Hoewel de crisis veroorzaakt is door de financiële wereld leggen de  Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het IMF (de zogenaamde ‘troika’) zware bezuinigingen op die vooral de werknemers en uitkeringsgerechtigden treffen. De armoede in Griekenland, Portugal, Italië en Spanje is hierdoor zonder meer schrijnend en het ziet ernaar uit dat ook andere Europese landen niet gespaard zullen blijven.

De berichtgeving in de Vlaamse kranten gaat daar echter grotendeels aan voorbij. De besparingsmaatregelen worden nergens toegelicht, noch wordt er nagegaan of de actievoerders een punt hebben en er inderdaad alternatieve manieren zijn om de crisis te lijf te gaan. De anti-vakbondsmentaliteit krijgt dan ook een breed forum: ‘Staken is niet meer van deze tijd’, kopt De Standaard en in het Laatste Nieuws lezen we ‘Zelfs vakbonden zijn stakingen beu’.

De Morgen pakt uit met een artikel dat de ruzie bespreekt tussen het ABVV en de SP.A over een wetsvoorstel dat wilde stakingen aan banden moet leggen. In een artikel eronder staat te lezen dat de Franstalige voorzitter van ACOD spoor zijn ‘nek’ heeft uitgestoken door de acties ‘zoveel mogelijk af te remmen’. In De Standaard staat dan weer de onenigheid centraal tussen de socialistische vakbond en de andere twee bonden rond of het strategisch al dan niet gunstig is om te staken bij Audi Brussel. Foto’s van de Europese acties focussen bovendien in alle kranten op rellen en vaak ontbreken de cijfers die aantonen hoe massaal het protest – en dus ook het draagvlak – was.

De Walen

Elementaire informatie ontbreekt kortom, en in Het Laatste Nieuws was er zelfs sprake van foutieve informatie. Daar stond namelijk te lezen dat ’50 Waalse vakbondslui de sporen blokkeerden in Brussel’. De auteur van het artikel weet blijkbaar niet dat er in Brussel-Zuid een piket was van enkele honderden mensen en dat zowel in Brussel-Zuid als -Noord meer dan vijftig procent van de werknemers staakten. Er is inderdaad een spoorbezetting geweest omdat er toch nog treinen werden doorgelaten, maar die bezetting ging uit van Nederlandstalige en Franstalige Brusselse militanten en dus helemaal niet van Waalse vakbondslui.

Een telefoontje met Filip Peers, vrijgestelde bij de socialistische Franstalige spoorvakbond CGSP Cheminots, leert ons bovendien dat er wel degelijk reden was tot staking. “Sinds tien jaar is het aantal reizigers met 50% gestegen en werken er 6000 mensen minder bij de spoorwegen”, zegt Peers. “In december worden er 192 treinen geschrapt omwille van de besparingen die vorig jaar al werden aangekondigd en nu is er sprake van nieuwe besparingen die daar weer bovenop komen. We zijn een makkelijk slachtoffer geworden: als er geld nodig is halen ze het wel bij de spoorwegen.” Daarbovenop zijn er bij de Europese Commissie plannen om een nieuw spoorpakket voor te stellen dat een verdere liberalisering inhoudt.

En in tegenstelling tot wat je uit de berichtgeving zou kunnen opmaken gaan de spoorwegen zeker niet halsoverkop over tot staking zonder eerst op andere manieren hun standpunt te bepleiten, aldus de vakbondsman. “In september hebben we een hele maand alternatieve acties georganiseerd. We hebben de regeringspartijen bezocht, pamfletten uitgedeeld aan reizigers, we hebben een advertentie in metro geplaatst, het congres van de PS bezocht, we zijn met een grote groep mensen op bezoek geweest bij Minister van Overheidsbedrijven Paul Magnette. Helaas is er geen enkele krant die daarover geschreven heeft en bovendien heeft het niks uitgehaald. Er wordt enkel naar ons geluisterd als we staken.”

Een dag later wijzen zowel Bart Van Craeynest, hoofdeconoom van beurshuis Petercam als professor Paul De Grauwe in De Morgen de besparingen aan als oorzaak van de tweede recessie in vier jaar, de zogenaamde double dip waarin de Europese economie verzeild is geraakt. Helaas legt de journalist in kwestie de link niet naar de acties van twee dagen ervoor.