2013: steden als strijdperken omtrent mobiliteit

2013: steden als strijdperken omtrent mobiliteit

vrijdag 11 januari 2013 10:23
Spread the love

2013: VIJF INTUITIES (IV)

Wat brengt 2013 ons? De pers heeft al heel wat grote dossiers besproken: de begrotingsuitdaging van de federale regering, de eurocrisis, de ontwikkelingen in het Midden-Oosten etc. Het opzet van deze tekst is verschillend. Ik heb het niet zozeer over gebeurtenissen, maar over trends, en dit in vijf dossiers. In december evalueer ik mijn “intuïties” en zal blijken waar ik juist of verkeerd zat.

Over elk van de vijf items valt een mooi essay of zelfs een boek te schrijven. Kwestie van het laagdrempelig te houden, heb ik me beperkt tot korte teksten zonder franjes. Vandaag deel vier.

2013: steden als strijdperken omtrent mobiliteit

Dit dossier staat al een hele tijd op de maatschappelijke en politieke agenda. Ik denk dat we in 2013 een verruiming en verharding van het debat gaan meemaken. Verruiming: het dossier komt in meer steden hoog op de agenda, ook in kleinere provinciesteden. Meer mensen en maatschappelijke actoren mengen zich in het debat. Waarom? De feiten zijn wat ze zijn. Het aantal auto’s en het vrachtverkeer blijft stijgen. De bevolking blijft aangroeien. Meer en meer mensen komen gewoon tot stilstand in het verkeer. Er is de problematiek van de luchtvervuiling en het lawaai etc. De feiten duwen dit dossier dus op de politieke agenda. Bovendien is er een groeiende groep twintigers en dertigers die een heel ander beeld heeft over de auto. Voor hen is dat geen statussymbool. Daarvoor zijn er andere dingen in hun leefwereld (de sociale media, de iPad etc.). Je gebruikt een auto als je hem nodig hebt, puur functioneel. “Als er Cambio zou zijn in mijn stad, had ik mijn auto al lang verkocht”, zei me onlangs een dertiger. Want zo zou hij veel geld besparen, en niet inboeten op mobiliteit. Deze groep mensen zal niet aarzelen om maatregelen om steden autoluw te maken te steunen, waarbij ze in conflict zullen komen met mensen en groepen waarvoor de auto wel nog een heus statussymbool is. Die zouden het een heel pijnlijke degradatie vinden als hun mogelijkheden om zich met de auto te verplaatsen zouden beperkt worden en als ze de trein, tram of bus zouden moeten nemen. Dat soort culturele patronen maakt veranderingsprocessen uiteraard heel taai.

Ik denk dat het debat omtrent mobiliteit ook zal verharden. Niet alleen omdat meer mensen gewoon stil staan in het verkeer of opnieuw op het werk of de school te laat zijn. Maar ook omdat sommige politici die resoluut kiezen voor “de automobilist” electoraal belang hebben bij de verharding van het debat. Bovendien raakt dit debat zoals ik al zei ook diepverankerde culturele patronen.

Ik denk dat er in 2013 een “coalition of the willing” kan ontstaan, een heterogeen samengestelde groep die het opneemt voor de stad, waarbij mobiliteit een van de strijdperken wordt. In die prostedelijke coalitie vind je niet alleen mobiliteitsexperts, maar ook planologen, fietsliefhebbers, bewoners, politici van verschillende partijen en erfgoedliefhebbers. Die mensen en groepen positioneren zich assertief in het strijdperk van de mobiliteit. Burgemeesters en schepenen die hun sjerp te danken hebben aan een antistedelijk en auto-aaiende campagne komen in die strijdperken in een heel oncomfortabele positie.

take down
the paywall
steun ons nu!