Julian Assange, de oprichter van Wikileaks, zocht eind juni zijn toevlucht tot de Londense ambassade van Ecuador. Zweden vraagt om zijn uitlevering in verband met een vermeende verkrachting. Volgens Assange zijn de aantijgingen en de vraag tot uitlevering politiek gekleurd. Hij vreest namelijk dat hij in Zweden zal worden uitgeleverd aan de VS, waar men ten allen prijze zijn kop wil. Daarom vroeg hij politiek asiel aan in Ecuador. Dat verkreeg hij ook. De hele zaak leidde ondertussen tot ernstige politieke spanningen tussen Ecuador en Groot-Brittannië. Londen dreigde ermee dat ze de ambassade zou bestormen en Assange oppakken.
Van in het begin riep de vervolging van Assange heel wat vragen op. Volgens de berichtgeving in de media liep er tegen de man een aanklacht over verkrachting. In feite ging het niet om een aanklacht, maar om een vooronderzoek in verband met het niet gebruiken van een condoom, dat door de politie gelekt werd. De feministe Naomi Wolf bericht al jarenlang over verkrachtingszaken en stelde minstens acht hoogst eigenaardige en ongebruikelijke feiten vast in de zaak tegen Assange. Ze besluit dat “al die belangrijke abnormaliteiten erop wijzen dat iemand aan de top is tussengekomen”.
Kijken we eens naar één van de slachtoffers, Anna Ardin. De avond na haar zogezegde verkrachting gaf ze een feestje voor de hoge gast (Julian Assange) en twitterde ze: “Ik zit hier buiten, bijna te bevriezen, met de coolste mens van de wereld, het is gewoon geweldig”. Anna Ardin is in elk geval geen doetje en wordt aan de CIA gelinkt. Ze was o.a. actief bij een contrarevolutionaire groepering in Cuba, waarvan de banden met de geheime diensten van de VS gekend zijn. Het lijkt er op dat Assange in de val is gelopen, bijna volgens het boekje van de CIA.
George Galloway, een gerespecteerd Brits parlementslid, stelt dat de aantijgingen van verkrachting fake zijn. De hele zaak is volgens hem opgezet spel, georchestreerd vanuit de VS. Eigenlijk draait alles om de uitlevering van Assange aan de VS. Volgens de Britse rechtspraak is een uitlevering aan de VS veel moeilijker dan een uitlevering aan Zweden. Die uitlevering aan Zweden is bovendien niet eens nodig in het kader van het onderzoek dat loopt tegen Assange. Een rogatoire commissie (of zelfs een ondervraging door middel van een videoconferentie) zou perfect kunnen, maar om duistere redenen weigert Zweden deze gebruikelijke procedure toe te passen. Tenslotte weigert Zweden garanties te geven voor de uitdrukkelijke vraag van Julian Assange om niet naar de VS te worden uitgewezen.
Het is geen geheim dat de VS er alles aan doen om Assange in handen te krijgen. Vicepresident Joe Biden heeft Assange vergeleken met een “hi-tech terrorist”. Neoconservatieven en ‘shockjocks’ (brutale en provocerende radioreporters) hebben aangespoord om jacht op hem te maken en hem om te brengen. Het is ook goed om weten dat Bradley Manning, de jonge militair die ervan beschuldigd wordt files te hebben gelekt aan Wikileaks, tot 52 jaar gevangenis riskeert. Hij wordt in omstandigheden vastgehouden die de speciale VN-rapporteur inzake folteringen omschrijft als “wreed en onmenselijk”.
In het licht daarvan is het niet verwonderlijk dat Assange politiek asiel heeft aangevraagd. Je zou voor minder. Ondertussen krijgt hij steun vanuit heel de wereld. Een Britse feministische groep die reeds jarenlang strijd voert tegen verkrachting, is formeel: de vervolging van Assange is politiek gekleurd. De groep verzet zich tegen zijn uitlevering. Een aantal personaliteiten van de VS hebben ook een steunbrief gelanceerd. Die brief werd onder andere ondertekend door Michael Moore, Oliver Stone, Noam Chomsky, Danny Glover en Naomi Wolf.
Twee ervan, de bekende cineasten Michael Moore en Oliver Stone, leggen de vinger op de wonde: “Als de heer Assange wordt uitgeleverd aan de Verenigde Staten, dat zal dit heel ernstige gevolgen hebben voor een hele tijd. De heer Assange is geen Amerikaans staatsburger en geen van zijn acties hebben plaatsgevonden op Amerikaanse bodem. Als de Verenigde Staten een journalist in deze omstandigheden kunnen vervolgen, dan kunnen de regeringen van Rusland en China in dezelfde logica eisen dat buitenlandse verslaggevers overal ter wereld worden uitgeleverd voor de schending van hun wetten. Iedereen, bewonderaar van Wikileaks of niet, zou zich ernstige zorgen moeten maken over zo’n precedent.”
Nog merkwaardiger is de steun die Assange krijgt vanuit overheidszijde in het Zuiden. Dat de ALBA-landen zich aan de kant zouden scharen van de stichter van Wikileaks en Ecuador was te verwachten. ALBA is een unie van links progressieve landen waar onder andere Cuba, Venezuela, Bolivia, Nicaragua en ook Ecuador deel van uitmaken. Dat de Unasur (de unie die alle landen van Zuid-Amerika verenigt) hetzelfde zou doen was al minder evident. Helemaal merkwaardig is het feit dat nu ook de Organisatie voor Amerikaanse Staten (OAS) zijn steun heeft toegezegd. De OAS werd in 1948 opgericht om de landen van Latijns-Amerika in de pas te laten lopen van Washington. Uitgerekend deze organisatie kiest nu de kant van Ecuador tegen Groot-Brittannië en dus indirect ook tegen de VS, die op de uitlevering van Assange azen. Het is duidelijk dat de krachtsverhoudingen in de westerse hemisfeer aan het kantelen zijn.
* John Pilger over de aankondiging van vier jaar geleden dat Assange zou vervolgd worden.
