De militairen worden steeds geniepiger. Met hun drones en hun onderaannemers. Moeten we ons dan door de militairen laten briefen? Zoals Peter De Lobel in De Standaard, die mee mocht met de Belgische Special Forces, naar een trainingskamp in Jordanië?

De reporter maakte er een jankstuk van. Onze jongens zijn rambo’s. Als automaten jagen ze terroristen een kogel in hun kop. No Questions Asked, ook niet door De Lobel. Maar onze rambo’s verschijnen vooral als aandoenlijke doetjes.

In dit ‘verhaal’ geen plaats voor relevante details. Of had de reporter op voorhand moeten beloven dat hij die zou verzwijgen? De Belgische SF’s trainen in Jordanië in Advanced Urban Combat. Om ze in België tegen urban instability in te zetten? Of gaan de SF’s hun kennis enkel overzee gebruiken? In opdracht van de Belgische regering, neem ik aan. Maar ook in NAVO-verband. Dat had De Lobel er toch wel mogen bijvertellen. Je mag maar bij de Special Forces als je een ‘veiligheidscertificaat NAVO geheim’ hebt. Zo’n certificaat krijg je pas na grondige screening, omdat je confidentiële informatie te zien zult krijgen en het vast moet staan dat je die niet zult lekken.

Dat De Lobel niet komt vertellen dat hij te weinig plaats had voor zulke ‘details.’ Twaalf full pages heeft hij in DS Weekblad gekregen. Hij vulde ze met groeiende bewondering voor onze ruige jongens. Mooie prentjes, emo-journalistiek.

Op zaterdag 17 november gooien we het tijdens de Achtste Vredesconferentie over een andere boeg: briefings vanuit vredeshoek. Ik animeer er een workshop over grondstoffen en militarisering. Gegarandeerd: ook daarin treden onze jongens op!