Stilletjes aan beginnen de Palestijnen die leven op de Westelijke Jordaanoever de kracht van vakbondsacties te ontdekken. Onder impuls van de vakbonden worden pleinen bezet, wordt het openbaar vervoer lam gelegd en staken ambtenaren. Het zijn tekens van de steeds sterker wordende vakbonden die sociale rechtvaardigheid eisen.

De financiële crisis, die de West Bank treft, wordt gezien als de oorzaak van het protest. De stijgende prijzen en de lage lonen creëren bij de Palestijnen het bewustzijn dat het economische beleid van premier Salam Fayyad en zijn partij ‘de derde weg’ falen. Ze verwerpen de vrije-marktlogica van premier Fayyad. In september en oktober vroegen de betogers zijn ontslag. Almaannews berichtte dat premier Fayyad er aan dacht zijn ontslag aan te bieden. Op 30 oktober stelde hij voor een regering van nationale eenheid te vormen, maar dit werd al snel verworpen door de linkse partijen en voor Fatah was de tijd nog niet rijp.

Ondertussen bleef de financiële crisis bestaan. De VS en de EU beloofden elk 200 miljoen dollar financiële hulp te geven. Verschillende EU-landen storten geld samen met de UAE en Oman. Dit maakt het mogelijk dat op korte termijn de lonen van de ambtenaren konden worden betaald. De plotse steun van de internationale gemeenschap is een vrij nieuw gegeven in de geschiedenis van de Palestijnse Autoriteit(PA). 

Een duidelijke indicatie dat de protesten wel degelijk effect hebben is dat de Israëlische eerste minister Benjamin Netanyahu volgens Almaannews heeft opgeroepen tot financiële steun aan de PA. Dit kan enkel worden verklaard uit vrees voor het protest in de West Bank en voor het uiteenvallen van de PA. 

Als de vakbonden er in slagen hun draagvlak verder uit te bouwen kunnen zij op termijn belangrijke resultaten boeken. Op 7 oktober werd al een minimumloon ingevoerd in de privé- en publieke sector, hoewel dat dit nog laag ligt.