Het Wereld Sociaal Forum over Gezondheid en Sociale Zekerheid probeerde tijdens dieper in te gaan op de vraag hoe er gewerkt kan worden aan een wereldwijde verspreiding van sociale bescherming en sociale zekerheid en dit in een context van crisis.

Het forum hamert er op dat het niet enkel om een economische crisis gaat, maar zegt dat we het ook over een sociale en politieke crisis moeten hebben. Bij die woorden is de link naar de situatie in de Europese Unie vandaag snel gelegd.

Het ene land na het andere wordt getroffen door de economische crisis met als gevolg een besparingswoede waarin de afbraak van sociale verworvenheden vaak als eerste op het lijstje lijkt te staan.

Beslissingen die tegen de zin van de bevolking worden uitgevoerd, zijn geen uitzondering en wijzen op een democratisch deficit. De laatste ontwikkelingen in Cyprus vormen hier een ‘mooie’ illustratie van.

Een van de georganiseerde sessies focuste dan ook op de afbouw en afbraak van de sociale zekerheid en gezondheidszorg in Europa, want niet alleen de EU-landen lijden hieronder. Professor Feride Aksu, doceert aan de universiteit van Ankara, en schetst de problematische situatie in Turkije.

“Vanaf de jaren tachtig tot en met 2002 werd onze sociale zekerheid volledig afgebouwd. Wat er overbleef, vormde een regelrechte puinhoop. In 2003 kwam een nieuwe conservatieve regering aan de macht (nvdr: de AKP-regering met Recep Erdo?an als eerste minister) die startte met het doorvoeren van neoliberale maatregelen.”

Als algemeen secretaris van de Turkse Medische Associatie (TTB), een belangenvereniging voor dokters, verzette Aksu zich hevig tegen de invoering van een decreet in 2011 waarbij verschillende bevoedgheden van de associatie werden overgeheveld naar het ministerie voor Gezondheidszorg.

“Een van onze belangrijkste missies: ‘het garanderen dat geneeskunde wordt beoefend en gepromoot ter bevordering van het openbare en individuele welzijn en tot voordeel van ieder’, werd gewoon geschrapt.”

In plaats van een maatschappelijke verantwoordelijkheid werd gezondheidszorg volgens Aksu plots geframed als de verantwoordelijkheid van het individu. Het is die mentaliteit van ieder voor zich die de professor wil aanklagen.

Ze vindt het essentieel dat gezondheidswerkers en hun patiënten samen strijden voor hun rechten. “Patiënten en werknemers in de gezondheidszorg moeten samen een blok vormen tegen de afbouw van hun rechten.” Alleen blijkt het niet eenvoudig om mensen te overtuigen om te protesteren.

“Dankzij een populistische politiek wordt de bevolking mak gehouden. Om de zoveel tijd worden hen wat kruimels toegeworpen en aangepraat dat dit stukken beter is dan wat bestond voor de afbraak van de gezondheidszorg door de huidige regering. Mensen zien zo niet wat er echt aan de gang is, dat ze bestolen worden.”

Door het organiseren van ‘People’s Health Assemblies’ in de straten van Turkije proberen verschillende afdelingen van de Turkse Medische Associatie mensen te overtuigen van de noodzaak aan verandering.

Dit is niet altijd zonder risico: “Tijdens een acties werden verschillende studenten geneeskunde opgepakt. Zes maanden lang werden ze gevangen gehouden, zonder enige vorm van proces. Ze wilden onder meer Michael Moores film ‘Sicko’, over de gezondheidszorg in de VS, tonen. Blijkbaar vormt het afspelen van films een grote bedreiging voor de regering”, zegt Aksu.