Sylvia Higuet en haar collega’s Nadine Wauthier en Colette Hologne werken in de sociale sector in Wallonië. Ze weten heel goed waarom ze vandaag zijn komen betogen. “We zijn het niet eens met de Europese besparingsmaatregelen. Er wordt een oneerlijk beleid gevoerd waarvan de gewone werkmensen de dupe zijn. Waarom wordt dat ene procent superrijken niet naar behoren belast? Dat zou de staatskas miljoenen euro kunnen opleveren.”
“We zijn hier trouwens al voor de derde keer, en we zullen blijven komen tot er echt iets verandert. We laten de moed niet zakken. Sneeuw of regen: niks kan ons tegenhouden.”
Uitbuiting
Brigitte Leclerc is arbeidster. “Het wordt alleen maar erger. In ons bedrijf kan je echt spreken van uitbuiting. Ze besparen op veiligheidsschoenen en kledij en er wordt voortdurend gedreigd met ontslag. Ik ben hier om op te komen voor onze toekomst. Als ik al die grote, dure huizen hier in Brussel zie, dan sterkt mij dat alleen maar in mijn overtuiging dat de rijkdom beter verdeeld kan worden.”
Angela Bankert en Manfred (die zijn achternaam liever niet doorgeeft) zijn dan weer speciaal uit Keulen naar Brussel gereisd. “De besparingswoede is grotendeels geïnspireerd door de Duitse elite en wij willen tonen dat we er niet achter staan. Wat er nu gebeurt, is heel erg voor de mensen in Zuid-Europa.”
“Bij ons valt het ogenschijnlijk nog mee met de werkloosheid, maar dat hebben we natuurlijk alleen maar te danken aan de steeds groter wordende groep werkende armen.”
Angela en Manfred zijn ook teleurgesteld in de Duitse vakbonden. “Ze hadden hier veel massaler aanwezig moeten zijn, we snappen niet dat ze niet meer gemobiliseerd hebben. En ook in Duitsland zelf horen we hen trouwens veel te weinig.” Dat de betoging in Brussel nogal rommelig verloopt vinden ze bovendien nogal jammer.
Werklozen
Een groepje mannen van ABVV Metaal schuift na wat aarzelen Jeroen Vleugels naar voren om ons te woord te staan. Vleugels werkt bij DAF Trucks en ook hij is in de eerste plaats naar Brussel afgezakt om een duidelijk signaal te geven aan Europa. “Ik ben tegen de besparingen. Als de economie slinkt, moet je investeren in plaats van te besparen.”
“Bovendien vinden we ook dat de overheid werklozen niet mag demoniseren. Het is een beetje cru om hen het vuur aan de schenen te leggen en hen aan te manen werk te zoeken terwijl de werkloosheid stijgt.”
Filip Van Bever werkt bij de arbeidsinspectie. “Ik vind het niet kunnen dat er op de kap van openbare diensten bespaard wordt terwijl de fiscale fraude van bijvoorbeeld de diamantsector ons handenvol geld kost. We worden opgelicht door de notionele interestaftrek. Ik ben dan ook te vinden voor een miljonairstaks.”
Op de vraag of hij de crisis zelf voelt, antwoordt Van Bever dat er op zijn werk te weinig mensen zijn om te kunnen doen wat er moet worden gedaan. “We zien veel misbruik en sociale wantoestanden, maar we kunnen vaak niet ingrijpen.”