechte openbare diensten en welig tierende corruptie zijn grotendeels genegeerd tijdens de campagne.

Hoe kunnen eerlijke en transparante verkiezingen worden gehouden in deze omstandigheden?

Meer dan 250 ontheemden, teruggekeerd naar hun huis in Diyala, protesteerden op zaterdagmorgen omdat hun namen niet waren opgenomen in de kieslijsten. Veel mensen zijn bang voor de terugkeer van het geweld uit de dagen van de sektarische conflicten in 2006-2007 die het leven eisten van honderdduizenden Irakezen, in Diyala en andere provincies.

En hier is een deel van een e-mail, vorige week ontvangen van een hoogleraar in Irak:

“De situatie in Irak is heel erg slecht. Er zijn overal demonstraties tegen de regering en het parlement: Bagdad, Mosul, Anbar, Kirkuk, Salah al Din, Basrah, Najaf, Diala, ….”

“Mensen eisen dat de regering en het parlement worden ontbonden, ze eisen de vrijlating van duizenden onschuldige gevangenen die sinds vele jaren opgesloten zitten zonder vorm van proces; ze eisen elektriciteit en andere basisvoorzieningen; ze eisen salarisverhogingen voor de gepensioneerden die nu leven onder de armoedegrens; ze eisen het stoppen van het geweld en de mensenrechtenschendingen die zeer verontrustend zijn, vooral voor de minderheden.”

“Ze eisen de goedkeuring van de begroting van 2013, ze eisen de stopzetting van de sektarische quota die verdeeldheid zaaien en het Iraakse volk tot oorlogszuchtige individuen maken. Milities vermoorden overal mensen, er zijn steeds meer autobommen, er is geen veiligheid meer en ontvoeringen zijn meer de regel dan uitzondering.”

“Het is erger dan in de periode 2003-2007. We blijven thuis, we gaan alleen nog naar het werk en keren onmiddellijk terug. Mensen zijn bang dat dit, indien er geen oplossing komt, zou kunnen leiden tot de verdeling van Irak in regio’s en gebieden en eindigen met een burgeroorlog. Moge God dit land behoeden”.

De eerste berichten over de verkiezingen verraden een matige opkomst, met minder dan 50 procent van de mensen die hun stem hebben uitgebracht, in de provincies waar mocht worden gestemd.

Iraakse protesten duren voort

De massale en vreedzame demonstraties tegen de regering in alle provincies van Irak duren onverminderd voort … al meer dan honderd dagen, en het aantal demonstranten neemt alleen maar toe. Miljoenen bezetten de straten en pleinen van steden en dorpen.

Er wordt hardhandig opgetreden tegen de demonstranten, veiligheidstroepen van de regering verrichten huiszoekingen en invallen in veel provincies, arresteren duizenden mensen zonder enige aanklacht. De arrestaties zijn willekeurig, en worden tegen onschuldige mensen op een sektarische basis uitgevoerd. Velen worden vastgehouden op geheime locaties.

Bij een moordaanslag werd een van de leidende activisten van de demonstraties in Ramadi, Mahmoud Ubeid Jamil Faraji, gewond door een bom die onder zijn auto werd geplaatst.

De afdeling Mensenrechten van het gematigde AMSI (Association of Muslim Scholars in Iraq) publiceerde haar maandelijkse verslag voor januari: veiligheidstroepen verrichtten 378 operaties in alle 14 Iraakse provincies wat resulteerde in de arrestatie van 1.788 onschuldige Irakezen. In december resulteerden 220 operaties in de arrestatie van 1.726 onschuldige burgers onder wie tientallen vrouwen.

Deze statistieken betreffen enkel de officiële cijfers van de ministeries van Binnenlandse Zaken en Defensie. Arrestaties en schendingen gepleegd door het zogenaamde ministerie van Nationale Veiligheid, anti-terreur eenheden, Awakening Councils, Koerdische Peshmerga-troepen en andere milities zijn er niet in opgenomen, omdat er geen betrouwbare cijfers beschikbaar zijn. Echter, deze milities zijn ook verantwoordelijk voor massale schendingen van mensenrechten.

Hawija demonstranten onder vuur

Maliki’s troepen intensiveren de repressie tegen de vreedzame demonstraties. Maandag kregen we een dringende oproep:

“Red de 4.000 vreedzame demonstranten in Hawija nu! Dringend … Dringend”

“4.000 vreedzame demonstranten in Hawija worden omringd door legereenheden en staan op het punt te worden aangevallen.”

“Ze zijn de afgelopen drie dagen omsingeld door troepen en zitten zonder water, voedsel of medische hulp. De demonstranten werden aangevallen, één werd er gedood en vier gewond. Medische behandeling kregen ze niet. Zaterdag bestormden regeringstroepen het gebied van het protest en vernielden al de keukenfaciliteiten, evenals de medische voorzieningen. Wegen die leiden naar het terrein werden afgesneden.”

“Red de vreedzame Iraakse Revolutie – Red de 4.000 mannen en kinderen in Hawija. Maak een einde aan de slachting.”

Ja, graag, maak een einde aan deze en andere slachtpartijen, begaan onder de auspiciën van de Amerikaanse regering.

Steun de Iraakse vreedzame demonstranten, breek de mediastilte die de Iraakse niet-sektarische protestbeweging omringt. Deze protesten zijn de enige echte uitdrukking van de wil van het Iraakse volk, de enige hoop voor echte onafhankelijkheid en soevereiniteit.

De huidige eerste minister Maliki moet opstappen en met hem de restanten van de Amerikaanse bezetting.