Het boek heeft de verdienste lijnen te trekken van de oudste tijden tot het heden. Maar de blik blijft westers, veeleer pro-Amerikaans. Als je dit voor ogen blijft houden, kan je genieten van een boek barstensvol historische feiten, gebeurtenissen en interessante anekdotes. Het boek is door de vele feiten soms vermoeiend om lezen, maar juist daardoor een interessant naslagwerk.

We leven vandaag

De auteur, de Nederlander Jan van Oudheusden, geeft les, is lid van de Nederlandse vereniging van lesgevers en schreef voor het secundair onderwijs een reeks boekjes waarbij hij op een beknopte manier de band tussen geschiedenis en hedendaagse gebeurtenissen uitwerkt.

Het boek telt 200 pagina’s en het aantal bladzijden dat aan elk onderdeel wordt besteed, toont een visie op de geschiedenis: 40 pagina’s voor de oude geschiedenis, 60 pagina’s voor de periode van de kolonisatie en de Eerste en Tweede Wereldoorlog, en 60 pagina’s over de zeer recente geschiedenis tussen 2005 en 2012.

Pittig detail: de term ‘Arabische Lente’ werd voor het eerst gebruikt in The New York Times en was blijkbaar geen gelukkige keuze als je de politieke overmacht van de Moslimbroeders als resultaat van de veranderingen beschouwt.

Centraal: het Israëlisch-Palestijns conflict

In het boek wordt zeer veel aandacht geschonken aan het Israëlisch-Palestijns conflict. Het is niet gemakkelijk om over dit onderwerp een evenwichtige visie te ontwikkelen. Geschiedenis is immers niet waardenvrij.

Ik blijf de indruk hebben dat de auteur weinig kritisch staat ten opzichte van Israël. Zo schrijft hij over Yasser Arafat dat deze met een geweer in zijn broekzak de VN mocht toespreken. Een kleine controle op YouTube leert dat Arafat met een palmtak en een kalashnikov in de hand zijn toespraak hield om de symboliek van oorlog en vrede te illustreren.

Zo zijn er nog meer details. Bij de beschrijving van het proces tegen Sadam Hoessein schrijft de auteur dat er geen bekwame rechters voor handen waren bij het Iraaks Hooggerechtshof, maar ‘vergeet’ hij te vermelden dat de VS het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag niet erkent, waardoor ze feitelijk in een farce-proces terechtkwamen.

Drijfveer van de westerse politiek in het Midden-Oosten

De auteur geeft wel een goed overzicht van de belangrijkste factoren die de westerse politiek ten opzichte van het Midden-Oosten steeds bepaald hebben, zoals de Britse en de Franse houding tussen de twee Wereldoorlogen met betrekking tot de economische belangen van het Suez-kanaal, de strijd binnen de islam (toepassing sharia), de rol van de staat (wetgeving van Rome en Napoleon) en de olie als drijfveer voor de recente oorlogen.

Toen op de Britse oorlogsvloot kolen door olie vervangen werd, kwam het strategisch belang van de enorme olievoorraden voor het eerst naar voren, later werd olie zelfs als politiek boycotmiddel gebruikt om Europa en de VS meer onder druk te zetten.

Het boek is meer dan zijn prijs waard, zeker omdat er in ons taalgebied niet zo veel historische en beknopte werken in de handel zijn.

Vond u deze bespreking interessant?
Steun DeWereldMorgen.be door dit boek in onze shop te kopen!