Het Europees Ontwikkelingsrapport 2013, dat aanbevelingen doet voor de agenda na 2015, is lovend voor de MDG’s van de Verenigde Naties, “omdat die een nooit geziene globale beweging hebben geïnspireerd op het vlak van ontwikkeling”, maar stelt dat de nieuwe doelstellingen veel verder moeten gaan en rekening moeten houden met een bredere context.
Het onafhankelijke rapport is in opdracht van de lidstaten opgesteld door het Britse Overseas Development Institute (ODI), het Duitse Institut für Entwicklungspolitik (DIE) en het European Centre for Development Policy Management (ECDPM). “Wat het rapport probeert te doen, is kijken naar enkele zaken waar niet zo vaak over gepraat wordt: duurzaamheid, sociale inclusie, ongelijkheid”, zegt Pedro Martins van het ODI. “We denken niet dat we het finale antwoord klaar hebben, maar willen bijdragen aan het denkproces.”
Kritiek op rijke landen
Het rapport somt enkele belangrijke tekortkomingen van de MDG’s op, die volgens de auteurs in een nieuw ontwikkelingsprogramma opgelost moeten worden. Zo maskeren de doelstellingen ongelijkheid en missen ze enkele sleutelfactoren voor ontwikkeling, waaronder de noodzaak aan duurzame tewerkstelling, klimaatthema’s, goed bestuur, migratie, conflict en veiligheid.
Er is ook kritiek op de rijke landen, die hun MDG-engagementen niet volledig nakomen. Maar de grootste mislukking van de internationale gemeenschap is volgens de auteurs dat die er niet in geslaagd is overeenstemming te bereiken rond cruciale thema’s zoals de klimaatverandering en handel, of het opzetten van een stabiel en transparant internationaal financieel systeem.
Hulporganisaties en vertegenwoordigers van de armste landen ter wereld voeren aan dat die problemen waarschijnlijk de grootste barrière vormen voor het uitroeien van extreme armoede. Zo is er de bezorgdheid dat staten in Afrika – een van de rijkste continenten wat betreft grondstoffen, maar tegelijk het minst ontwikkelde – kostbare inkomsten verliezen omdat bedrijven er het belastingregime naar hun hand zetten en belastingparadijzen gebruiken om zo weinig mogelijk af te dragen aan de staten.
Tegelijk leiden de armste landen ter wereld vaak onder de gevolgen van de klimaatverandering, die nefast zijn voor de oogsten en bestaande problemen erger maken.
Duurzame ontwikkeling
“De inspanningen om armoede te beëindigen in de wereld na 2015 moeten hand in hand gaan met duurzame ontwikkeling”, vindt ook Europees commissaris voor Ontwikkeling Andris Piebalgs. “Het is van vitaal belang dat hulp op de beste manier gebruikt wordt om effectieve verandering tot stand te brengen. Hulp alleen is niet voldoende: we moeten verder kijken dan financiering.”
Het rapport roept de rijke landen, waaronder de EU-lidstaten, op om meer actie te ondernemen op het vlak van internationale financiële regelgeving, eerlijke handelsakkoorden, migratie en de strijd tegen de klimaatverandering.
Jan Vandemoortele, een van de architecten van de MDG’s, is het eens met een bredere focus op onder meer de klimaatverandering, sociale inclusie en een nieuwe definitie van armoede. Maar hij waarschuwt dat het niet mogelijk zal zijn om iedereen tevreden te stellen.
“Het is niet mogelijk een samenhangend wereldwijd kader te creëren dat ook allesomvattend is met een duidelijke lijst van doelstellingen, en tegelijk alle complexiteiten van ontwikkeling te dekken”, zegt hij.
