Ratten die na het eten van GGO-voedsel kankergezwellen kweken. De beelden van het onderzoek van de Franse hoogleraar Séralini zijn u wellicht niet ontgaan. Los van het belang van dit onderzoek, is het uitermate boeiend om te zien hoe sommige wetenschapsjournalisten hierop reageren.
In Knack lazen we prompt een reactie van Dirk Draulans (Als ideologie verpakt wordt als wetenschap…) waarin hij Séralini meteen als een onbetrouwbaar sujet aan de muur nagelt. Deze wetenschapper zou namelijk al voorafgaand aan de proeven de intentie gehad hebben om aan te tonen dat GGO’s schadelijk zijn. Maar wat is daar mis mee? Bovendien werkt hij samen met Greenpeace. Stel u voor!
Diezelfde Séralini maakt aldus Draulans ook bezwaren bij genetische proefjes op de middelbare schoolbanken, omdat die een trivialisering van de risico’s en de omstredenheid van genetisch onderzoek in de hand werken. Het is namelijk een ideale manier om jeugdige hersentjes te kneden: op school leert men immers al hoe simpel, schadeloos en aaibaar het allemaal wel is. Draulans gaat compleet aan dat argument voorbij en spreekt alvast van censuur op het schoolcurriculum. Er zijn nochtans wel meer proeven die niet aan bod komen in de chemieklasjes van zoon of dochter.
Ook Bart Staes (Groen) wordt door Draulans meteen onder vuur genomen omdat hij dit onderzoek, deze ‘wetenschappelijke draak’, zou misbruiken. Dat klopt totaal niet.
Staes stelde dat naar aanleiding van het onderzoek van Séralini duidelijk wordt dat de studies die Europa eist ‘onvoldoende diepgaand en grondig’ zijn. Dit is nu net wat in de storm na het onderzoek aan het licht komt. Immers, de ‘onafhankelijke’ wetenschappelijke gemeenschap is het er over eens dat de criteria die Séralini in zijn onderzoek hanteert, voor discussie vatbaar zijn. Kortom, de lat moet in het belang van de wetenschap een pak hoger gelegd worden.
Maar als dat zo is –en dat is hier cruciaal- dan betekent dit heel veel onderzoek dat als basis dient om aan te tonen dat GGO-technologie risicovrij is, niet aan deze criteria voldoet. Wat er dus na het onderzoek van Séralini duidelijk wordt, is dat er onvoldoende aan het noodzakelijke ‘voorzorgsprincipe’ wordt voldaan. Dat is in principe jurisch strafbaar.
Hoe komt het dat de immer kritische Draulans daar aan voorbij gaat? Is hij dan niet de wetenschapsjournalist die daar oog voor zou moeten hebben, in ons belang? Waarom zet hij onmiddellijk de aanval in op de kleine David die het opneemt tegen de GGO-Goliath? Het hoeft ook niet te verbazen dat SKEPP, het Vlaams Vaticaan van het kritische denken, er als de kippen bij is om het onderzoek van Séralini als pseudowetenschap op de brandstapel te gooien (zie hier).
Ook deze zogenaamde kritische nazaten van de verlichting gaan voorbij aan de bedenking die ik hierboven maakte: het voorzorgsprincipe. Dirk Draulans zou hier trouwens gerust ook een boompje over ‘onafhankelijkheid’ kunnen opzetten, wetende dat heel wat prominenten van SKEPP verbonden zijn met het GGO-onderzoek van de UGent.
Draulans brengt overigens terloops nog een frappant autoriteitsargument aan: ‘dat ondertussen de rest van de wereld van deze techniek gebruik maakt om de landbouwproductie op te krikken, zal Séralini een worst wezen’. Dus dat is dan een afdoende reden om het maar meteen allemaal prima te vinden? Laten we eens even naar de rest van de wereld kijken anders?
Speciaal voor Dirk Draulans selecteerden we, voor deze derde aflevering van het mini Gentse GGO filmfestival, enkele getuigenissen van buiten de wetenschappelijke gemeenschap.
Ten eerste, Dirk Draulans, hoe komt het dat de boeren die vertrouwd zijn met de GGO-industrie zo kwaad en ongelukkig zijn? Een getuigenis (met Nederlandse ondertiteling):
http://aardeboerconsument.nl/van-boer-tot-boer
Draulans, wat vindt U van het feit dat Monsanto de pers onder druk zet, wetenschappelijke instituten die kritisch onderzoek uitvoeren opkoopt en pro-GGO propaganda een wetenschappelijk aureool tracht mee te geven door het binnen te smokkelen in gereputeerde instituten als Oxford University Press?
Hierbij een filmpje over de intimidatie van de pers door Monsanto, uit de bekende documentaire De Wereld volgens Monsanto (de integrale documentaire, Nederlands ondertiteld, zie hier):
http://www.gmwatch.org/gm-videos/6-must-see-videos/12050-fox-news-kills-monsanto-story
Overigens, Dirk Draulans, vindt u het niet ‘ironisch’ en vooral veelzeggend dat ‘de elite’ de voorkeur geeft aan organisch voedsel, terwijl ze er achter de schermen ijverig voor pleiten dat ‘de massa’ vooral industrieel en gemanipuleerd voedsel op het bord krijgt? Michelle Obama maakt er een punt van dat er alleen organisch voedsel in de keuken van de presidentiële familie komt (zie hier), terwijl haar man de biotech-industrie volop steunt, onderandere via allerlei benoemingen in het voedselagentschap van de overheid. Ook in China kiest de topklasse voor organisch voedsel, gekweekt in ‘gated gardens’ (zie hier). Zelfs het personeel van Monsanto heeft in de kantine een aanbod aan GGO-vrij voedsel (zie hier).
Om het dan toch nog even over wetenschap te hebben, Dirk Draulans, wat is uw mening over het boek Stuffed and Starved: Markets, Power and the Hidden Battle for the World’s Food System van Dr. Raj Patel? (http://www.rajpatel.org). Ook een onbetrouwbaar sujet? Of eerder een uitermate boeiend onderwerp dat de lezen van Knack wel kan interesseren, zeker nu dat twee van de interessantste pennen aldaar verdwenen zijn?
Nog nieuws: ook de kunstensector heeft bij momenten haar bedenkingen bij de industriële landbouw. Zelfs de Vlaamse Bouwmeester, toch niet de eerste de beste. Wat universiteiten en reguliere pers wat nalaten, komt zo toch nog op een andere manier wat aan bod. Op 23 oktober houden zij, in samenwerking met beeldend kunstenaar Johan Grimonprez, een workshop over Radical Ecology. Iedereen welkom. In zijn gekende stijl, brengt Grimonprez een dwarsdoorsnede van opmerkelijk beeldmateriaal, uit de nieuwsmedia, podcasts, ipods, de oude of de zwarte doos.
Tot slot, een gepopulariseerd filmpje over de proeven van Séralini, om het allemaal nog eens te herbekijken.
Wat vooraf ging:
