Op 3 november gaf Ralph Nader een interview aan Russia Today, naar aanleiding van zijn nieuw boek Seventeen Solutions. Bold Ideas for our American Future. Hieronder volgt een samenvatting van dit interview. Het volledige interview kan je zien op de weblink onderaan dit artikel (interview van 12’50).

Er zijn maar twee partijen

Vanaf de eerste schooljaren krijgen onze kinderen in hun schoolboeken ingelepeld dat er maar twee partijen zijn. De rest is gewoon leeg. Ze groeien op in een ‘winner takes all’ systeem met een presidentieel kiescollege waar je tweede kan eindigen met de stemmen maar toch president wordt.

Ze krijgen geen enkel alternatief te zien. Ze denken dan, ik wil met de winnaar zijn, dus ik stem voor de winnaar. Er is ook een grote kans dat ze stemmen voor de partij waar hun grootouders al voor stemden, dat noemt men ‘erfelijk stemmen’.

We staan dus voor een enorme opdracht in dit land om een einde te maken aan onze tweepartijendictatuur. Dat is het immers, dit systeem wil geen competitie, het wil geen andere partijen, het gaat altijd maar door voor dezelfde commerciële belangen, de agenda’s (van die twee partijen) komen ook steeds dichter bij elkaar.

One corporate party with two heads

De derde partijen willen daar tegen ingaan, maar ze staan voor een enorme opdracht. Beide partijen zijn in feite één partij van de grote bedrijven (‘one corporate party’), met twee hoofden die elk andere make-up op hebben. Zij kruipen voor dezelfde dollars van Wall Street, ze werken voor dezelfde commerciële belangen die het minimumloon laag houden.

Er zijn 30 miljoen werkende Amerikanen die vandaag minder verdienen in dollars aangepast aan de inflatie dan in 1968, toen de economie de helft was van wat het nu is en de productiviteit ook ongeveer de helft was van vandaag. Obama wil niet voor die 30 miljoen opkomen, Romney wil niet voor die 30 miljoen opkomen. Waar zijn ze dan wel voor?

Een regering niet van, niet door en vooral tégen het volk

De meerderheid van de Amerikaanse bevolking will gratis medische verzorging voor iedereen, niemand die erbuiten valt, iedereen mee in de boot, vrije keuze van dokters en hospitalen. Beide partijen zijn daar tegen.

De meerderheid van de bevolking, conservatieven en progressieven, willen een harde aanpak van bedrijfscriminaliteit (‘corporate crime’) van Wall Street tot Houston (Texas), van de misbruiken waar je over kan lezen in de massamedia (‘the mainstream press’). Beide partijen willen ‘law and order’ voor deze misbruiken niet eens bespreken.

Dit zijn maar een paar voorbeelden van hoe de Amerikaanse bevolking, die toch wordt verondersteld soeverein te zijn volgens de grondwet, wordt buitengesloten, ontslagen, onderbetaald, onderverzekerd en tot stilzwijgende berusting verleid. Vergeet het, er zijn maar twee partijen. Je kiest één van ons beide of je blijft thuis.

Jarenlange sociale afbraak

Elk jaar worden de dingen in Amerika erger. De levensstandaard gaat omlaag, de rijken worden rijker, de armen armer, de middenklasse is aan het krimpen. Er zijn 50 miljoen Amerikanen waar men tegen zegt, betaal of sterf als je ziek bent, omdat ze geen ziekteverzekering hebben. Elk jaar sterven 45.000 Amerikanen, volgens een studie van Harvard Medical School omdat ze zich geen ziekteverzekering kunnen veroorloven. Dat is 1800 per week.

In West-Europa, in Canada sterft niemand omdat hij geen ziekteverzekering heeft. Zij hebben dat daar van bij de geboorte tot het einde. Dat is een voorbeeld van het stille geweld dat hier wordt gepleegd. Elk jaar sterven 200.000 Amerikanen volgens gezaghebbende studies zoals het Center for Disease Control en de Harvard School of Public Health. Waarom? Omdat er in onze hospitalen medische verwaarlozing is, medische fouten en hospitaalinfecties. Obama en Romney willen dat niet eens vermelden. Dat wordt gewoon van de tafel geveegd.

Zeventien oplossingen

Van de zeventien oplossingen die ik in mijn boek voorstel en die door de meeste Amerikanen worden gesteund, wordt er geen enkel door hen overgenomen. Het staat niet in hun agenda’s, ze willen het niet eens bespreken.

Hoe kan dat allemaal? Door de suprematie van de grote bedrijven, van General Motors, DuPont, Exxon … zij controleren de regering, wat conservatieven ‘crony capitalism’ noemen en de progressieven ‘corporate welfare’. Ze controleren elk overheidsdepartement, ze benoemen de hoge functionarissen uit hun eigen rangen. Er zijn duizenden politieke actiecomités (PAC) die geld pompen in de koffers van beide partijen in het Congres. Ze hebben zo de regering tegen hun eigen bevolking gekeerd.

We moeten de soevereiniteit van het volk terug herstellen door de hervorming van onze economie, van het kiesstelsel. Het komt er op neer dat we onszelf moeten afvragen of wij nog iets degelijks willen achterlaten voor onze kinderen.

Bedrijven gaan nooit zichzelf reguleren voor het algemeen belang, ze gaan zich zo ‘reguleren’ dat ze met eender wat weg geraken. Er zijn straffen voor bedrijfscriminaliteit (crime in the suites) , maar de straf voor straatcriminaliteit (crime in the streets) is veel zwaarder, hoewel er veel meer mensen ziek zijn, gewond raken, sterven, van hun spaargeld beroofd worden door ‘crime in the suites’.

Hoe erg straatcriminaliteit ook is, het is gewoon niet te vergelijken met bedrijfscriminaliteit zoals beroepsziektes, vergiftiging, gebrekkige producten, hospitaalinfecties, allemaal dingen die kunnen voorkomen worden. We moeten de bedrijven daar voor ter verantwoording roepen.

Het bepalende kenmerk van een betere maatschappij is volgens mij inzet van de mensen in de politiek. Ik zeg altijd dat als we één kwart van alle mensen zouden actief krijgen die zich nu met vogelwaarnemingen (birdwatching) bezig houden, dat we dan veel beter af zouden zijn. In de VS zijn er 15 miljoen ‘birdwatchers’, je weet wel, verrekijkers, camera’s, ‘s morgens vroeg op, in de moerassen, wind, regen, uren zonder slaap. Als slechts één vierde van die mensen zo zouden waken over de 535 leden van het Congres.

The ‘evil of two lessers’

Dat geleuter over dat je moet stemmen voor het minst slechte van de twee (the lesser of two evils) en dat men mij nog altijd verwijt dat ik de overwinning van George W. Bush tegen Al Gore zou hebben veroorzaakt, zolang dat doorgaat, dat je een tweedeklasburger bent als je voor een derde partij stemt, dat je dan stemmen weghaalt bij de ‘lesser of two evils’, zolang als dat doorgaat gaat het alleen maar erger worden.

Maar, als je Gore zelf vraagt waarom hij verloor, hij verwijt mij dat niet, integendeel. Hij wijt dat aan het stelen van de verkiezing in Florida, hij verwijt zichzelf dat hij zijn eigen thuisstaat Mississipi niet heeft gewonnen, hij verwijt het presidentieel kiescollege omdat hij de stemming won met meer dan 500.000 stemmen.

Waar elders in eender welke maatschappij die zich democratisch noemt, kan je eerste zijn met de stemmen, maar het presidentschap verliezen. Alleen in Amerika.

Commentaar en samenvatting Lode Vanoost