Binnenlands terrorisme

Uit zwaar gecensureerde documenten, vrijgegeven door het FBI, blijkt dat, ruim voor dat de eerste actie van Occupy Wall Street plaatsvond, het agentschap Occupy Wall Street aanpakte als binnenlands terrorisme, hoewel het zelf aangeeft dat het om een vreedzame protestbeweging gaat.

Meermaals vallen er verwijzingen naar een ‘Joint Terrorism Task Force‘, ‘domestic terrorism‘ (intern terrorisme), contra-terrorisme en ‘Tripwire‘. Operatie Tripwire is een terrorisme-preventie-initiatief dat werd opgezet na de aanslagen op het World Trade Center op 11 september 2001.

Het is een samenwerking tussen burgers en wetshandhavingsinstanties om ervoor te zorgen dat potentiële terroristische dreigingen pro-actief worden aangepakt. Onder dit programma bestaan er zo onder meer contacten tussen wetshandhavers en een netwerk van bedrijven en industrieën en anonieme meldingsmogelijkheden.

De geheime politie van het establishment

Mara Verheyden-Hilliard, directrice van het Partnership for Civil Justice Fund dat om de vrijgave van de documenten had verzocht, stelt: “Decennium na decennium kunnen we met elke beweging voor sociale rechtvaardigheid vaststellen, dat het FBI zich keer op keer gedraagt in dezelfde rol, welke is op te treden als de geheime politie van het establishment tegen het volk.”

De documenten tonen aan dat het FBI communiceerde met de NYSE (New York Stock Exchange) over het op handen zijnde Occupy Wall Street en plannen voor de protesten. De 99 pagina’s die werden vrijgegeven laten een licht schijnen op de verregaande samenwerking tussen dit agentschap, het Department of Homeland Security (DHS), privé veiligheidsdiensten, bedrijven, banken, de Federal Reserve, lokale politiediensten, campuspolitie op verschillende universiteitscampussen en anderen.

Het is het beeld van Amerikaanse overheidsagentschappen die werken als een private inlichtingendienst voor bedrijven, Wall Street, banken -al de instellingen waar het volk tegen demonstreert.

Zo bevat de bundel een rapport van de ‘Domestic Security Alliance Council‘ (DSAC). De DSAC wordt door de overheid omschreven als ‘een strategisch partnerschap tussen het FBI, het DHS en de privé sector’. In het betreffende document worden de Occupy-protesten -gericht tegen de havens aan de westkust van de VS- behandeld: over wat men kan verwachten, wie er paraat zal staan, hoe om te gaan met de protesten enz.

De ‘handling notice‘ op het document is helder: ‘[…] de gevoelige informatie is bedoeld voor gebruik binnen de gemeenschap van bedrijfsbeveiligers [en] mag niet worden vrijgegeven, noch schriftelijk, noch mondeling, aan de media, het grote publiek of ander personeel […]’.

Undercovers, infiltranten en informanten

Hoewel de vrijgegeven documenten zwaar gecensureerd werden, duidt de informatie erop dat er nog veel meer materiaal moet bestaan: notulen van vergaderingen, memo’s en diens meer. Doch door de censuur heen valt af te leiden dat het FBI privé-personen en organisaties heeft gebruikt voor infiltratie en als informanten.

Zo zijn er documenten die aantonen dat de Federal Reserve in Richmond informatie doorspeelde, rapporteerde en updates verschafte aan het FBI over planningsvergaderingen van Occupy-groepen en discussies in de Occupy-beweging via de Capitol Police (politiedienst die instaat voor de bescherming van het Congres, nvdr).

Een ander document toont dat een werknemer van een privé-bewakingsbedrijf, verbonden aan de haven van Anchorage, planningsvergaderingen van de Occupy-beweging in Anchorage zou bijwonen en rapporteren aan het FBI. Het FBI bracht deze persoon hiervoor in contact met de lokale politie en werd geadviseerd zich door een politieagent te laten vergezellen.

In nog een ander document wordt de ontmoeting gedocumenteerd tussen FBI, lokale politie en een deelneemster aan Occupy Iowa die uit onvrede met de gang van zaken informant werd, al had ze geen weet van zaken of specifieke bezorgdheden over openbare veiligheid, veiligheid van politieagenten of criminele activiteiten. Ze ging zelfs zover haar e-mail- en facebookaccount en paswoorden aan te bieden. Deze persoon kreeg een contactpersoon toegewezen bij de politie in Des Moines.

In een ander document wordt dan weer voorgesteld om ‘tripwires’ (cfr. Operatie Tripwire, nvdr) te installeren onder de coördinators van Occupy-evenementen in Noord Florida. In het kader van het Tripwire-initiatief vond er op 11 oktober 2011 trouwens ook contact plaats met de veiligheidsverantwoordelijke van de Oaks Mall in Gainesville, Florida, om de contactpersoon te adviseren naar aanleiding van de op handen zijnde Occupy-protesten.

Op 30 oktober werd er vervolgens inderdaad een terroristische aanval gepleegd door de Occupy Gainesville Radical Cheerleaders zoals je hieronder kan zien.

Criminele eenlingen

Opvallend is hoe uit de documenten blijkt dat het FBI zich er goed bewust van is dat de Occupy-beweging een vreedzame, geweldloze protestbeweging is, maar toch een excuus zoekt om haar middelen en autoriteit inzake terrorismebestrijding aan te wenden. Hiervoor definiëren ze de Occupy-beweging als binnenlands terrorisme en potentieel crimineel van natuur.

