De evaluatie is afkomstig van de Independent Evaluation Group (IEG), de auditor van de Wereldbank. De IEG stelt dat de verwachtingen op het gebied van armoedebestrijding, zoals de Wereldbank die in een strategie uit 2002 uiteenzette, “nog niet zijn gehaald.” Het rapport is vooral kritisch over de kapvergunningen die op grote schaal worden verstrekt en een gebrek aan projecten waarbij de plaatselijk gemeenschap wordt betrokken bij het bosbeheer.

Hoewel het volledige rapport nog niet openbaar is gemaakt, werd maandag al over gesproken over conceptversies van het rapport en het antwoord van het management op het hoofdkwartier van de Wereldbank in Washington.

In het antwoord van het management staat dat de audit “onnauwkeurigheden en misleidende aannames bevat die eerder gebaseerd zijn op generalisering van de bosbouwsector dan op een evaluatie van het werk van de Wereldbank in deze sector.”

De Wereldbank toont zich niet alleen gefrustreerd over de methodiek van de IEG, maar ontkent ook de beschuldiging dat de bosbouwhervormingen – in het bijzonder ten aanzien van vergunningen – niet hebben geleid tot duurzame en inclusieve ontwikkeling. Het management zegt dat het vergunningenbeleid niet los gezien mag worden van de context, het is slechts een onderdeel van een pakket van hervormingen. Ook zou er al uitgebreide literatuur bestaan over vergunningshervorming. Hertaxaties zouden “weinig toevoegen.”

De bank stelt verder dat de IEG enkele bijzonder belangrijke hervormingen heeft gemist, zoals verificatie van bosbouwbeheer door een derde partij voorafgaand aan investeringen door de Wereldbank. Ook zou de evaluatie te weinig aandacht besteden aan een initiatief van de bank, de External Advisory Group on Forests, gericht op monitoring van de bosbouwinvesteringen van de bank.

Klimaatverandering

Zowel de directheid van de IEG als de krachtige reactie van het management van de Wereldbank hebben sommige waarnemers verrast. “De evaluatie was verrassend oprecht, maar het is belangrijk om je te realiseren dat de kwestie gevoelig ligt omdat de bank probeert zichzelf te positioneren als een belangrijke speler als het gaat om het vinden van antwoorden op de klimaatverandering”, zegt Joshua Lichtenstein van het Bank Information Center, een waakhond in Washington.

“Het rapport wijst er echter op dat de strategie van de bank om zich te concentreren op industriële vergunningen, niet lijkt te werken. Er is wel wat vooruitgang geboekt als het gaat om een juridisch raamwerk, maar de IEG zegt dat die programma’s niet geleid hebben tot duurzame, inclusieve economische ontwikkeling, en ook niet tot een afname van de ontbossing of duurzaam gebruik van bossen.”

De Bosstrategie van de Wereldbank uit 2002 is gericht op zowel armoedebestrijding als bescherming van het plaatselijke milieu. Een belangrijk component van deze nieuwe benadering is industriële houtkap, waarvoor in 2002 een verbod werd opgeheven. Door vervolgens in te zetten op hervormingen, zoals beter management en certificering, zou op plaatselijk niveau werkgelegenheid gecreëerd worden. Op nationaal niveau zouden er extra inkomsten komen.

De IEG-evaluatie stelt echter dat deze benadering geen vruchten heeft afgeworpen. “We zijn niet tegen betrokkenheid van de Wereldbank bij de bosbouwsector. De bank heeft veel kleine, succesvolle projecten”, zegt Lichtenstein. “Maar dat is juist het punt. Er zijn andere modellen, goede alternatieven, beschikbaar. De bank moet dit omvangrijke project rond industriële bosbouw opgeven. Het was het proberen waard, maar het werkt niet.”