Beste autochtoon, sorry voor alles

maandag 3 december 2012 14:18
Spread the love

Ik wil oprecht mijn spijt betuigen en op mijn knieën vallen voor al het leed, waar ik eigenlijk niets mee te maken heb.

Sorry, voor de hangjongeren. Sorry, voor de bankencrisis. Sorry, voor je aambeien. Sorry, voor het uitsterven van de dodo. Sorry, voor de klimaatverandering. Waarschijnlijk hebben we daar geen schuld aan, maar toch sorry. Sorry, omdat we het Nederlands verrijken. Sorry, dat we enkel nuttig zijn voor de oplagen van kranten. Sorry, dat ik honderd keer na elkaar kan opdrukken. Sorry, voor de hoofddoek. Sorry, voor de Arabische lente. Sorry, omdat we besneden zijn. Sorry, dat ik dit heb geschreven. Sorry, omdat door ons Filip De Winter een reden van bestaan heeft. Sorry, sorry, sorry.

Ik beloof dat we actie zullen ondernemen. We gaan flyers uitdelen met ‘sorry’ daarop. We zullen vanaf nu alleen nog t-shirts en petten met ‘sorry’ dragen.

Velen zien ons als een geheel, geen individuen, een samengesmolten massa. If you can’t beat them, kruip dan maar. Als we ons bij elk incident met iemand van vreemde afkomst verontschuldigen, wordt alles veel simpeler.

Ik was het moe om dingen te verduidelijken. Steeds weer dezelfde vragen te krijgen: ‘En? Wat denk je daarvan? Heb je het gehoord, gezien, gelezen?  Femme de la rue, gaybashing, om nog maar te zwijgen over die studentendoop. De mensen kunnen niet meer op straat rondlopen? Weet je hoe dat komt? Dat komt door jullie. Awel vriend, leg het eens uit. Moet jij je niet verantwoorden voor jullie gedrag? Of durf je daar niet over schrijven?’

Ik doe geen moeite meer. Ik zeg vanaf nu alleen maar sorry.

Vroeger hield ik lange monologen over hogere GAS-boetes en strengere sancties voor criminelen. Ik pleitte om vuur met vuur te bestrijden, oog om oog tand om tand. Ik was een liefhebber van meedogenloze straffen voor daders. Hoopte dat criminelen met baseballknuppels bewerkt werden. Dat ze daarna naakt met grote borden vol spijtbetuigingen moesten rondlopen. Het volk mocht hen bespuwen en rot fruit op hen gooien. Op het einde mochten ze met hun ballen aan het plafond worden gehangen, waar ze zouden bengelen tot in de eeuwigheid.

Zelfs deze uitleg deed geen wonderen, want je antwoordde geeuwend (waarvoor mijn excuses trouwens): ‘Nah, onvoldoende. Je kunt zoveel zeiken als je wilt. Goedpraten, kwaadspreken, maakt allemaal niet uit. Want hoe zit het eigenlijk met jou? Die vraag lijkt me relevanter. Ook jij moet je verontschuldigen. Distantiëren van de incidenten. Desnoods oproepen tot een massale betoging. Een stuk schrijven met welgemeende verontschuldigingen. Liefst een stuk waar de tranen van afspatten.’

Ik heb het gevecht voor genuanceerde beeldvorming al lang opgegeven. Een sorry voelt zoveel beter dan telkens met de angst zitten wanneer er iets negatiefs in de media verschijnt. Hopend dat het niet iemand van vreemde afkomst is. Hopend dat er niemand met het vingertje begint te zwaaien. Maar nu we een massa zijn vereenzelvigen we ons. Eén voor allen, allen voor één. Niets kan ons van ons stuk brengen. En met zijn allen is het zelfs een stuk gezelliger. Samen drinken we uit dezelfde mok, waar ‘sorry’ opstaat. En we vergeten niet dat je nooit genoeg sorry kunt zeggen. Sorry daarvoor.

Vriendelijke groet,
Fikry El Azzouzi

take down
the paywall
steun ons nu!