Édouard Henri Avril 24

Lesbische vrouwen macht en feminisme

donderdag 7 maart 2013 15:29
Spread the love

Op 8 maart 1908 vond in New York de eerste staking door en voor vrouwen plaats. Deze actie was het prille begin van de strijd voor vrouwenemancipatie en tegen vrouwendiscriminatie.In 1911 riep de socialiste Clara Zetkin tijdens een conferentie voor socialistische vrouwen in Kopenhagen op om op 8 maart jaarlijks een Internationale Vrouwendag te organiseren.

Vrouwen macht en kracht

De eerste en tweede ‘feministische golf’ kon slechts een beperkt deel van de vrouwen eisen verwezenlijken alhoewel nu verkondigt wordt dat de kous af is.Vrouwen en meisjes worden zowel politiek als persoonlijk nog steeds gebruikt, misbruikt en gedicrimineerd. Mentaal, fysisch. Feminisme wordt als oubollig afgeschilderd op basis van gebrek aan kennis. Ook jongere generaties vrouwen trappen in de desinformatie. Een macho mentaliteit wint veld.

Er heeft een georganiseerde aanval op mensenrechten plaats, waarbij vrouwen in de vuurlinie staan. Samen met een nieuwe preutsheid, puritanisme dreigt de ‘morele herbewapening’ in het zog van de door financieel / economische belangengroepen uitgelokte crisis, terreinwinst te boeken. Het is hoogtijd dat meisjes, vrouwen én mannen in de tegenaanval gaan tegen de krachten die hen in de armoede dompelen en hun waardigheid als vrouw afnemen. Aldus ook jongens en mannen moreel en materieel manipulerend.

De tweede feministische golf bereikte enkele doelen. Er is evenwel slechts een begin gemaakt van de opbouw van een samenleving waar in V/M gelijkwaardige rechten hebben met behoud van hun waardevolle verschillen. Het gaat om een langdurige ‘bevrijding-‘ beweging, om een ‘strijd’ voor ‘ontvoogding’. Het betreft veel meer dan modieus geleuter over ‘glazen plafonds’ en vrouwelijke burgemeesters. Het gaat om vrouwen- ‘kracht’ en vrouwen ‘-macht’. Politiek, persoonlijk.

 ‘Sport’ en ‘Familie’

Het dier dat mens heet, bevindt zich nog op een laag beschavingsniveau als primaat. De mannelijke soort is duidelijk minder ontwikkeld dan de vrouwelijke. Alhoewel vrouwen geen doetjes zijn en dat best meer zouden tonen,  heeft de man vrouwen onderworpen tot zijn slaafjes. In onderdrukkende gezin structuren, als seks speeltje, als arbeidskracht voor het vuile werk.

Vrouwen- ‘bevrijding’ kan zeker gezien worden als noodzakelijke ‘seksen strijd’ naast en binnen de klassenstrijd en de solidariteit daar in tussen V/M. Willen meisjes en vrouwen ‘macht’ verwerven dan kan de seksen strijd niet ontweken worden binnen het gezin, de bedrijven, de vakbonden. Seksen strijd en klassenstrijd, binnen de arbeidersbeweging en haar omgeving. Ook hier is solidariteit tussen M/V mogelijk. Ik ondervond nooit mannen haat vanwege bewuste feministische vrouwen.

De vrouwen beweging vond haar energie ook in onder meer lesbische, biseksuele middens die een voorhoede rol speelden. Ik maakte een halve eeuw geleden deel uit van ‘het sport’ zoals dat heette. ‘De ‘familie’ van vrouwen die van vrouwen houden in het Antwerpse. Als jonge ‘man’ die intuïtief aanvoelde waar zijn ‘thuis’ en ‘veiligheid’ lag. Dat was en is niet de hetero seksuele massa. Het betreft ‘gender-identiteit’, hoe je, je ‘voelt’. De beleving man of vrouw te zijn, die niet hoeft overeenkomen te komen met het werkelijke geslacht.

De reden waarom ik een nadrukkelijke vrouwelijkheid ‘beleef’ als biologische ‘man’ wordt nu wetenschappelijk aangetoond. In de jaren 50, ’60, ’70 werd dit als gedrag  bevestigd door de herkenning en erkenning vanwege lesbische vriendinnen. School vriendinnetjes wezen me de weg in het donkere bos. De rest was zoeken, vallen en opstaan… Een les :  assimileer je niet, ga je niet ‘aanpassen’ aan de normen en waarden, wees trots op je seksuele geaardheid, gender-identiteit en ‘Anders’ zijn.

