Stef,
gij hebt mij een aangename namiddag bezorgd daar in Bar Paniek.
Iemand zal mij eens moeten uitleggen waarom dat dorpscafé aan de voet van het statige Antwerpse MAS zo heet. Paniek is zowat het verst verwijderd van wat ik voelde aan die warme gezellige tafel.
Ik voelde er wel zoiets als welvaart of ‘Welvaert’, zoals het kunstenaarscollectief Time Circus hun project noemt. Leuk, die oude schrijfwijze waarbij de ‘e’ na een klinker die klinker verlengt. Wie van de jonge mensen weet zoiets nog? Er komt vandaag zo veel informatie op hen af dat ik mij afvraag wie van de jonge gasten dat nog ziet wanneer hij zijn Maes pils drinkt.
Is dat belangrijk? zult ge nu misschien denken. Neen en ja. Voor mij kadert het in iets dat ik behoorlijk essentieel vind, het gaat over communicatie, over mensen die met elkaar praten en dat met woorden doen die niet altijd voor iedereen dezelfde betekenis hebben of minstens niet dezelfde diepgang hebben. En, belangrijk, Bar Paniek is een praatcafé, het, haha, communicatiecentrum, het kloppend hart van Welvaert. Die ‘e’ na de ‘a’ doet nadenken.
In ons lange gesprek had ik het gevoel dat onze woorden veel-lagig en rijk waren dat ze traag gingen en diep en in al hun relaxe traagheid ter zelfder tijd een turbo-effect hadden, of laten we het liever een raket-effect noemen, waarbij ik vlug het gevoel kreeg dat ik u, ondanks ons eerste ontmoeting, al jaren lang kende.
Het “Welvaert-project” heeft dat ook, Welvaert gaat in al zijn traagheid, sinds de opening van de voorbije zomer, ook met een rotvaart vooruit.
De beoogde interventie in de stad is volop aan het slagen. Bar Paniek brengt mensen samen, het is een toevluchtsoord voor mensen met goede ideeën, mensen met andere oplossingen dan de conventionele geld-gebonden oplossingen voor problemen. Welvaert wordt dé creatieve plek in de stad, in de wereld. Hier gaan Micro en Macro samen. Zoals in de Oosterse filosofie – Stef, daar hebben wij het die middag niet over gehad, maar ik ben er gerust in dat wij daar grotendeels op dezelfde manier mee omgaan – zoals in de Oosterse filosofie dus, micro, het allerkleinste, en macro het allergrootste, elkaar voortdurend als gelijken beïnvloeden, zo gaat het ook met de kleine ideeën en realisaties in Welvaert en de grote problemen van de stad, en de wereld.
Uw zelf gemaakte ‘Rocket stove’ – raketkachel – die Bar Paniek verwarmt en weldra ook de volkskeuken zal verwarmen, is zo’n prachtige kleine – micro – realisatie die kadert in de grote – macro – wereldproblemen van armoede, opwarming van de aarde, CO2 uitstoot en globalisering.
Ik vind het zo’n mooi beeld dat Welvaert géén aarde onder de voeten heeft. Alles drijft op het water. Zoals goede kunst ook zo dikwijls los staat van rotsvaste principes en best gedijt zonder vaste grond zo zie ik voor dit project van Time Circus nog een mooie toekomst. Bram Solie zegt dat hij met dit 10 jaar wil doorgaan, dat hij ná Antwerpen, op het water bij Pilzen en bij Lissabon verder gaat. Ik kijk er naar uit.
Ik kijk ook uit naar onze volgende ontmoeting.
Abraço
John
Welvaert Welton is een project van het Antwerps kunstenaarscollectief Timecircus vzw. Op zondag 21 april vindt er de eerste duurzame markt plaats. Van 10 tot 18u. Vrije toegang, in het Bonapartedok aan het MAS