To Whom It May Concern
Aan Nederlandstalige kant gaat de discussie over het gevaar N-VA verder.
Blijkbaar voelen velen zich geroepen om onze premier van antwoord te dienen; Zo rollen ze nu wellicht de rode loper uit, voor iets dat ze later niet wensen.
Als een politicus zijn eigen triomftocht organiseert en daarna beweert <dat dit niet gewild was en eigenlijk niet past bij zijn bescheidenheid> en als daarna blijkt dat die zelfde persoon al maanden voordien alles zelf georganiseerd had, is er dan geen reden tot wantrouwen of gevaar?
De mensen zijn de politieke spelletjes beu!
Beweren dat men het fileprobleem op de Ring1 in Antwerpen als burgemeester direct zal aanpakken terwijl men daar geen bevoegdheid heeft en datzelfde probleem 3 jaar laten verrotten in de Vlaamse regering die wel initiatieven kan nemen, kan vragen oproepen, zo niet wantrouwen, of?
In moeilijke tijden moet men zinvolle en doordachte investeringen doen voor de relance naar een betere toekomst. Zien of het in 2013 zal gebeuren en men niet opnieuw dit dossier over de volgende verkiezingen zal tillen. Zou dat laatste dan <de kracht van verandering> moeten voorstellen?
Als iemand steeds de verantwoordelijkheid naar anderen verschuift en ondertussen roept ‘aanvallen!’, dan dient hij ook open te staan voor een tegenreactie, niet? Zegt N-VA immers niet al jaren dat de federale en de Vlaamse verkiezingen gescheiden moeten blijven. Toch staat ze nu reeds te juichen voor de <moeder van alle verkiezingen die samen vallen>. Waarom? Riep N-VA in de voorbije gemeenteraadsverkiezingen niet herhaaldelijk <stem Di Rupo weg>, eerder dan dat ze het inhoudelijk, over de gemeentelijke oplossingen hadden? Waarom?
Niet dat ondergetekende de Premier in alles klakkeloos volgt, maar van hem nu de schietschijf maken in Vlaanderen is ondoordacht, van wie het ook mag komen. Verder zou ik iemand wantrouwen die herhaaldelijk beweerde geen politici uit andere partijen aangetrokken te hebben voor de verkiezingen, terwijl in een aantal gevallen kan aangetoond worden dat dit al in de eerste helft van 2011 bezig was. Geen reden om te wantrouwen? <De burgemeestersverkiezingen van de grootste stad in Vlaanderen simpelweg gebruiken als ‘opstapje’ naar 2014>: nog steeds geen reden om te wantrouwen? Een eigen minister die de spelregels aan zijn laars lapt, nog steeds geen reden?
Toch kan N-VA het via de media nog steeds verkocht krijgen in Vlaanderen. Waarom?
Op 14.10.12 voelde ik verontwaardiging toen ik tussen de ‘meute’ opgehitste mensen stond onder het balkon van het Antwerpse stadhuis en verliet de markt als het ware met de staart tussen de benen… tot ik hoorde dat het gepland was. Mag verontwaardiging dan niet omslaan in wantrouwen?
Wie ben ik? Het is aan u om verder met gezond scepticisme de feiten op hun inhoud te beoordelen.
Met respectvolle groeten,
Philippe Deleu, Ekeren
