Een politieke partij wordt gevaarlijk als de gebruikte methode primeert op de doelstelling. Is het electoraal succes van de N-VA gebaseerd op het ideologische toekomstbeeld van een onafhankelijke Vlaamse staat of eerder op het vijandsbeeld dat ze met succes hanteert over het andere landsdeel in ons gefederaliseerd land?

Als het vijandsbeeld de overhand krijgt, zet je wel gegarandeerd de bevolking tegen elkaar op, maar weet je nog niet waarvoor diezelfde bevolking maatschappelijk kiest.

De Antwerpenaar verwacht allicht impulsen die de concurrentiekracht van haar haven versterkt en haar positioneert naar de toekomst toe. Hij of zij zit hoe dan ook niet te wachten op een stellingenoorlog die moet aantonen dat de eigen slagkracht binnen de metropool gekortwiekt wordt door een federale overheid.

Integendeel dienen alle partijkanalen aangewend om de plaatselijke noden ook in het federaal parlement aan bod te laten komen. Zoniet versterk je inderdaad ongewild de uitvoerende macht (lees: de verfoeide federale regering), natuurlijk.

N-VA heeft geen autonoom statuut als observator in het politieke landschap. Als belangrijke Vlaamse partij moet zij vandaag in staat zijn een eigen conservatieve bijdrage te leveren naast wat zij intussen met succes als een amalgaan van traditionele partijen afschildert.

Als het RIZIV vandaag in cijfers vaststelt dat er in de ziekenhuizen geen uitgaven transferts meer voorkomen tussen Wallonië, Brussel en Vlaanderen, dan is dat niet omwille het aanklagen van de vermeende wantoestanden tussen noord en zuid.

Een federaal kenniscentrum en de ministers Frank Vandenbroucke (sp.a) en Rudy Demotte (PS) hebben de situatie in beeld gebracht en op basis van een oordeelkundig beleid worden ziekenhuizen vandaag via referentiebedragen gefinancierd.

Voor een bepaalde ingreep worden kwalitatieve vereisten forfaitair gefinancierd, en wordt het aan de instelling overgelaten hoe ze die invult. Door deze analyse heeft men niet alleen een overdreven prestatiegerichte geneeskunde ingedamd, die besparingen moeten de overheid vooral in staat stellen om de maatschappelijke uitdagingen van de toekomst aan te gaan.

We hebben het dan niet alleen over nieuwe dure technieken en geneesmiddelen, maar ook over de willekeur van de groeiende private hospitalisatieverzekeringen en van de honorariasupplementen die ook in ons land een tendens hebben ingezet van dure en andere ziekenhuizen. Hallo N-VA?

Het ergste wat ons kan overkomen is dat de andere partijen met de media in hun kielzog of als smaakmaker, volop ingaan op de polemiek van de N-VA en tot de verkiezingen van 2014 een robbertje schelden over haar agenda. Andere partijen moeten ook in staat zijn de techniciteit van hun visie te overstijgen en met duidelijke standpunten hun eigen politiek engagement gaan verwoorden.

Het echte debat gaat niet over politici of over politieke partijen en hun profileringsdrang, maar wel over het zorgvuldig omspringen met overheidsgeld, de efficiëntie en effectiviteit van het overheidsoptreden, en de versterking van de democratie (lees: politiek) door een duidelijke aanwijsbaarheid van wie bevoegd is. Democratie als werkwoord dus.