In plaats van zich te concentreren op kwesties die enkel vrouwen aangaan, besloot Gabriela om onderwerpen aan te snijden die alle Filipijnen aangaan. “Wanneer het beter gaat met de Filipijnen, zal het automatisch beter gaan met de Filipina’s”, zei Jovita Montes, lid van Gabriela.

“Verkrachting van ons erfgoed”

De dag begon met een demonstratie aan de ambassade van de Verenigde Staten. De Filipijnen en de VS hebben een Visiting Forces Agreement, een akkoord waarbij Amerikaanse militairen niet vervolgd kunnen worden in de Filipijnen.

Dat zorgt voor veel wrevel bij de plaatselijke bevolking, die het gevoel heeft dat haar soevereiniteit aangetast wordt. Actievoerders kaartten de stijging in de prostitutie en het geweld tegen vrouwen aan op plaatsen waar Amerikaanse militairen mogen uitrusten.

“Wanneer buitenlandse troepen in ons land en onze zeeën blijven, komt er geen einde aan het geweld”, zegt Bai Ali Indayla, een van de actievoerders en lid van de jongerenorganisatie Kabataan.

Daarnaast zijn de demonstranten niet te spreken over de USS Guardian, het Amerikaanse oorlogsschip dat zonder toestemming in het Tubbataha-rif is gevaren. Het rif wordt beschermd door de UNESCO en is een belangrijk broedgebied voor vissen. Het zorgt dus voor het levensonderhoud van de vele vissersfamilies in de buurt.

“Wat er in Tubbataha is gebeurd, is niets minder dan de verkrachting van ons erfgoed!”, scandeerde Joms Salvador, secretaris-generaal van Gabriela.

Vrijlating

De toegang naar de ambassade werd echter versperd door de politie. Met schilden en bamboestokken hieldt ze het duizendtal betogers tegen. Over het algemeen was het een vreedzaam protest, met alleen hier en daar kleine opstootjes. Verder dan wat geduw en getrek kwam het echter niet. De demonstranten zetten hun punt kracht bij door voor de neus van de politie de Amerikaanse vlag te verbranden.

Daarna trok de betoging verder naar het plaatselijke politiekantoor. De demonstranten eisten de onmiddellijke vrijlating van twee actievoerders. Zij waren de dag ervoor gearresteerd bij een betoging aan het presidentieel paleis tegen de huidige regering.

Betogers blokkeerden het verkeer en lieten voelen dat ze niet zouden bewegen tot de twee vrijgelaten waren. Dat liet niet lang op zich wachten. Na een half uur in de blakerende zon konden de actievoerders hun twee leden opnieuw in de armen sluiten.

Verkiezingsjingle

In de namiddag sloten steeds meer Filipijnen zich bij de betogers aan. Ongeveer tienduizend vrouwen, mannen en kinderen verzamelden zich op het plein voor het postkantoor van Manilla. Met de verkiezingen in aantocht, kregen verschillende politieke partijen even de kans hun stempel te drukken op Internationale Vrouwendag.

Anders dan in België proberen politici er zoveel mogelijk een feest van te maken. De partijen hebben hier elk hun verkiezingsjingle, een liedje met bijbehorend dansje dat de Filipijnse kiezer moet verleiden.

Aan het einde van de middag besloten de tienduizend aanwezigen twee kilometer te marcheren naar het presidentieel paleis.

De mars trok over de drukste wegen van Manilla. Geen enkele straat werd afgezet, dus het verkeer zat vast achter de mensenmassa. Aangekomen bij de presidentieel paleis, verzamelde de menigte zich rond een podium. Nog meer speeches volgden.

“President Aquino moet haar verantwoordelijkheid opnemen. De VS moet buiten!”, schreeuwde Joms Salvador.

Om de dag te beëindigen, werd er een groot houten bord naar voren gebracht. Daarop was het gezicht van president Aquino geschilderd, versmolten met het gezicht van de Amerikaanse president Obama. Het hout werd ondergedompeld in benzine en in brand gestoken. Beide presidenten lichtten op en werden onder luid gejoel volledig verbrand.

Wanneer de laatste stukjes brandend hout werden gedoofd, ging de menigte uiteen en trok iedereen naar huis.