In een document met de titel ‘Domain Program Management Domestic Terrorism’ lezen we zo dat het FBI bezorgd is dat de Occupy-beweging ‘een uitlaatklep kan geven aan een alleenstaande dader die de beweging benut omwille van redenen gelinkt aan de algemene onvrede met de overheid’.

Vooral in de residentiële gebieden Daytona, Gainesville en Ocala kijkt het FBI toe, omdat deze gebieden deel uitmaken van Centraal Florida waar een aantal van de hoogste werkloosheidscijfers in Florida blijven bestaan.

Je kan stellen dat dit een analyse en erkenning van een probleem is. Maar het protest van de burger hiertegen is uiteindelijk wat het FBI en het DHS ziet als een dreiging, niet zozeer de dreiging van geweld.

Uiteraard kan om deze reden ook ieder protest onder binnenlands terrorisme vallen. Elk protest kan door een gekke eenzaat aangewend worden om tot een of andere terroristische aanslag over te gaan.

Opmerkelijk hield de Teaparty in dezelfde periode bijeenkomsten doorheen de VS waar ze openlijk wapens droegen, zelfs tijdens bijeenkomsten waar de president spreker was. Toch richtte het FBI haar aandacht op de Occupy-beweging.

Anarchisten

Ook opvallend is dat de Occupy-beweging herhaaldelijk als ‘anarchistisch’ wordt bestempeld; zo ook in een document, gedateerd 22 augustus 2011, waaruit een ontmoeting tussen het FBI en vertegenwoordigers van de NYSE blijkt.

Bediscussieerd werd het geplande Anarchistische (sic) protest getiteld ‘Occupy Wall Street’, gepland voor 17 september 2011. Het protest verschijnt op ‘Anarchistische websites’ en sociale netwerkpagina’s op het internet.

De waarschuwing van het FBI gaat verder: “Tal van incidenten hebben zich voorgedaan in het verleden waaruit pogingen van Anarchistische groeperingen blijken om de normale bedrijvigheid in financiële districten te verstoren, te beïnvloeden of te sluiten.”

Het FBI refereert naar de anarchistische ideologie en demoniseert anarchisten zoals gewoonlijk als crimineel, al zijn ze zich bewust van de vreedzame opzet van de protesten -net zoals in België gebeurt door politiediensten, wanneer ze het over ‘anarchisten’ hebben.

Echter zijn er evenzeer in de VS voorbeelden genoeg waar politiediensten gemaskerd infiltreerden in demonstraties en zichzelf voordeden als de ‘anarchisten’, waarvan ze steeds beweren dat ze er zich zorgen om maken.

Uiteindelijk brengt het FBI nergens bewijzen aan van criminele activiteiten vanwege de Occupy-beweging, wat ze ongetwijfeld zouden gedaan hebben indien ze er over zouden beschikken. Wat wel blijkt, is dat het FBI zich gedraagt als in een politiestaat.

Het FBI heeft hierin een lange geschiedenis: in massabewaking, het viseren van mensen op basis van politieke ideologie en het verstoren van bewegingen voor sociale rechtvaardigheid. Denk maar aan de beweging tegen racisme en segregatie, de vredesbeweging, de American Indian Movement enz.

Chemische bommen en sluipschutters voor Occupy

Wat blijkt uit de documenten is dat het gevaar voor de deelnemers aan de Occupy-protesten feitelijk reëler was dan het vermeende gevaar dat het FBI hen toeschrijft en niet enkel vanwege de meerdere voorvallen van gewelddadige politie-repressie en wangedrag door politiediensten.

Dit blijkt bijvoorbeeld uit de vermelding van een aanval met een ‘chemische bom’ op het tentenkamp van Occupy Maine op 23 oktober 2011. Nog verontrustender is de melding dat tegenstanders planden de ‘leiders’ van Occupy-protesten te vermoorden. Misschien maar goed dat Occupy horizontaal georganiseerd is.

Op pagina 61 lezen we zo: “Een geïdentificeerde [gecensureerd] die vanaf oktober wil overgaan in sluipschutter-aanvallen tegen demonstranten in Houston, Texas, als dit noodzakelijk wordt geacht. Een geïdentificeerde [gecensureerd] is in het bezit gekomen van informatie die aangeeft dat demonstranten in New York en Seattle gelijkaardige protesten plannen in Houston, Dallas, San Antonio, en Austin, Texas. [Gecensureerd] plande om informatie te verzamelen over de leiders van de protestgroepen en foto’s te verkrijgen, vervolgens een plan te ontwikkelen om de leiders te doden met gedempte sluipschuttersgeweren.”

En op pagina 68: “Op 13 oktober 2011 stuurde schrijver via e-mail een uittreksel van de dagelijkse activiteiten [gecensureerd] betreffende FBI Houstons [gecensureerd] om alle IA’s, SSRA’s en SSA [gecensureerd] in te lichten. Deze [gecensureerd] identificeerde de exploitatie van de Occupy-beweging door [gecensureerd] die geïnteresseerd is in het ontwikkelen van een langetermijnplan om de lokale Occupy-leiders te doden met sluipschuttervuur.”

Dietrich Muylaert