Woensdag 18 september 2012.

Het AVP (Aalsters Vluchtelingen Platform), een soort van plaatselijk filiaal van Vluchtelingenwerk Vlaanderen, heeft naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober een debat georganiseerd waaraan 6 democratisch geachte partijen deelnemen.

Alles bij elkaar genomen werd het een zwak debat, waarbij de deelnemers te weinig bij de les werden gehouden door de moderator en zo de kans kregen om van het eigenlijke onderwerp af te wijken en zich terug te trekken op hun eigen dada’s.

Ter informatie: het memorandum van het AVP dat als basis voor het debat aan alle deelnemers op voorhand was doorgestuurd, focuste niet op migranten in het algemeen, maar op de vraag: wat kan een stad als Aalst (meer) doen voor een menswaardiger opvang van asielzoekers, vluchtelingen, mensen zonder papieren?

Toen we met enkele leden van het AVP na het debat wat met elkaar aan het napraten waren, kwam duidelijk naar voor dat de uitspraken en stellingen van de Aalsterse CD&V-burgemeester de meest sprekende en relevante waren.

Wat wil ik hiermee zeggen?

Een van de voorstellen van het AVP aan het volgende stadsbestuur is dat Aalst het systeem van de LOI’s (Lokaal Opvang Inituiatieven) zou uitbreiden zodat de stad Aalst meer asielzoekers en vluchtelingen zou opvangen. Dit zou de stad niets kosten omdat deze LOI’s ruimschoots door de federale overheid worden gesubsidieerd. Het is immers een publiek geheim dat sommige steden zelfs winst maken met deze subsidieregeling.

Toen dit voorstel ter sprake kwam, antwoordde de burgemeester dat ze in deze zeker geen vragende partij was geweest en het ook in de toekomst niet zou worden.
Wat bezielde de CD&V-burgemeester om zo te reageren?
Het is duidelijk dat ze zich hiermee op dezelfde lijn plaatste als de N-VA, bij wie ze duidelijk op de electorale schoot ging zitten, ook al moest ze daarvoor haar christendemocratische traditie verloochenen.

Laat ACW nog een kritische stem horen?

Eerste vraag hierbij is: wat denkt de eerder centrum links georiënteerde vleugel (ACW) van de CD&V daarover? Gaat ze daarin gewoon mee? Of laat ze een kritische stem horen?

In ieder geval is het duidelijk dat het niet meer nodig is voor andere partijen om de CD&V te ontmaskeren, maar dat de partij het de anderen heel gemakkelijk maakt door zichzelf te ontmaskeren. Ze plaatst zichzelf niet meer in het centrum, maar profileert zich blijkbaar ongegeneerd als een rechtse partij, die mee heult met de rechtse wolven in het politieke bos.

Hoe gaat het ACW hiermee om?

Maar mijn vraag gaat nog verder en vooral dieper: betekent de “C” in CD&V nog iets of is het louter franje geworden?

Als er één partij is voor wie de slogan “de mensen eerst” als motto van hun hele politiek handelen zou moeten gelden, dan is het toch de partij die de “C” in haar naam draagt.
Ik ga nog een stap verder. Wie een beetje vertrouwd is met de Bijbelse traditie aangaande de plaats van vluchtelingen en vreemdelingen in de samenleving, die zou zijn/haar politiek beleid moeten baseren op de slogan: “de arm gemaakte mensen eerst”. En wie zijn dat dan: naast vele anderen (mensen van de zogenaamde Vierde Wereld, door het neoliberale spel van de vrije markt gedumpte werkende mensen, enz…) zijn dat ook en misschien wel op de eerste plaats vluchtelingen en ontheemden.

Laat ik er de oorkonde van de christelijke traditie bij halen. In het Bijbelboek Leviticus (19,33-34) lezen we volgende woorden, die klinken als een uiterst actuele uitdaging aan allen, die zeggen dat ze in hun politieke keuze de “C” van christelijk ernstig willen blijven nemen: “En stel, er verblijven bij jullie vreemdelingen in uw land: jullie zullen hen het leven niet zuur maken en hen niet onderdrukken. Behandel die mensen op de vlucht, die bij jullie wonen als geboren Israëlieten. Jullie zullen met hen solidair zijn en hen liefhebben, want ze zijn mensen zoals jullie. Want jullie mogen nooit vergeten dat jullie zelf zwervers-te-gast zijn geweest in het slavenhuis Egypte. Ik ben de ENE, jullie uw God!”

Deze woorden zijn klaar en duidelijk.

De ENE, de god van de Bijbel, identificeert zich met die woorden. Ze vormen de kern en het hart van de hele Bijbelse traditie. De radicale solidariteit met de vluchteling en de vreemdeling is de toetssteen voor elke zich christelijk noemende politiek. Wie zich in deze traditie wil blijven plaatsen zal tegen alle racistische en andere vooroordelen in de moed opbrengen om juist wel op een gulle wijze vragende partij te zijn voor de uitbreiding van LOI’s in gemeenten en steden waar ze mee het beleid bepalen. Het is een kwestie van leven of dood voor de geloofwaardigheid van een partij als CD&V.

Nog een laatste bedenking

Wouter Beke, de voorzitter van CD&V, stelde onlangs een belangrijk congres van zijn partij in het vooruitzicht. Daarin zou bij hoogdringendheid – “want onze partij heeft geen duidelijk verhaal meer”, dixit de voorzitter zelf – moeten worden nagedacht over het eigen christendemocratisch politiek verhaal. Wel, ik zou Wouter Beke willen voorstellen om bij die denkoefening deze Bijbelse grondgedachten zeer ernstig te nemen. Tenzij de partij er uitdrukkelijk voor kiest om de “C” van christelijk uit haar naam te schrappen. Aan CD&V de keuze.

Paul De Witte

Paul De Witte is stichtend lid van de denkgroep. Hij is geëngageerd in Jebron en woordvoerder van het Netwerk van Kritische Christenen en Basisgroepen