De uitkomst is voorspelbaar. Er zijn alleen maar verliezers. Op het moment van dit schrijven zijn er al 138 doden in Gaza en 5 in Israël, met daarnaast vele honderden gewonden. De burgerbevolking lijdt zwaar onder dit geweld. In Gaza is de toestand ronduit dramatisch. De bevolking zit opgesloten in een enclave zonder enige uitweg.
De recente bomaanslag in Tel Aviv met talrijke gewonden is een tragisch gevolg van de geweldspiraal waarin de strijdende partijen zich aan het vastrijden zijn. De Israëlische regering is in belangrijke mate verantwoordelijk voor de burgerslachtoffers aan beide zijden.
Sinds Gegoten Lood heeft Israël zijn politiek van standrechtelijke executies van Palestijnse militanten en politieke leiders verdergezet. Daarnaast vonden tussen februari 2009 en het uitbreken van de huidige golf van geweld ook heel wat burgers de dood, waaronder 30 kinderen.
Het huidige geweld is een rechtstreeks gevolg van de Israëlische moord op een jonge mentaal gehandicapte Palestijnse man in Gaza op 4 november 2012 en een voetballende 13-jarige jongen op 8 november 2012. Daarop is gereageerd met raketaanvallen vanuit Gaza. De executie van Hamasleider Al-Jabari heeft het geweld, zoals te voorspellen viel, verder doen escaleren.
De realiteit is dat er geen militaire oplossing is voor dit conflict. Er rest de verschillende partijen geen andere keuze dan een politieke oplossing met respect voor het internationaal recht. Dat kan maar door rechtstreekse onderhandelingen tussen de Israëlische regering en Hamas.
De Belgische regering moet mee helpen ijveren voor een politieke aanpak die tot het volgende resultaat moet leiden:
-
een onmiddellijk staakt-het-vuren
-
een stopzetting van het Israëlisch embargo, dat een collectieve strafmaatregel is en dus een overtreding van de Conventies van Genève
-
het opstarten van humanitaire hulp
-
het vastleggen van eerste afspraken voor een duurzaam politiek proces in de toekomst. Op korte termijn moeten deze afspraken uitmonden in de stopzetting van de Israëlische bezetting en de kolonisatiepolitiek, zodat de voorwaarden voor de oprichting van een Palestijnse staat effectief gecreëerd worden.