“Gaza vormt onze frontlinie met Iran”
Dat zijn de woorden waarmee de woordvoerder van het Israëlisch leger de aanval op Gaza eerder deze maand aankondigde.
Israël spreekt nu al een paar jaar over een oorlog tegen Iran en bereidt zich er op voor. In 2009 startte het reeds een verborgen oorlog, met aanslagen tegen Iraanse leiders en wetenschappers in Iran zelf.
Er werd ondertussen uitgerekend hoe hard Iran bij een eventuele oorlog zou terugslaan, hoe het zou terugslaan en wat dat aan slachtoffers zou kosten. Zo’n 500 dode Israëli’s was de schatting, het aantal Iraanse doden werd niet berekend.
Daarna werden over heel het land alarmoefeningen gehouden. In november 2011 ensceneerde het leger een aanval op Tel Aviv en in december werd overal getraind tegen mogelijke raketaanvallen. Daarom kan je de recente aanval op Gaza beschouwen als een vervolg op die oefeningen, als een testcase voor wat later moet komen.
Wat werd getest?
Hoe de eigen bevolking zou reageren. Die bleek massaal achter de aanval op Gaza te staan. Negentig procent van de Israëlis waren voor, schreven de media, en als je weet dat 20 procent van de Israëlische staatsburgers Arabieren zijn, dan kan je gerust stellen dat het Joodse deel van de bevolking er meer dan 100 procent achter stond.
Hoe de Arabische wereld, na de veranderingen van de zogeheten Arabische Lente zou reageren, was een tweede onbekende. Vooral werd uitgekeken naar het Egyptische regime van de Moslimbroeders en dus ‘broeders’ van Hamas. Dit bleek erg geruststellend.
De Egyptische president Morsi wierp zich niet op als grote verdediger van de Palestijnen, eerder als bemiddelaar, en die rol mocht hij dan ook spelen. Dan zijn er nog Saoedi-Arabië en Qatar, twee Arabische regimes die zich tijdens de Arabische Lente zo wat overal zijn gaan bemoeien, van Libië over de Emiraten tot Syrië. Daar steunen zij extreem-conservatieve milities, zowel militair als financieel.
De emir van Qatar was in oktober 2012, net voor de Israëlische aanval, nog op bezoek in Gaza. Hij beloofde wel geld, maar tegelijkertijd maakte hij de Hamasleiding duidelijk, dat “de tijd van gewapend verzet voorbij moest zijn”. En Saoedi-Arabië? Dat regime heeft nooit een eigen opinie. Het is de papegaai van de VS. Alleen vertaalt het de Amerikaanse propaganda in halaltaal.
En de VS?
Je moet eerder geloven in het wonder van de vermenigvuldiging van de broden, dan dat president Obama een beslissing zou nemen die tegen de Israëlische kolonisatie ingaat. Daar komt nog bij dat de VS meededen aan de belangrijkste test van dit offensief.
Hoe efficiënt is het Israëlische luchtafweersysteem Iron Dome en het minder bekende David’s Sling en het Arrow systeem. In mei 2010 besliste president Obama dat de VS zouden mee investeren in Iron Dome. Begin 2011 ging het al over 900 miljoen dollar en voor 2013 komt daar nog eens 680 miljoen bij.
Iron Dome werd officieel operationeel op 27 maart 2011. Tijd dus om het te testen. Waarom niet in Gaza? En het werkte, vooral tegen de Fajr-raketten die Iran aan Gaza leverde. Dit systeem reageert niet op alle afgevuurde raketten, alleen op zij die dreigen neer te vallen in bewoond gebied.
Wanneer het een afgevuurd exemplaar detecteert, berekent het systeem de meest gunstige plek om de raket te vernietigen, zodat er geen brokstukken in bewoond gebied vallen. Er is echter een minpunt: de eerste versie van Iron Dome werd ontworpen voor middellange afstandsraketten, niet voor de Iraanse Shahab lange afstandsraketten.
Daarom ontwikkelen ze nu verder David’s Sling en Arrow. Dat laatste wordt trouwens al sinds 2004 samen met Boeing ontwikkeld. Uzi Rubin, een van de mensen die Arrow ontwierp, verklaarde deze maand dat het systeem werkt.
Dit was ondermeer gebleken bij een test op de Palmachim basis, in de buurt van Tel Aviv. Zo’n test was nodig, omdat Hamas nog niet over Shahabraketten beschikt.
Alles is dus klaar voor een oorlog tegen Iran. Wanneer? Dat zal afhangen van de laatste prestatieverbeteringen die deze systemen nog nodig hebben.
Wordt het volgend jaar of in 2015? Israël beslist.
Lucas Catherine
Lucas Catherine is auteur van:
Islam voor Ongelovigen, EPO, 1997.
Gaza, Geschiedenis van de Palestijnse tragedie, EPO, 2009.
De Israëllobby, EPO, 2011, en andere (zie weblink hieronder).