Zaterdag hadden de islamisten een manifestatie georganiseerd aan de universiteit van Cairo om hun steun te bewijzen voor hun president en leider Mursi. En wat ik daar zag heeft me diep geraakt.

Het meest opvallende was het geluk van de mensen daar aanwezig. Ze waren trots en voelden zich thuis in het Egypte dat ze daar op straat verzameld zagen. “De sfeer is de max! Welkom in Egypte”, zeiden verschillende mensen tegen mij.

Het Egypte van zaterdag en het Egypte van Tahrir zijn twee landen die steeds meer tegenover elkaar komen te staan. De sfeer in beide landen is aangenaam en uitgelaten voor wie gelooft in haar principes.

Overal wordt gesproken over vrijheid, verandering en revolutie, maar met totaal andere betekenissen. Dezelfde symbolen komen terug en worden opgeëist.

Op zaterdag heb ik bijvoorbeeld ook slogans gehoord die ook op Tahrir geroepen worden:

thuwwaar ahraar hankammil al mishwaar: revolutionairen zijn vrij, we zetten de strijd voort. Het was wat vreemd de islamisten dit te horen roepen. Vooral omdat de MB een wat eigenaardige rol gespeeld hebben tijdens de revolutie en op belangrijke momenten zelfs weigerden deel te nemen, wat hen misschien niet onmiddellijk de titel ‘revolutionairen’ oplevert

damm al shuhadaa ma ruhs/mish bi balaash: martelarenbloed is niet gratis. Waarmee bedoeld wordt dat de slachtoffers niet voor niets gevallen zijn. Ook hier, raar, want Mursi weigert de slachtoffers van de clashes in Mohammed Mahmoud vorig jaar november te erkennen als ‘martelaren van de revolutie’.

Andere voorbeelden van de slogans van zaterdag, maar dan duidelijk islamistisch getint, zijn:

islaamiyya, islaamiyya: wat doelt op een islamitische staat

al sha3b yu’ayyid qaraar al ra’ies: het volk steunt beslissing van de president

i3laan dustuuri taani: nog een grondwettelijke verklaring

yellah Mursi idrab taani: hop hop Mursi, meer van dat

al sha3b yuriid tatbiiq shari3at allah: het volk wil de toepassing van God’s wet

mursi mursi/ allahu akbar: Mursi Mursi, Allah is de grootste

Als westerling is het natuurlijk gemakkelijk de mensen op Tahrir te steunen en hun land te verdedigen, maar daar gaat het voor mij niet over. Ik wil eerder de polarisatie illustreren.

De geluidsfragmenten:

Het eerste fragment illustreert de manifestatie van de islamisten op zaterdag. Je gaat een aantal slogans horen die hierboven beschreven staan.

https://w.soundcloud.com/player/?url=http%3A%2F%2Fapi.soundcloud.com%2Ftracks%2F69953376?

In het geluidsfragment van zaterdag staat ook een andere vreemde gebeurtenis gedocumenteerd. Op een bepaald moment kondigen ze een aan dat “er nog een belangrijke boodschap is, en als het waar is, dan is het een overwinning dankzij God. Ze hebben ons verteld dat Bashar al Asad afgetreden is!”. Je gaat nooit achterhalen of ze deze leugen doelbewust verspreid hebben of niet, maar de sfeer was nóg uitbundiger dan te voren. In de audio herken je de reactie aan het aantal Allahu Akbar’s.

Daarnaast hoor je ook een aantal accenten, wat bewijst dat mensen uit verschillende districten afzakten om deel te nemen aan de betoging in Cairo, als ze al niet in Cairo woonden, óf dat ze met bussen zijn aangevoerd, wat ook gebeurt.

https://soundcloud.com/carlcappelle/iskandirella-tahrir-2-december

Het tweede geluidsfragment illustreert wat de sfeer op Tahrir. Bij het herbeluisteren viel mij de massa mensen op. Zowel op Tahrir als aan de universiteit van Cairo staat een hoop mensen verzamelt. Een massa waar we in België niet aan gewoon zijn. Op Tahrir hoor je een concert van Iskanderella, een groep die vooral sinds de revolutie bekend is. Het nummer gaat over het feit dat ze revolutionairen zullen blijven totdat ze ‘de vrijheid’ bereikt hebben. Het concert wordt afgesloten met het nationale volkslied, biladi.

Wie heeft het meeste recht het volkslied op te eisen? Wie zingt het mooiste over zijn land? Dat wordt de komende dagen duidelijk.

(op dit moment zijn er enorme betogingen op Tahrir en aan het presidentiële paleis in Heliopolis (Cairo), tegen de grondwettelijke verklaring, tegen de grondwet zoals die er nu uit ziet en tegen het beleid van Mursi)