‘Wijven’ in de ‘illegaliteit’

Mijn radicale politieke en intieme feministische standpunten zijn er het resultaat van. Radicaal, trots, bevrijdend feminisme speelt ook in mijn voordeel. Het indertijd nog ondergrondse en ondoorgrondelijke homoseksuele en lesbische leven versterkte de noodzakelijke veiligheid en ontwikkeling van een eigen cultuur. Dat leven speelde zich wat mijzelf betreft grotendeels af in het nachtleven. De ‘rafelige rand…’ Waar in lesbische kroegen, dancings, praat café’s een vrouwelijke portier mannen de toegang verbood.

Slechts weinig ‘mannen’ hoorden volop bij die ‘wijven’ wereld met hun ‘wijven’ praat. Deze zelf beschermende ‘illegaliteit’ was terecht. Er werd schaamteloos gebabbeld, veel gepraat,, feest gevierd, open en bloot. Deze beslotenheid heeft nog steeds nut. Ik ondervond geen tegen mannen gerichte vijandigheids, wel de ontdekking van een intieme seksuele identiteit in een ‘veilige haven’.

In en van uit dat Antwerpse nachtleven werden contacten gelegd, de eigen erotiek begrepen, liefjes gevonden, ontwikkelden zich politieke inzichten. Lesbische vrouwen lagen aan de basis van vluchthuizen en ontmoeting plaatsen voor en door àlle vrouwen.

Lesbische vrouwen tegen slavernij

Hun betekenis op het vlak van actie en van intellectuele inhoud wordt stelselmatig onderschat en ‘marginaal’ genoemd. Ook in middens van vrouwen organisaties en vrouwen in het algemeen. Lesbische vrouwen worden gediscrimineerd door een deel van de mannelijke homo’s. Het kwetsend bedoelde beeld van ‘man wijven’ doet nog de ronde. Nochtans speelden ze in de feministische en de holebi emancipatie een centrale rol bij  het proces van bevrijding van alle meisjes en vrouwen uit de slavernij. Een ontwikkeling die niet afgerond is.

Uit hetgeen zich in de jaren ’50, ’60, ’70 afspeelde in het onder meer het Antwerpse nachtleven kan veel geleerd worden. Jaliena Winters beschreef voor haar Master in de Geschiedenis (UGent – 2010-2011) een indrukwekkende thesis : ‘Tussen pot en pint. Het uitgaans(be)leven van lesbische en biseksuele vrouwen in Antwerpen vanaf de jaren ‘50’.

Ik kwam er als puber mee in contact, kwam in meerdere gelegenheden, vooral in de aan de Oude Korenmarkt (Grote Markt) gelegen ‘Shakespeare’. Een lesbisch monument, een feministische baken van intellect en openlijke vrouwenliefde. Een ‘geheim’ waar de burger over roddelde en moeders over panikeerden. De beroemde auteur Shakespeare is vooral in zijn poëzie homo-erotisch. De ‘Shake’ werd een thuishaven…

In ‘het verborgene’

Jaliena Winters van de UGent : ‘De diversiteit tussen de verschillende bars en cafés, het relatieve grote aanbod en de triviale mentaliteit maakte Antwerpen vooral in de jaren ‘60 en ‘70 aantrekkelijk voor een breed publiek. De ‘Shakespeare’, gekend bij elke generatie, was de rode draad doorheen het lesbische uitgaans(be)leven, in tegenstelling tot de meeste cafés die slechts een kort bestaan kenden.’

Verder : ‘Hoewel jongeren tegenwoordig op meer plaatsen terecht kunnen, had „de sfeer van het verborgene? een charme en was er noodgedwongen meer solidariteit. Het feit dat deze groepen – zoals Atthis – nog steeds bestaan wijst echter op een bepaalde behoefte aan plaatsen waar gelijke zielen elkaar kunnen treffen, of ze nu jong, oud, zoekende of ervaren zijn. Tijdgeest en omgevingsfactoren kunnen wel verschillen, maar in de ontdekking naar zichzelf zijn er bepaalde ankerpunten die collectief aanwezig zijn en die niet begrensd worden door tijd en plaats zoals de nood om ergens thuis te komen en de nood om te weten wie je bent en wat je voelt.’

Gelijke zielen… Het ging er in de ‘Shake’ ook zeer ‘aards’ aan toe. Deze periode viel samen met de zgn. ‘seksuele revolutie’ en ‘uniseks’ En : ‘De nood om te weten wie je bent..’ Nog steeds wordt vrouwen belet te zichzelf als vrouw te vinden.’ Laat je niet wijsmaken dat feminisme oude koek is. Er ligt een wereld open die kan ontdekt worden door V/M..

Lees ter gelegenheid van deze Internationale Vrouwendag de door Jalinea Winters bij mekaar gesprokkelde geschiedenis over het bruisend lesbisch leven een halve eeuw geleden.

Thesis ‘Tussen pot en pint…’ http://lib.ugent.be/fulltxt/RUG01/001/786/499/RUG01-001786499_2012_0001_AC.pdf

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!