Ik word ziek, doodziek van de wijze waarop de VRT haar zogeheten informatieve programma’s invult. Ik ben niet bepaald een fan van Louis Tobback – hoewel, veel van zijn oneliners mogen er best zijn. Maar de Lowie heeft duizendmaal gelijk als hij in het onlangs verschenen boek ‘De wereld van Louis Tobback’ – verplichte lectuur overigens – stelt dat Vlaanderens Grote Roerganger, Bart De Wever dus, aan de Reyerslaan in megakilo’s watten wordt gelegd.

“Waar zijn we mee bezig?” vraagt Tobback zich verontwaardigd af. “Ik heb het hier niet over Fox News, maar over onze eigen openbare omroep, die zogezegd altijd gevoelig is voor objectiviteit en onpartijdigheid.”

Een klein kuchje volstaat en De Wever mag bij de VRT komen uitleggen dat hij helemaal niet verkouden is en we niet voor zijn leven moeten vrezen. Dit lijkt wel de Noord-Koreaanse omroep. Gelukkig oogt Kathleen Cools leuker.

Ik ben liberaal, niet zoals de Open VLD dat begrip invult maar dat doet nu even niet terzake. Iedereen zijn mening, zelfs al ben ik het er grondig niet mee eens. Maar ‘trop is teveel, teveel is trop’, zoals de fel besproken politicus Paul Vanden Boeynants zaliger ooit verklaarde over de talloze wilde verhalen die over hem in de media en aan de tapkast de ronde deden.

Eerlijk gezegd, ik begrijp het journaille niet. Het laat zich zelfs gewillig uitkafferen door De Wever, zoals hij vorig jaar deed voor een Nederlands publiek. ’s Anderdaags werd over die niet mis te verstane redevoering over de ‘twitterdemocratie’ in alle Vlaamse media uitvoerig en amper kritisch bericht. Als journalisten geen zelfrespect meer hebben, hoe wil je dan dat ze hun lezers, kijkers en luisteraars respecteren?

Niet alleen de VRT-jongens en –meisjes hebben een grote boon voor het Orakel uit de Antwerpse deelgemeente Deurne. In het VRT-radioprogramma ‘Peeters & Partners’ van vorige zaterdag (13 april) was Isabel Albers co-presentator en mocht ze de inhoud mee bepalen. Isabel is de hoofdredactrice van De Tijd. Hoewel ik niet tot de doelgroep behoor, kan ik er mijn ding wel in vinden.

Het stond in de sterren geschreven dat Bart De Wever in het radioprogramma aan bod zou komen. De Tijd manifesteert zich immers al lang als de spreekbuis van de N-VA-politicus. Dat is een krant die zichzelf als deftig profileert, onwaardig. Ik heb Isabel daarover vorig jaar een verontwaardigd mailtje gestuurd.   

Isabel wilde weten wat De Wever dacht over de pas overleden Britse premier Margaret Thatcher. Een vrouw met het karakter van een Julius Caesar, naar bekend ook een idool van Bart.  Albers en De Wever hadden blijkbaar nog niet De Tijd van die dag gelezen. Daar werd een stevig gedocumenteerd portret van de Iron Lady geborsteld, waarbij werd aangetoond hoezeer de gewone Britten hebben geleden onder haar bewind terwijl de City-boys grote sier konden maken.

Als media een afspiegeling zijn van het beschavingspeil van een volk, dan halen Vlamingen amper het niveau van de neanderthalers. Die vaststelling is niet nieuw. Ene pater Stracke had het in zijn in 1913 verschenen boekje ‘Arm Vlaanderen’ over “het kuddevolk onder de beschaafde rassen van Europa”. Destijds is het boekje mij nadrukkelijk aanbevolen door een overtuigd flamingant die vandaag de dag ongetwijfeld voor De Wever zou stemmen.

Who the hell is Stracke? De in de studio rond dartellende Kathleen Cools moet dat maar eens vragen als haar Canvas-gast Bart De Wever als die nog maar eens op de praatstoel zit.