Karel zag eens pruimen hangen, voor meer dan 100.000 euro, zo groot!

Karel zag eens pruimen hangen, voor meer dan 100.000 euro, zo groot!

maandag 15 april 2013 15:01
Spread the love

Karel De Gucht raad Bruno Tobback en Siegfried Bracke aan een cursus bankieren te volgen op het niveau van middelbaar onderwijs.

Om kort te zijn, volgens de Gucht is het normaal dat banken de gelden die binnenkomen ge(mis)bruiken, door hun stompzinnige speculatie eventueel in faling gaan en vervolgens de spaarder achterlaten met een kater. Dat is allemaal heel normaal zegt Karel, wie het daar niet mee eens is moet zijn geld maar in de kluis of onder het matras steken. Men kan het ook op tijd buitenhalen indien er genoeg voorkennis is natuurlijk, waarmee ik niet gezegd wil hebben dat Karel De Gucht dat zou doen uiteraard.

Op zich niet echt een opzienbarend opiniestuk voor Karel De Gucht. Ook ik heb Bruno Tobback al aangeraden bij de Brico te solliciteren en Siegfried die is na zijn mislukte coup in Gent in feite aan brugpensioen toe maar het moet nog wat dagen voor hij het wil inzien. Dank u trouwens Gent voor deze wijze verkiezingsuitslag.

Toch meen ik ook Karel de Gucht enig advies te moeten geven en raad ik hem aan om eens een cursus belastingaangiften te volgen of misschien is een slipcursus ook wel aan te raden gezien hij toch regelmatig eens uit de bocht gaat. Karel is, wat de controverse rond zijn belastingaangifte betreft uiteraard onschuldig tot zijn schuld verjaart is.

Nu heb ook ik geen cursus bankieren op het niveau van middelbaar onderwijs gevolgd maar toch heb ik, meer intuïtief dan, het gevoel dat er een geurtje hangt aan het verhaal van De Gucht. Als burger heb ik uiteraard het recht op mijn intuïtie af te gaan maar een aristocraat als Karel besluit daaruit natuurlijk ook dat ik daarom dan ook maar meteen mijn mond moet houden. Ik zou hier een boompje kunnen opzetten over de kostprijs van hoger onderwijs wat niet meer voor iedereen betaalbaar en bijgevolg toegankelijk is waardoor aristocraten op het einde van het verhaal de macht in handen houden zodat politici en ondernemers mooi de regeltjes onder- en voor elkaar verdelen.  Maar dat is nu niet echt aan de orde.

Als ik mij niet vergis dan geef ik mijn spaargeld niet aan een bankinstelling om daar buitensporig mee te speculeren. De bank gaat hier trouwens een engagement aan om tegenover het geld dat ter beschikking wordt gesteld een bepaalde intrest voorop te stellen. Men heeft dus een contract. Aangezien de spaarder geen zicht heeft op wat er precies met zijn geld gebeurd kan hij ook moeilijk of niet inschatten of deze bank al dan niet betrouwbaar is, om die reden moet het vertrouwen dan ook onfeilbaar zijn. En daarvoor kiezen we dan weer een politieker uit die dat voor ons mag regelen.

Karel De Gucht neemt ons hier nog maar eens mee in het neoliberale discour waarin het voor een bank uiteraard toegestaan is buitensporig met geld om te gaan en waar het individu maar moet uitkijken wat hij met zijn centen doet. Een neoliberale versie van eigen schuld, dikke bult. Dat hij ook nog liefst zo weinig mogelijk staatsinmenging verkiest mag duidelijk zijn. Wie zijn geld beschermd wil zien moet dus niet op Karel De Gucht rekenen en in feit ook niet op de Europese Unie. De angst die volgens Karel onterecht wordt aangezwengeld is dan ook uitermate terecht en reëel.

Om het dus niet alleen voor Karel maar ook voor de rest van het politiek personeel duidelijk te maken. Poten af van het spaargeld!

take down
the paywall
steun ons nu!